✍️ناصر سبزیان پور

کلینیک ترک بدحجابی!!

ترکیب کلمات بالا قصد دارد به مخاطب القا کند،
بدحجابی نوعی عارضه ی روانی است.
این نشان می دهد که این جماعت متوجه شدند با
زبان جهنم و آتش دیگر نمی توان با مردم سخن گفت به همین دلیل به سواستفاده از واژه های
علمی پناه آورده اند. دلیل دیگر هم دارد،
به زودی؛
تاسیس کلینیک بدحجابی در گرانترین نقاط آمریکا و اروپا و اشتغال فرزندانشان در آن کلینیک ها.
برگزاری کارگاه های آموزشی در تایلند و برزیل و...
کنفرانس های علمی ترک بدحجابی،
بودجه های کلان پژوهشی و...
سوراخ دعا را خوب پیدا کرده اند.

فقیه مدرسه دی مست بود و فتوی داد
که می حرام ولی به ز مال اوقاف است (حافظ)

https://t.me/psychoanalysisandsociolgy

✍ناصر سبزیان پور

درباره ی عریانی دختر علوم تحقیقات

آدمی در دو حالت در برابر دیگری
عریان( چه تن و چه روان) می شود؛
یکی در امنیت و صمیمیت زیاد مانند معاشقه و
گشودن روان خود به روی انسان های امن.
و دیگری ناامنی و وحشت.
زیستن در جامعه مستلزم پوشش است بر روان و تن.
از صبح که بیدار می شویم تن می دهیم به صدها پوشش و سرکوب اجتماعی، و گاه عریانی طغیانی است علیه تمام انضباط اجتماعی.
تن برهنه اش فریاد روان عریان اوست که می گوید:

"من به تنگ آمده ام از همه چیز بگذارید هواری بزنم"

آیا این فریاد همه ی ما نیست؟
https://t.me/psychoanalysisandsociolgy

پس از ناامیدی های مکرر تنها به
یک چیز امید بسته بود:

به قلبِ شجاع و جانِ دلیر خویش
برای مواجهه با زندگی.

دیده ی سیر است مرا جان دلیر است مرا
زَهره ی شیر است مرا زُهره ی تابنده شدم
(مولانا)
https://t.me/psychoanalysisandsociolgy

نقطه ی اشتراک ایرانی بودن این روزها
نه پرچم، نه زبان، نه تاریخ و ...
نقطه ی اشتراک ایرانی هرجای دنیا با هر طبقه ی اجتماعی و قومی و دیدگاه مذهبی و سیاسی
یک چیز است:
"اضطراب آینده"
اضطراب‌ آینده برای خانواده ات، مردم کشورت
و آینده ی اسمی به نام ایران.

ما نه فتح دنیا می خواستیم،نه هلال شیعه،
نه صدور انقلاب، نه آمریکا ستیزی.

"#برای_یک_زندگی_معمولی?
https://t.me/psychoanalysisandsociolgy

"از خوردن حرف خویش سیرم."
حسین جنتی

چه زیبا گفت،
و بدنی که از حرف خویش سیر است،
آن را بالا می آورد
در نشانه های روان تنی.

آنجا که کلام را راهی برای ابراز نیست
بدن با بیماری به فریاد می آید.
ناصر سبزیان پور
https://t.me/psychoanalysisandsociolgy

روز جهانی تروما

تجارب کودکی شامل سواستفاده ی جسمی
عاطفی و جنسی، بی توجهی عاطفی و مشکلات خانوادگی(طلاق، اعتیاد والدین، زندانی شدن یکی از
اعضای خانواده) به عنوان تجربه ی دردناک کودکی (ACE) شناخته می شوند.
به نسبتی که این تجارب در کودکی بیشتر
می شوند احتمال اعتیاد، اختلالات روانی و اختلالات
شخصیت و مشکلات جسمی در بزرگسالی
افزایش می یابند.
قسمت جالب توجه این است که افزایش رابطه
جنسی با بیش از ۵۰ نفر در بزرگسالی نیز،
با افزایش تروماهای کودکی ارتباط دارد.

این آمار نشان دهنده ی آن است که اختیار و
اراده آزاد افسانه ای بیش نیست.
کسی انتخاب نمی کند
که معتاد یا کارگر جنسی یا دچار اختلال
شخصیت شود. این انتخاب رنج ها و تروماهای
روانی افراد است.
جهان بیش از آنچه فکر می کنیم ناعادلانه است
آنکه در کودکی رنج بیشتری تجربه کرده است
احتمالا در بزرگسالی نیز رنج بیشتری متحمل
خواهد شد.
در جهانی چنین ناعادلانه با رنج های خود
به عدالت و شفقت رفتار کنیم و دست از
سرزنش و خودتخریبی برداریم.
ناصر سبزیان پور
https://t.me/psychoanalysisandsociolgy

اپیزود ۹ پادکست فضولی

اپیزود 9. هیچ وقت یک ایرانی را تهدید نکن

مناظره یا نمایش بی شرمی و وقاحت

انسان تنها حیوانی است که از شرم سرخ می شود
و این برای انسان بودنش ضروری است.
مارک تواین
شاید مهمترین نکته ای که توجه ما را در مناظره ها
به خود جلب می کند این است که افرادی از وضع 
کشور شکایت دارند و وعده های دروغین می دهند
که خود‌شان در درجه اول مسئول این وضعیت هستند.
در این لحظه آدمی با خود می اندیشد که آیا این جماعت شرم ندارند!؟ لحظه ای در درون خود از این همه دروغ و فریبکاریشرمگین نمی شوند؟ چرا هیچ مسئولیتی بر عهده نمی گیرند؟
در صفحات بعدی به تحلیل این بی شرمی و وقاحت
از منظر روانشناسی اجتماعی می پردازیم.
تدارکاتچی
در سیستم های استبدادی قانون با ثباتی بر کشور  حاکم نیست بلکه سیستم صرفا بر پایه ی نظرات دلبخواهی و گاه متناقض فرادستاناداره می شود.
هر مسئولی خود را تدارکاتچی می داند که مجبور به اطاعت امر بالا دستان است لذا هیچ  مسئولی شخصا مسئولیتی را بر عهده نمیگیرد.
هیچ گاه احساس پاسخ گویی در برابر مردم ندارد،
بلکه او صرفا پاسخگوی قدرت های بالا دستی است.
با وجدان های آنها می گویند نگذاشتند کار کنم و آنان که 
صرفا به قدرت می اندیشند می گویند “من سرباز 
هستم” و به آنچه که انجام داده اند می بالند.
(
ضرورت
سیستم های استبدادی عموما بر نوعی پارانوییا
شکل می گیرند، پارانوییای دشمنان خارجی و داخلی. 
به همین دلیل آنها نیز برای توضیح رفتار خود
تنها به یک قاعده پناه می برند. “ضرورت”.
مثلا به خاطر ضرورت گاهی مذاکره بدترین کار
و گاهی مایه افتخار می شود. 
بستگی دارد که چه کسی آن را انجام بدهد.
ضرورت گاهی تحریم را نعمت و گاهی مشکل می داند. لذت تصمیم گیری های فرادستان نیز مبنای روشن و قابل پیش بینی ندارد بلکه براساس موقعیت بحرانی کنونی می تواند ۱۸۰ درجه تغییر داشته باشد.
در این وضعیت سیستم هیچ گاه پاسخگو نیست
 چون می‌تواند در پاسخ به هر نقدی بگوید 
ضرورت آن دوره فلان تصمیم را ایجاب می کرد.

ترکیب ضرورت و تدارکاتچی بودن یک نتیجه می دهد
هیچ کس پاسخگوی هیچ کنش و رفتاری نیست.
و به همین دلیل می‌تواند با وقاحت از هرآنچه که 
انجام داده شانه خالی کند و خود را مسئول هیچ چیزی نداند. 
این اخلاق شانه خالی کردن در نهایت به آحاد جامعه
سرایت پیدا می کند، اغلب ما نیز در توضیح آنچه 
که انجام می دهیم یا به ضرورت پناه می بریم
یا به اینکه به من ربطی ندارد و من مامور و معذرم.
ضرورت زندگی بی ثبات باعث می شود بی اخلاقی را 
به راحتی توجیه کنیم و بگوییم چاره ای جز این نیست.
بدون رشوه دادن و گرفتن در این مملکت نمی شود زندگی کرد. در نتیجه سیستم های استبدادی 
مفهوم اخلاق را در جامعه نابود می کنند. در حالیکه 
معمولا بیشترین شعارهای تو خالی را در مورد 
اخلاق سر می دهند.
ناصر سبزیان پور