ترند‌های گیت‌هاب

این سایت رو شانسی امروز دیدم و برام جالب بود: https://trendshift.io/?trending-range=7

پروژه‌هایی که در گیت‌هاب ترند شدند برای روز اخیر، هفته‌ی اخیر یا ماه اخیر رو نشون می‌ده. من ابزار دوست دارم؛ چه فیزیکی (مثل پیچ‌گوشتی و دریل و اینا) و چه غیر فیزیکی مثل نرم‌افزار و دیتابیس و کتاب‌خونه‌ی برنامه‌نویسی و اینا، این هم ابزارای جالبی که اخیرا ترند شدن رو لیست می‌کنه. برای همین برام جالب بود. گفتم معرفی کنم.

#software #recom
@Tofighi_Times

صحبتی درباره فاصله بین دانشگاه و صنعت به بهانه درس تکنولوژی کامپیوتر

اگر یادتون باشه یک زمانی منطق یک عده برقی و سایر رشته‌ها در برابر کامپیوتر برای انتخاب رشته، این بود که کامپیوتر رو که خودت هم می‌تونی بیرون دانشگاه یاد بگیری. این حرف با این که برخواسته از شناخت ناکافی نسبت به کامپیوتر بود ولی از جهات نیاز بازار کار مقداری صادقه. در واقع شما اگر در کامپیوتر شریف هم درس بخونید و پروژه همه درس‌ها رو هم کامل انجام بدید و نمره‌تون هم بیشتر از ۲۰ بشه، ولی وقتی در یک شرکت روز اول که قرار می‌گیرید می‌بینید اون علمتون به کمترین دردی نمی‌خوره و مسائل و تکنولوژی‌های دنیای کار یک چیز دیگه است. واقعیتش هم اینه که تقصیر کسی نیست. دلیل اول این اتفاق اینه که هدف دانشگاه در مقطع، نه تربیت تکنسین خاص که تربیت چیز دیگه‌ایه (توضیحش سخته ولی هدف دوران کارشناسی با اون طیف گسترده درساش اینه که شخص با حوزه وسیع رشته‌اش آشنا بشه و بتونه تصمیم بگیره که دوست داره در ادامه به چه کاری بپردازه). در مقطع ارشد هم که هدف اینه که طرف ببینه آیا دوست داره به آکادمی بپردازه یا نه. هدف دکترا هم که ریسرچه و این که برای آکادمی و ریسرچ نیرو تربیت کنه. پس کلا اصلا هدف ست‌شده دانشگاه، درست یا غلط، نسبت به نیاز واقعی چیز دیگه‌ایه (کما این که شما اگر بخواید یک خونه بسازید نمی‌رید از عمران شریف آدم بیارید براتون خونه بسازه، هر چند علم ابزار صنعته ولی یکی نیستند و چیزهای جدایی هستند) .اما دلیل دوم مشکل نامطابق بودن دانشگاه با صنعت، خودش شامل دو زیردلیله: اول قدیمی‌بودن سیلابس‌ها و دوم نداشتن آدمی که بتونه سیلابس با تکنولوژی جدید رو به صورت کارایی درس بده و البته مشکل دوم حادتره. خود این هم باز دو دلیل داره: آدمی هم که طبق متریک‌های دانشگاه زندگیش رو معامله کرده و بالا رفته فرصت تجربه صنعت رو نداشته و آدمی که به تکنولوژی جدید وارده طبق متریک‌های نهاد راکد آکادمی، تایید صلاحیت نمی‌شه و از طرف دیگه هم باز معمولا این آدم‌های وارد به تکنولوژی‌ها (که معمولا حقوق خوبی سمت صنعت می‌گیرند) حاضر نیستند وقتشون رو بذارن پاشن بیان دانشگاه بدون هیچ گونه سود و ریوارد مشخصی، تدریس کنند.

حالا کلا این همه مقدمه‌چینی کردم تا یک چیز دیگه بگم نهایتا. امروز تصادفا از یکی از دوستام شنیدم که علیرضا توفیقی این ترم قراره درسی به نام تکنولوژی‌های کامپیوتری تو دانشکده علوم ریاضی ارائه بده. سیلابس درس رو تو بلاگ توفیقی دیدم و به نظرم با مباحثش درس نزدیک به واقعیتی اومد که میتونه برای کمتر خسرالدنیا شدن آدم‌ها فایده داشته باشه (هر چند کافی نیست). از این رو با توجه به شناختی که از خود شخص توفیقی دارم (به عنوان یک شخصی که هم نرد و هم گیکه، هم در آکادمی مونده و هم مدیرفنی بلده و در همه چیز سر و کله می‌زنه و کلا در حد یک شرکت تک نفره است) به نظرم جا داشت رپورتاژ ریزی براش برم.

پی‌نوشت: درس‌خوندن کار جذابیه، منتهای مطلب اون چیزی که درس‌خوندن رو طاقت‌فرسا کرده آشفتگی و رکود نهادهای متولی آکادمی و تحت قالب‌ بازی‌کردن آدم‌های آکادمیه، قالبی که درش هدف نه انتقال استوری و فلسفه اصلی یک درس که انتقال هر چه بیشتر معلومات و محفوظاته، مشکل در واقع چیزی فراتر و قبل‌تر از سیلابسه. قالبی که من هم وقتی درش قرار می‌گیرم تحت فشار تبدیل به ضدنمونه می‌شم. من هنوز بعد این همه سال دوست دارم برگردم و OS و DB و حتی ریاضی ۲ رو به شکل دیگه‌ای یاد بگیرم.

لینک سیلابس درس تکنولوژی کامپیوتر:
https://alireza.dev/teaching/ct1403/

لینک کانال تلگرام توفیقی:
https://t.me/Tofighi_Times

توی دانشکده ریاضی شریف، هر سال جشن یلدا رو ورودیا برگزار می‌کنن.

بعد این یکی از ویدیوهایی بود که هم‌دوره‌ای‌های من اون موقع که دانشجو سال اول لیسانس بودیم ساختن. دوستش داشتم و یکی از بچه‌ها فرستاد برای تداعی خاطرات. گفتم به اشتراک بگذارم.

@Tofighi_Times

آرامش در مقابل موفقیت

مقداری استرس و نگران کارهایی که برای به ثمر رسیدنشان باید تلاش کنم بودم... به ذهنم خطور کرد که بعضی وقتا، با پذیرش اینکه آقا من نمی‌تونم؛ بیخیال. به آرامش می‌رسی! در حالی که برای موفقیت خیلی وقتا باید نپذیری محدودیتی که در خودت می‌بینی رو، بگی باید بتونم و تلاش کنی؛ برخی از موفقیت‌ها اینجوری رقم می‌خورن. عجیب و جالبه :دی

به نظر گوگل تصمیم گرفته اکانت کاربران ایرانی در آنالیتیکس رو ببنده. آنالیتیکس از سرویس‌هایی هست که اکثر امکانات اولیه‌ش رایگان هست و فکر کنم تقریبا هر سایت مشهوری می‌شناسیم ازش استفاده می‌کنه برای بررسی آمار سایتش.

چیزی که آزارم می‌ده، اینه که برداشت می‌کنم تلاشی فعالانه‌تر از قانون عادی برای محدود کردن توسط گوگل انجام می‌شه، اینکه علاوه بر ۴۰۳‌های عادی، تشخیص ایرانی بودن رو از طرق مختلف انجام می‌ده، ipها رو پروفایل می‌کنه و... درد تحریم رو بیشتر می‌کنه و باعث می‌شه از گوگل هم بدم بیاد.

@Tofighi_Times

2025 :)

یلداتون مبارک. :)

به طور کلی راضی بودم. فصل اول رو از فصل دوم بیشتر دوست داشتم. داستان به نظرم خوب و با کیفیت بود؛ خلاقیت نویسنده و انتخاب‌هایی که هر کدوم از نقش‌ها در موقعیت‌های حساس می‌کردن جالب بود. خیلی مواقع قابل حدس نبود انتخابشون برام ولی داستان رو به سمت جالبی می‌برد.…