امید نصری

از اشک های مضطربِ خسته از صعود
تاابرهای حل شده در استکان رود

من را احاطه کرده ودر خود فشرده است
این زخم های ملتهب ِوحشی و کبود

بشکن سکوت حنجره ی خون گرفته را
ای ملتقای مبهم نور و حریق ودود

وقتی که کوچه ها همه بن بستِ مطلق است
از این همه دویدن ودرجا زدن چه سود؟

دیگر بریده ام که به مقصد نمی رسم
افتاده ام شبیه همان اتفاقِ زود

تلخم ولی هنوز رطب می دهد تنم
از بس که ضربه های تبر عاشقانه بود

✍#مریم_ناظمی
?#محمدتقی_امیدی

یک مزرعه بی‌کلاغ، رویایم بود
یک خانه ی رو به باغ، رویایم بود

شب دشنه به‌دست، در کمین من و توست
یک گوهر شب چراغ، رویایم بود

#مریم_ناظمی
http://t.me/shervarehayeman

از اشک های مضطربِ خسته از صعود
تاابرهای حل شده در استکان رود

من را احاطه کرده ودر خود فشرده است
این زخم های ملتهب ِوحشی و کبود

بشکن سکوت حنجره ی خون گرفته را
ای ملتقای مبهم نور و حریق ودود

وقتی که کوچه ها همه بن بستِ مطلق است
از این همه دویدن ودرجا زدن چه سود؟

دیگر بریده ام که به مقصد نمی رسم
افتاده ام شبیه همان اتفاقِ زود

تلخم ولی هنوز رطب می دهد تنم
از بس که ضربه های تبر عاشقانه بود

#مریم_ناظمی

http://t.me/shervarehayeman

گفت‌وگو با استاد زنده نام "کوروش صفوی"
http://t.me/shervarehayeman