یک اقدام قابل ستایش در کاهش تولید پسماند در جلسات دولتی
روز ۱۷ بهمن از طرف معاونت راهبردی ریاست جمهوری به جلسه گزارش Cop29 دعوت شده بودم‌.
همه شرکت کنندگان دولتی بودند و من به عنوان عضو غیر خودی و مستقل حضور داشتم. با صراحت به سیاست وزارت امور خارجه و سازمان حفاظت محیط زیست در انحصار افراد سیاسی و صرفا دولتی در اجلاس های کاپ تاختم و به آنها یادآور شدم که ۴۰ سال است یک عده به صورت بین خودی و چرخش درونی و بدون آنکه کسی از نتیجه حضورشان خبر داشته باشد در این اجلاسها شرکت می کنند‌. همانطوریکه شخص رئیس جمهور هم گفتند، بزرگترین ناترازی ما نیروی متخصص و‌کارشناسی است. این انحصار فرصت ها به هر بهانه ای باعث فقر بیشتر نیروی تخصصی کشور می شود. به آنها گفتم اینکه شما بروید و در اجلاسها از یک اقتصاد وابسته به نفت که از همه بدتر خود مردم ما را قربانی کرده دفاع کنید، هنر نیست. کاهش گازهای گلخانه ای قبل از هر چیز باعث حفظ سلامت مردم ایران می شود.
بعد از این حرفها فضا کمی تغییر کرد و قول دادند که در کاپ ۳۰ در برزیل امکان شرکت افراد غیر دولتی را فراهم خواهند کرد. اگر فراهم شد ما هم تشویقشان می کنیم و اگر نشد قطعا خواهان برکناری عواملی خواهیم شد که عامل ناترازی نیروی کارشناسی و آسیب به محیط زیست کشورند‌.
اتفاق خوب این جلسه حذف ظروف یکبار مصرف و آبهای معدنی بود.
از قبل اخطار داده بودم که اگر آب معدنی و ظروف یکبار مصرف باشد، جلسه را ترک می کنم. بسیار خوشحال شدم که این درخواست من مورد توجه برگزار کنندگان بود. نه از آب معدنی خبری بود و نه از لیوان کاغذی و پلاستیکی‌! آب جوش در فلاکسهای کوچک یکنفره و آب هم در پارچ بود. برای هر فرد هم یک کیک گذاشته بودند. همانطوری که در عکس می بینید، میز بسیار شلوغ است. پیشنهاد مشخصی دارم که با کاهش فلاکس ها به چند جفت فلاکس، که دو به دو‌ حاوی چای و قهوه هستند، باعث کاهش شستشو شده و از همه مهمتر دیگر نیازی به استفاده از تی بگ و نسکافه یا کاپوچینوی بسته بندی شده نباشد.
تحقیقات نشان داده است که تی بگ ها حاوی مقدار زیادی میکروپلاستیک هستند. بسته های کوچک نسکافه و کاپوچینو، باعث‌تولید زباله های خطرناک و غالبا غیر قابل بازیافت هستند.
تشکر ویژه دارم (بخصوص از خانم نیک بنیاد) هم برای دعوت و‌هم برای دادن فرصت و تحمل انتقادهای جدی و هم تدبیر کاهش تولید پسماند‌.
#حسین_آخانی
#Cop29
https://www.ddinstagram.com/reel/DFsmsi7ovjV/?igsh=NDNjNXBzZ3I5OTVi

فرصت ترامپ-پزشکیان را از دست ندهید
حسین آخانی
اگر دلتان به حال ایران می سوزد، از این فرصت استفاده کنید. من شخصا با ترامپ مشکل دارم او ضد محیط زیست است.  ولی ترامپ با بخش مهمی از حاکمیت ایران، بخصوص ذینفعان توسعه ناپایدار همفکر و همراه است. شاهد جدی خروج او از معاهده تغییر اقلیم پاریس است که در ایران هم حامیان جدی داشته و مانع پیوستن ما شده است. بر خلاف رهبران بی دین روسیه و چین، ترامپ آدم مذهبی است و اگر به راستی شما دغدغه دین دارید او‌ بهترین همراه و همفکر شماست.
او به صراحت می گوید که "ایران کشور بزرگی است، ایرانی ها فوق العاده هستند و این کشور پتانسیل بالایی دارد. تنها چیزی که می خواهیم این است که آنها نباید سلاح هسته ای داشته باشند". حرفی که ترامپ می زند و بر مذهبی بودن ایران هم تاکید می کند، هیچ مغایرتی با فتوای حرام بودن سلاح هسته ای و سیاست رسمی ایران ندارد. اگر کسانی بر طبل آمریکا ستیزی می کوبند، به این دلیل است که ادامه تحریم هاو ادامه بلو و بشوی اقتصادی برای آنها سودهای سرشاری دارد‌. چماق آمریکا و حجاب دو ابزاری است که بخش بزرگی از استعدادهای کشور را فراری می دهند تا خودشان بر همه منابع و فرصت ها تسلط داشته باشند. این افراد با تیغ گزینش بسیاری از مردم را طبقه بندی و حذف می کنند ولی کمترین دغدغه ی دینی دارند. آنها هیچ ابایی ندارند که همه مردم بی دین شوند، ولی بروند و ایران را بگذارند برای آنها‌. این تفکر خواسته یا برنامه ریزی شده در راستای منافع کشورهای منطقه از اسراییل گرفته تا ترکیه و عربستان و دیگر کشورهای خلیج فارس است.  ایران ضعیف، ایزوله و تحریم شده برای آنها فرصت است. آنها تمام متخصصان ما و سرمایه های ما را می دزدند‌.
وظیفه ما به عنوان دانشگاهی و دلسوز کشور این است که یکپارچه از تلاشهای آشتی جویانه آقای پزشکیان (حتی اگر با او مخالفیم و به او رای نداده ایم) حمایت کنیم و از او بخواهیم که دشمنی با آمریکا را از سیاست رسمی کشور حذف کند. باز شدن سفارت آمریکا در تهران به تنهایی باعث جلوگیری از خروج میلیونها دلار پول به نفع ترکیه، امارات و ارمنستان می شود. این فقط یک رقم از صدها میلیارد دلار خسارتی است که ما در ادامه این دشمنی به کشور تحمیل کرده ایم. دقت کنید که سالیانه فقط ۶۰ هزار نفر در اثر آلودگی و تصادفات در ایران کشته می شود که کشته های آن از هر جنگی بیشتر است. اگر با بهبود مدیریت و اقتصاد کشور همین دو مورد را اصلاح کنیم، چه دستاورد عظیمی گیرمان می آید.
۴۶ سال مرگ بر آمریکا برای ما هیچ دستاوردی نداشته است و ادامه آن هم هیچ دستاوردی جز ویرانی، فساد، فقر و نابودی محیط زیست نخواهد داشت.
#حسین_آخانی

https://www.ddinstagram.com/reel/DFNjOm5ol3_/?igsh=MWhxYjB5ZjFweDV3bw==

آغاز دوران داغ ترامپ
ترامپ به کاخ سفید بازگشت. از اولین فرمانهایی که امضا کرد خروج از معاهده تغییر اقلیم پاریس بود، درست عین آنچه در دوران اول کرد، آنهم چند روز بعد از آتش سوزی مهیب کالیفرنیا. من به عنوان یک محیط زیستی حالم خوب نیست. می دانم بیان این جمله یعنی حملات جدید از ناحیه دوستانی که به ترامپ امید بسته اند. مردم می گویند که برای ما که در آتش تورم و بی کفایتی می سوزیم، فرقی ندارد که درجه حرارتش چقدر است. شاید بیشتر، بهتر، حداقل راحت می شویم.
شک ندارم که اگر از مردم ایران نظر سنجی کنند اکثر مردم از آمدن ترامپ خوشحالند. مردمی که از هر گونه تغییر نا امید شده اند، امید دارند او سرنوشت آنها را تغییر دهد. همه ما می دانیم که اوضاع ایران خوب نیست. حتما می پرسید اوضاع ایران یا حاکمیت ایران. من پاسخ می دهم اوضاع ایران و حاکمیت هر دو. مردمی که تمام تلاشهایشان برای رضایت حاکمیت در تن دادن به حداقل های حقوق آنها در قرن ۲۱با شکست مواجه شده است، در افسردگی بسر می برد. دیروز همکاری که یکی از معتقدترین همکاران به ج. ا. است از شرایط سخت زندگیش می گفت. او می گفت که ۲۰م ماه که می شود حسابش به ته می کشد. یعنی استادی که۲۵ سال سابقه دارد و حقوقش در رده های بسیار بالای کشورش است بدین گونه از وضع بدش می گوید. حالا تصور کنید آن کارگر، آن معلم، آن کارمند و آن بیکاری که منتظر است کسی بیاید و به او کاری دهد چه می کشد. ادمی که در حال غرق است، حتی دیدن یک کوسه هم او را خوشحال می کند و این کوسه امروز سر مست فتح اقیانوس آرام و اطلس است. برای حاکمیت بی برنامه ایران ترامپ هم فرصت است و هم تهدید. این جُک تلخ تاریخ است که ما (ایران) و آمریکا در معاهده پاریس نیستیم. اینهمه تشابه کافی نیست که بنشینید و با هم توافق کنید؟ شاید این تشابه داغ توانست به شما کمک کند که از گوشه رینگ بیرون آیید و شما را نجات دهد و باعث‌ خوشحالی مردم هم شود. اما راستش من خوشبین نیستم. ترامپی که با اولین امضایش به شعله ور شدن آتش کره زمین دامن زد، بعید می دانم خنکای داغی باشد که سینه پر از آتش ما نیازمند آن است.
حسین آخانی، ۱ بهمن ۱۴۰۳
https://www.ddinstagram.com/reel/DFEhN3QK-0m/?igsh=N3RzejY3aTZ2dWt1

سقوط دانشگاه حتمی است، آقای دکتر سیمایی
حسین آخانی
وزیر محترم علوم، تحقیقات و فن آوری
با سلام
اخیرا اعتراف کرده اید که ما در رتبه های بین المللی سقوط کرده ایم. من تعجب می کنم، مگر با این سیاست هایی که سالهاست در وزارت علوم و کشور است انتظار رشد هم دارید. بگذارید فقط دو‌اتفاقی که در یک ماه و اندی اخیر برای بنده افتاده است شما را آگاه کنم‌.
۱. من برای سخنرانی در اجلاس تغییر سازمان ملل در باکو دعوت شدم. این اتفاق خیلی به ندرت، آنهم در شرایطی که ایران در بدترین دوران ارتباطی خود با جهان است، برای استادی از داخل ایران رخ می دهد. برای خرج این سفر با معاونت علمی ریاست جمهوری تماس گرفتم. اول قول مساعد دادند بعد حتی تلفن من را جواب ندادند‌. به روابط بین الملل وزارتخانه و دانشگاه تماس گرفتم. گفتند شما یکبار سفر رفته اید دیگر به شما کمک تعلق نمی گیرد. با شخص خانم انصاری رئیس سازمان حفاظت محیط تماس گرفتم، ایشان هم گفتند ما نمی توانیم. می دانید عمیق تر از این درد چه بود، اینکه سازمان حفاظت محیط زیست حتی حاضر نشد نام من را در هیئت ایرانی وارد کند و من به عنوان عضو هئیت ازبکستان رفتم! یعنی در این مملکت تعریف نشده که استادی از دانشگاه های کشور به یکی از جلسات جانبی این اجلاس مهم رود‌. باز دردناکتر از آن اینکه از هیئت ایرانی دعوت کردم به سخنرانی من بیایند و از این فرصت برای استحکام روابط با کشور ازبکستان استفاده کنند، نه تنها نیامدند بلکه درست در همان زمان سخنرانی من با ایرانی ها جلسه گذاشتند (ساعت ۱۲ ظهر) که نتوانند در جلسه سخنرانی من باشند‌. سخنرانی من هم در رابطه با ایران بود که حداقل برای سوادشان خوب بود. می دانید بلافاصله بعد از سخنرانی من وزیر محیط زیست ازبکستان پیشنهاد چربی برای ترک دانشگاه تهران و استخدام در دانشگاه جدالتاسیس بین المللی آنجا داد، نا قابل ۴ برابر حقوق دانشگاه تهران با کلیه نیازهای پژوهشی! فعلا گفت یک اتاق برایشان اختصاص دهید.  البته من وسوسه نشدم، فقط خواستم بدانید که با این وضعی که هستیم با سپردن پستهای بالای مملکتی به افراد کم دانش و کم سواد، آنها هیچ درکی از پژوهش، دانشگاه، بین الملل ندارند. فقط بدانید  من حتی از بردن دانشجویانم به چیتگر به دلیل قوانین و‌محدودیتهای دست و پا گیر محرومم. با توجه به شرایطی که من دارم رصد می کنم، سقوط دانشگاه حتمی است.
۲. استاد دهباشی و همکاران در ۱۶ مهر ۱۴۰۳ مراسمی در یکی از شب های معروف بخارا برای تجلیل از اینجانب ترتیب دادند. من سالهاست که در کنار کار دانشگاهی خود در مورد خطرات گونه های مهاجم برای زیست بوم و سلامت می نویسم. گروهی ناآگاه و شایدم سود جو که خود را حامی سگ های ولگرد می دانند از این فعالیت من ناراحت اند. آنها بارها من را تهدید به قتل کرده اند. من هم از برخی از آنها به دستگاه قضایی شکایت بردم. یکی از سرکرده های آنها دست به تخلفاتی زده است که اگر من استاد دانشگاه فقط یکی از این تخلفات را انجام دهم فکر می کنم طی چند روز به زندان می افتم و به هزار و یک اتهام امنیتی متهم می شوم. او لشکری از اوباشان را فرستاد و مراسم شبهای بخارای استاد دهباشی را به هم زد و فیلمش را برای من و تو فرستاد. حتی پلیس و کلانتری هم آمدند‌ و‌گزارش دادند. همان فرد به استاد دهباشی زنگ زد و گفت پسرت را می کشم. به دستگاه قضایی، وزارت اطلاعات، پلیس امنیت، حراست دانشگاه تهران با اسناد محکم گزارش کردیم ولی هنوز این فرد و‌ لشکر شعبان بی مخش به رفتار خودشان ادامه می دهند و‌ بارها گفته (حتی به قاضی) که من برای اطلاعات کار می کنم. ببینید سرنوشت استادی که در کنار کاری علمی و بین المللی اش مسئولیت اجتماعی دارد چه شده است و‌چه هزینه هایی می پردازد و دستگاههای مسئول به فریاد کمک او گوش نمی کنند. در همان جلسه آقای دکتر محسنی همکار دانشکده حقوق و‌شمار زیادی از استادان دانشگاه حضور داشتند. حداقل یک مورد از فعالیتهای من در مورد ساختمان ایجاد شده در فضای دانشگاه تهران را شما خودتان آگاهی دارید.
بیش از این مصدع اوقات نمی شوم، اگر وقتی دادید می رسم خدمتتان که اگر چه از بهبود دانشگاه ناامیدم، حداقل نکاتی در مورد دانشگاه سبز و دلایل سقوط دانشگاه خدمتتان بگویم.
اردتمند
حسین آخانی
استاد دانشگاه تهران
https://khabaronline.ir/xmTFP

کلاغ، گربه و ظروف یکبار مصرف
این فیلم نمونه ای از مشاهدات مکرر این نگارنده در دانشگاه تهران است. کلاغ ها یاد گرفته اند که ظروف یکبار مصرف که اغلب دارای بقایای غذایی هستند را از سطل های زباله خارج کرده و از آنها تغذیه کنند. بدترین شکل آن ظروف فوم است که آنها را تکه تکه می کنند. امروز اول آذر ۱۴۰۳، من شاهد بودم که کل سطلهای زباله دانشگاه توسط کلاغها تخلیه و در دانشگاه پخش شده بود. به دلیل مراسمی که اغلب در دانشگاه تشکیل می شود و غذاهایی مانند آش داده می شود، کلاغهای فرصت طلب از این بقایا استفاده می کنند. علاوه بر آن مشترک بودن سفره غذایی گربه ها و کلاغ ها با غذا رسانی این معضل تشدید می شود. . هر دوی این موجودات به شدت مهاجم اند و دشمن دیگر پرنده ها و حیوانات اند. آنها به جوجه ها و تخم دیگر پرندگان حمله می کنند و ما مواجه با حذف گسترده تنوع زیستی در شهر تهران هستیم.‌ مدیریت زباله، ممنوعیت استفاده از ظروف یکبار مصرف و ممنوعیت غذا دهی به حیوانات مهاجم بایستی در دستور کار سازمانهای مسئول و قانون گذار قرار گیرد.
https://t.me/environ_concerns

راز هوای پاک باکو و نبود ترافیک
حسین آخانی
این ویدئو (لینک اینستاگرام در زیر این پست) همه واقعیت را نشان می دهد. آذربایجان کشوری است که مردمانش به مدرنترین خودروهای جهان دسترسی دارند. ولی خیابانهایش بسیار خلوت است. البته مناطق مرکزی کمی شلوغتر است. آذربایجان هم یک کشور نفتی است ولی بنزین را مفت به مردم نمی دهند. قیمت بنزین در آذربایجان ۶۵ سنت تا ۱ یورو (بسته به کیفیت بنزین) است. پارک حاشیه ای در بخش بزرگی از باکو اصلا وجود ندارد. پلیس در همه جا حضور پر رنگ دارد و با هر تخلفی به شدت برخورد می شود. مسئله این است که سیستم حمل و نقل عمومی به حدی کارایی دارد که در روز یکشنبه که روز تعطیل بود اتوبوس ها مرتب در حال تردد بودند. موتور سیکلت به ندرت در شهر دیده می شود و بسیاری از پیک های بردن غذا با دوچرخه خدمات رسانی می کنند.
درآمد مردم آذربایجان حدودا ۱.۵ تا دو‌برابر ایران است که با توجه به گرانتر بودن قیمتها قابل درک است. تولید سرانه نا خالص ملی در این کشور هم کمی کمتر از دو برابر ایران است. نکته مهم در باکو این است که اغلب مردم پیاده روی می کنند، این پیاده روی هم برای سلامت آنها خوب است و هم نیاز به استفاده از خودرو و حتی سوار شدن به اتوبوس را کم می کند‌.
بر اساس امار شهر باکو با ۲.۵ میلیون نفر، دارای ۲۰۰۰ اتوبوس فعال برای جابجایی مردم شهر است. در تهران با ۹ تا ۱۰ میلیون نفر جمعیت تعداد اتوبوس ها حدود ۲۱۰۰ است. تقریبا از ابتدای انقلاب به بعد بر اساس روندی نانوشته، خدمات حمل و‌نقل عمومی در سراسر کشور هر سال ضعیف تر و ضعیف تر شد. ساختار خیابانهای شهری و حجم ترافیک هم به حدی است که کارایی اتوبوس ها را بسیار کم کرده است. به نظر می رسد که نفوذ مافیای خودروسازی در تصمیم های کلان کشور و دولتی بودن این صنعت باعث شده است که بدترین تصمیم ها در دولتهای اصلاح طلب و‌اصولگرا در مورد حمل و نقل عمومی گرفته شود.
نکته دیگر اینکه من تصور می کنم که به دلیل عدم علاقه ج.ا.ا. به نمود آزادی های اجتماعی، با تشویق خودرو سواری شخصی کاری کرده است که مردم در کنار هم و یا پیاده و یا سوار دوچرخه دیده نشوند. به موتورها هم کاری ندارد چون خانمها به دلیل نبود امکان دریافت گواهینامه نمی توانند سوار موتور شوند. گو اینکه دولت به خاطر محدودیت آزادی های اجتماعی به مردم باج بنزین مفت می دهد که هم آنها در اتومبیل شخصی از مزاحمتهای حکومتی در امان باشند و هم آخر هفته ها برای بهره مند شدن از این آزادی ها با بنزین مفت به شمال و یا اطراف شهرها به ویلاهای شخصی بروند. به عبارتی این چاله بنزین ارزان را خود حاکمیت برای خود کنده و حالا خودش در این سیاه چاله افتاده است.
به عقیده من اگر به راستی می خواهند از شر بنزین ارزان راحت شوند، به مدت ۵ سال ساخت هر گونه جاده، خیابان، بزرگراه، تونل، پل و هر زیر ساختی برای جابجایی خودروهای شخصی چه داخل شهرها و‌چه بیرون شهرها بایستی به کلی ممنوع شود و همه بودجه های مربوطه فقط و فقط به توسعه حمل و‌نقل عمومی اختصاص داده شود. سپس هم با خیال راحت بنزین را با قیمت جهانی عرضه کنند، چون مردم برای جابجایی به استفاده از خودوری شخصی نیازی ندارند و این بساط مشاغل کاذب مسافرکشی و اسنپ جمع خواهد شد.

https://www.ddinstagram.com/reel/DCjvPfiohBJ/?igsh=MTlhanF1bWR5amxtcA==

نظر دو نفر از دانشجویان آمریکایی در مورد کاپ ۲۹ و احتمال خروج ترامپ از  معاهده پاریس
این گفتگو از این نظر جالب بود که دانشجویان لیسانس با استادشون به اجلاسی آمدند که می دانند رییس جمهور آینده آنها با آن مخالف است. آنها به بخشی از جامعه آمریکا تعلق دارند که به شدت با انتخاب ترامپ مخالفند وانتخاب مجدد او را وحشت آور می دانند.
قابل توجه سیاستگذاران علم و آموزش در کشور که بدانند بهترین دانشمندان علوم سیاسی و بهترین متخصصان علوم سیاسی و محیط زیستی زمانی رشد می کنند که در سن کم امکان شرکت در چنین مجامع بین المللی را داشته باشند. تنگ نظری را کنار بردارید. شرکت در کاپ هیچ مشکلی ندارد و وزارت امور خارجه و سازمان محیط زیست موظف اند فرصت شرکت اقشار غیر دولتی و غیر سیاسی، بخصوص دانشجویان و‌ استادان را در مجامع مهم بین المللی فراهم کنند.
تشکر می کنم از دوستان عزیزم مهدی معتق به خاطر فیلم برداری و وداد فامورزاده به خاطر ترجمه و زیر نویس

شگفتی های باکو - ۲
شهر جایی است برای آرامش. چرا و‌ چه کسانی شهرهای ما را از خودرو و موتور پر کردند و حق یک قدم زدن عادی را از ما گرفتند. وقتی آرامش در شهر نباشد، آدمها مجبورند برای تجربه آن به خانه های دوم رو بیاورند. شما هم مجبورید به آنهایی که می خواهند آخر هفته به خانه های دوم بروند بنزین مفت بدهید. این بنزین مفت چاله ای است که خودتان برای خودتان کنده اید.
https://t.me/environ_concerns

باکو شهر شگفتی ها - ۱
شهری که در آن ادمها نتوانند پیاده بروند نامش شهر نیست، شهری که در آن موتورها از سر کول ادمها و خیابان و پیاده رو بالا می روند شهر نیست، شهری که یک عده آدم بی فرهنگ با باقیمانده های غذای خود آنجا را محل پرورش سگ و گربه و کفتر چاهی کرده اند شهر نیست، شهری که آدمها به جای رفتن به رستوران غذایشان را از طریق پیک دریافت می کنند شهر نیست، شهری که در ان آتوبوس ها به ندرت دیده می شوند شهر نیست، شهری که در آن خطوط دوچرخه و اسکوتر نیست شهر نیست، شهری که بتن و آسفالت اجازه نمی دهد که آب در آن نفوذ کند شهر نیست.‌
بعد از شگفتی های تاشکند، در باکو هم شگفت زده شدم.
اما نکته مهم نجابت مردم بود. اینجا حجاب کم بود ولی نجابت زیاد بود. هیچ جلف گری دیده نمی شود، چهره کمتر دختری محل شخم جراحان پلاستیک است.
آقایان مسئول شهرداری، آقایان مسئول فرهنگ، خراب کردید، خیلی هم خراب کردید.  بیخود نیست که بچه های خودتان هم تحمل نمی کنند در این بهشتی که درست کرده اید بمانند. والسلام؛ و من الله التوفیق.
حسین آخانی، ۲۷ آبان ۱۴۰۳

https://www.instagram.com/p/DCceqfaoMBu/?igsh=N25vcXdwazJsbnpv