#پویافر

چکله اَمره
برندان درید
ناجانا...
دیفار دیچین ره
آجور اَویرا بو...

#برگردان

باچکله حمل می‌کنند/آرزوها / برای چیدن دیوار/آجر گُم شده.../

#گویش : #رشت

@gilaki_binvishte

#عباس_نبی_زاده

اَیاز والیشت
وارجینا ببوسته دارانا خالا
تامازه دامونا دورء شر
گاچا پامالان تترج
پاپروسه دود
کاتیله کوده
شورومه ناجه یا

#برگردان

شبنم لیسید/شاخه‌های قطع شده درختان را/پیرامون آرامش جنگل/ردیف گام‌های منحرف/دود پاپیروس/تلخ کرد/آرزوی مه را/

@ab_nabizadeh

@gilaki_binvishte

‍ #محسن_احمدیزاده

شب ٚ
  راشی گوش
   رادوار ٚ پامال ٚ
     رافایه

#برگردان

شب است/گوشِ جاده/در انتظارِ شنیدن صدای پای رهگذر است/

#گویش : #لشت‌نشا

@gilaki_binvishte

https://t.me/papoychannel

‍ #ويژگأل

دمۊرده سینه‌آؤ کۊنه

آسمؤن-ه کو ٚمندۊل دل

تازه بگيته مرز ٚسر ٚ فزأ آو‌لاکۊ

#برگردان

آبتنی مرگ می‌کند/ در ژرفای آسمان کبود/ لاک‌پشتی که/ بر مرزهای تازه مرمت شده‌ی شالیزار فرو شده است/

#گویش: #سیاهکل

@papoychannel

@gilaki_binvishte

‍ #علیرضا_فانی

گودا کونه روز
روزنامانا
کلمانه لب تنگر

#برگردان

روزنامه‌ها را/مچاله می‌کند روز/لب واژه‌ها یخ‌چال/

#گویش : #خمام

@rogaa1

@gilaki_binvishte

‍ #رضا_دادرس

تنگامه نیشته تاتایی‌!
توکه‌توکه تام‌تولی
راوه کونه، را واکونه، را کونه...
راشی، اککو ایشماره:
جه نوا ایسان!
تا
نه، وا ایسان!

شب تیجه
تین‌تاری جا
تی جا
جیجا!

#برگردان

[در] تنگنا نشسته است تصویر!/قطره‌‌قطره سکوت/لبریز می‌شود، راه می‌گشاید، پیش می‌رود.../مسیر، دلهره می‌شمارد:/از نباید بمانی!/تا/نه، باید بمانی!/
شب بُرنده است/از تاریکی/از تو/زخمی!/

@aftabdime

نقد سرکارخانم سیما نصیرپور بر #شعر_گیلکی رضا دادرس

#نقد_بررسی #س_نصیری

تخیل در مبحث هنر، متولی بلامنازعی است و در این عرصه حق آب و گل دارد. بدین واسطه ادعای بی مرزی هنر ادعای بی ارجاعی نیست چرا که تصورات ذهنی، مرز ناپذیرند. تخیل چنان قائم به ذات است که ما حتی می‌توانیم خیال کنیم که خیال نمی‌کنیم! شاید این اندازه از خودبسندگی تنها در هنر امکان حدوث داشته باشد. ناکامی در خیال‌ورزی علاوه بر آن که بُرد خواسته‌های بشر را کوتاه می‌کند، توان تشخیص او را نیز در میدان اجرا مه‌آلود می‌نماید. کارکردی که تصور عقیم و یکسونگر نیز به آن مبتلاست؛ ما اگر تصوری از سیاه نداشته باشیم نمی‌توانیم تعریف دقیقی از سفید ارائه دهیم؛ به این اعتبار که تضاد و تشابه است که یک تعریف را جامع و مانع می‌کند. جهان بی تخیل، هنری برای ارائه ندارد. از این بعد، در شعر حاضر به "تنگامه/تنگنا" در افتادن تصویر و خیال را می‌توان حادثه اسفناکی قلمداد کرد.
اسفبار از این منظر که نشانگر وجود عامل قهاری است که حتی ذهن را نیز به سیطره می‌گیرد و جولانش را به تنگنا می‌کشاند. این عامل یا عوامل اگر از بعد جامعه‌شناسی نقد شوند بی شک اطلاعات قابل تاملی را از  مرجع اثر در اختیار یک ناقد یا یک محقق اجتماعی می‌گذارند.
این بند از شعر (تنگامه نیشته/ تاتایی) به تنهایی بار کل محتوا را بر دوش می‌کشد و تناقض نشاندار و معنامندی را که کل شعر از آن رنج می‌برد نمایندگی می‌کند. مثلن "تامتولی/سکوت" در ابتدا با مفهوم معمول و تهی‌واره‌اش وارد می‌شود و در معرض (را واکونه/را کونه... را می‌گشاید/پیش می‌رود) از سیطره معنای خطی و محتوم خویش رها می‌شود یا "راوه کنه /را واکنه/را کنه" اشکی که ابتدا در پی اندوه جاری می‌شود و نوعی ناتوانی را می‌رساند در ادامه "راه باز می‌کند و به نوعی راه گشاست."
در ادامه نیز:

(راشی، اککو ایشماره:
جه نوا ایسان!
تا
نه، وا ایسان!/)
مسیر، دلهره می‌شمارد:/از نباید بمانی!/تا/نه، باید بمانی!/

شعر کماکان مخاطب را با این تردید تکرار شونده در ساختار مواجه می‌کند.
این ضربات تردیدی که بر نعل و میخ محتوا فرو می‌آید در پایان بر انگشت پایان‌بندی محتوا کوفته می‌شود و فرشته بد‌ی که بر شانه شعر نشسته، حرفش را به کرسی می‌نشاند!
(شب تیجه
تین‌تاری جا
تی جا
جیجا!
شب بُرنده است/از تاریکی/از تو/زخمی!)

شاید اگر این بند در ابتدای شعر می‌آمد محتوا، پایان دلپذیرتری را طی می‌کرد و این افت و خیز ختم به خیر می‌شد!

معنی اصطلاح زیر:
(راوه کنه / سرریز شدن و جاری شدن تُنُک‌وار ) برداشت از برگردان جناب #رسول_نصیری و جناب @A_khanjani46

#س_نصیری

@gilaki_binvishte

‍ #محسن_احمدیزاده

زندگِئه خاستیم
   تی حرف ٚ سر بساجیم

اولی آجور
     امی سر فگردسه. 

#برگردان

مصمم بودیم/زندگی را با حرفت بنا کنیم/اولین آجر/بر سرمان آوار شد/

@gilaki_binvishte

#منوچهر_بخشی_زاد_سراوانی

می خیالا
پرادام تی ویجا
دیشب
بهشت ایسابوم
خودایم
         عاشق بو

@gilaki_binvishte

#رضا_دادرس

‍ هیست فورشان سر
ای‌ته لس کوله خوره فارسانه
کی تی دس خوُ آرا ببره... نتانه!
توُ
دس اوسانی آب‌چیریان ایشماری
باد تی گئسان دونسه
دریا میس‌میره دره
من هتو لام
ایسام-نئسام نانم!
هنگدر دانم کی
مره وا تی چومانه ناجه مئن
به آبا شم

#برگردان

بر روی شن‌های خیس/یک موج کم‌جان می‌آید/که دست تو را با خود ببرد... نمی‌تواند!/تو/دست را برمی‌داری و پرنده‌های دریایی را می‌شماری/باد درگیر گیسوان توست/دریا غرولند می‌کند/من همین‌طور بی حرکت/هستم-نیستم نمی‌دانم!/همین اندازه می‌دانم/که اشتیاق دارم/در حسرت چشم‌های تو/به آب بزنم/

@aftabdime

@gilaki_binvishte