#مفرهای_روزانه کسره ای از عطر تاب در سمت گیاه ام برآمده جوارحی در ناامیدی  مطمئن عبارتی در لامسه‌ی کلاله و نسج حالا برای دیدن ام با معنویت گوشتی ات بیا با سرایت در آب های پوستی ام به سمت هم نوشت ام بیا فیروزه  ای از طی الطریق تو به سینه ام می‌رسد من معوج…

حالا می‌دانم تنهایی چیست. گرچه تنهایی‌ام موقتی است، این تنهایی از یک هسته مبهم درونی نشئت می‌گیرد و مثل سرطان خون در همه جای بدن پخش می‌شود، به همین سبب آدم نمی‌تواند جایش را نشان بدهد، نقطه شیوع معلوم نیست. در اتاقم میان دو جهان، تنها هستم.

_ خاطرات روزانه‌ی سیلویا پلات

@royamolakhaH

@royamolakhaH

دوشنبه؛ دکتر عزیز. حالم اصلاً خوب نیست.
دلی در سینه دارم که مرتب می‌تپد و ادا در می‌آورد.

خاطرات روزانه سیلویا پلات?

من میان این صداهای شادمان و عقلانی تنها هستم.

?تهوع

ژان پل سارتر

@royamolakhaH

‌
شاید این گفته نابخردانه به‌نظر آید امّا حقیقت دارد. شاید این نیز واقعاً عشق نباشد که من بگویم تو برایم از همه‌چیز محبوب‌تری. عشق در نظر من آن است که تو نِشتَری هستی که من در درون خویش می‌چرخانم.

فرانتس کافکا
?نامه به میلنا
ترجمه‌ی سیاوش جمادی
نشر شادگان / ص ۱۹۵

‌

#مفرهای_روزانه

تو نگفتی
و از تپه های قوزک و کمر
لابه‌های اسکن و استخوان
می رفت به نزاعی دمر
تو هیچ نمی‌گفتی
و رودخانه ای ذیل کتاب
اسباب و اثاثیه را با طمطراق 
می‌برد به گرو
تو نگفتی و من سانت به سانت
با دبه و شتک
خون توی رگهای از جنگ برگشته را
لای لحیم دست‌های شعر نفله کردم
حالا که گرفته ای لوله های خاطی  اتاق
و از ولوله ی کاشی‌ها
قوزک پاهای تو راه می رود روی نبض دمپایی
حالا با این فن بیان در لامسه ی فاضلاب
با من به گردش صوتی ام بیا
بیا از تناوبی غیر عدد
چیزهای خوبی را دربیاوریم
وعده ای لایموت توی قوت های/ قوطی
زیر بنچاق این اتاق گس/ما را بس

#رویا_مولاخواه

@royamolakhaH

بله، تنها خواسته‌ام این است که واپسین ذرهٔ وجودم، تا آن‌جا که دوام دارد، به‌خاطرِ معنای نهفته در خودش زندگی کند، همین و بس

?مالون می‌میرد
ساموئل بکت

کثرت حوصله را به کنج می‌برم
پروسه ای چلوار
دور آستین ام پیله می‌کند
من وقفه ای در حاشیه ی ناامن ام
برهنه که می‌‌شوم
عافیت لباس سیاه ام
درد می‌کند

رویامولاخواه