پیداست ماه و ابر شب تار نازک است
امشب حجاب چهره‌ی دلدار نازک است

سرمست می‌نوازی با زلف او خوشی
آهسته‌تر نسیم! که این تار نازک است

چون چشم بسته‌ام به جهان، دیده‌ام تو را!
فهمیده‌ام که پرده‌ی اسرار نازک است

می‌ترسم از هجوم غمت بشکند؛ دریغ!
در سینه‌ام دلی‌ست که بسیار نازک است

چیزی نمانده است که طوفان به پا شود
بغضِ مرا ببین که چه مقدار نازک است!

#حسین_دهلوی

من و خیال تو شبها و کنج خانه خویش
سرود بی خودی و آه عاشقانه خویش

به خون همی تپم از ناله های خود همه شب
کسی نکرد چو من رقص ، بر ترانه خویش

سخن به قاعده همت آید ای واعظ !
من و فسون محبت ، تو و فسانه خویش

خوشم به شعله این آه آتشین همه شب
مرا چو شمع ، سری هست با زبانه خویش ...

#جامی

بی‌تاب شدن، دم نزدن، عادتم این است
با خونِ جگر ساخته‌ام، قسمتم این است

جان‌ می‌دهم از گریه اگر نام تو آید
عمری‌ست که رسم دلِ کم‌ طاقتم این است

بعد از تو، به تصویر تو خو کرده نگاهم
بیچاره‌ام آن‌قدر که هم‌ صحبتم این است

جون درِّ یتیمی که رها در دلِ دریاست
تنها شده‌ام، گوشه‌ای از غربتم این است

می‌میرم از این غم که در آغوش تو ای دوست
یک‌بار نشد گریه کنم، حسرتم این است
??

حسین منزوی????

‌

?شعر?

تو در اقرار اشک من ، چه مغرورانه زیبایی
تپش های دلم ، در کوچه ی تنگ تمنایی

تو در شیرین ترین تکرارهای  "دوستت دارم"
که نبض ثانیه بند آمده ، آهسته می آیی ،

صدای گام تو ، زیباترین آهنگ باران است
و من ، لبریز دیدار تو در شبهای رویایی

نمیدانم چرا ، وقتی غزل یاد تو می افتد
مراعات النظیر زهره و شیرین و لیلایی

همه خنیاگران عشق ، با زلف تو می رقصند
تو راز سر به مهر نغمه ی چنگ نکیسایی

به فتوای نگاه تو ، تمام شهر یوسف شد
ندانستم که تو ، بازیگر نقش زلیخایی

تبانی میکند وقتی ، نگاهت با سکوت من
تو بی تردید سرشار از ، نفسهای مسیحایی

پس از تو خنده هایم ، در کویر لحظه ها خشکید
تجسم کن مرا ، هر لحظه در مرداب تنهایی

چرا پا درمیانی میکند دلشوره هایم با
نگاه رازآلود تو و عشق اهورایی

عجب آشفته بازاری شده "یاس خیال" من
در این تقدیر شورانگیز ، بیرحمانه زیبایی .

#محمد_جوکار

‌ ‎‌‌‌

ﻣﻨﻢ ﻭ ﯾﮏ ﺩﻝ ﺣﺴﺎﺱ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ
ﯾﮏ ﺩﻝ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﯾﮏ ﺷﻬﺮ ﺗﻤﻨﺎ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ

ﻫﻤﻪ ﺷﻮﺭﻡ،ﻫﻤﻪ ﻋﺸﻘﻢ،ﻫﻤﻪ ﺳﻮﺯﻡ ﻫﻤﻪ ﺩﺭﺩ
ﻋﺎﺷﻘﻢ،ﻋﺎﺷﻖ ﺍﯼ ﺭﺍﺣﺖ ﺩﻝ‌ﻫﺎ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ

ﻋﺎﺷﻘﻢ،ﻋﺎﺷﻖ ﺯﯾﺒﺎﺋﯽ ﻭ ﺍﺧﻼ‌ﺹ ﻭ ﺻﻔﺎ
ﺍﯼ ﺻﻔﺎﭘﯿﺸﮥ ﺧﻮﺵ‌ﺻﺤﺒﺖ ﺯﯾﺒﺎ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ

ﻓﺮﺻﺖِ ﺍﻧﺪﮎ ﻭ ﺍﻣﯿﺪ ﺩﺭﺍﺯﯾﺴﺖ ﻣﺮﺍ
ﮔﺮ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﻧﺸﻮﻡ ﭼﺸﻢ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ

ﺗﻮ ﺷﮑﯿﺒﺎ ﺷﻮﯼ ﺍﺯ ﺻﺪ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺍﯼ ﻣﺎﻩ ﻭﻟﯽ
ﻧﺸﻮﺩ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺷﮑﯿﺒﺎ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ

ﺑﻬﺮ ﯾﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﺟﺪﻝ ﺑﻮﺩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻝ ﺧﻮﯾﺶ
ﮔﺮ ﻭﺻﺎﻟﺖ ﻃﻠﺒﺪ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺷﯿﺪﺍ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ

پژمان_بختیاری