گویا در مدیربت ناترازی ها ، تعطیل، جای تدبیر را گرفته است

📌 اصالاحات کرمانشاه

تحت تاثیر این فیلم چند بیت زیر بر زبانم جاری شد

پیرمرد یک روزه

یکی ناخدا، ناو بسیار راند
زر تجربت برد و عمرش نماند

به صد سالگی چونکه نزدیک دید
یکی، سن او را به پرسش کشید

ز سنش بگفتا که: "یک روزه‌ام"
به عمرم جز این یک؛ نیفزوده‌ام

چو مخلوق یک روزه ‌ی یالومم*
ز هستی چشیدم دَمی، خسروم

همین دم، هم لحظه را زنده‌ام
به گیتی نیم جاودان، مرده‌ام

تنت گر به دریا شود غوطه‌ور
به جز مُشت آبی نه‌ای بهره‌ور

به سیحون و جیحون چو کشتی نهی
ز پامیر** رانی به دریا جهی،

کف کشتی‌ات جز نَمی نیست تَر
ازل تا ابد ، یک دَم آید به سر

به آن نَم تو کشتی بنه نوح‌وار
ز گرداب گیتی برو کامگار

محمد محسنی نسب
۱۸ بهمن ۱۴۰۳

پ‌ن:
*اشاره به کتاب "مخلوقات یک روزه" نوشته اروین د.یالوم

**پامیر: سرچشمه رود جیحون

لطفا امضا کنید

کارزار شهروندان ایرانی در برابر سخنان کوچک زاده

https://www.karzar.net/177385

❗️ ابلاغ قانون عفاف و حجاب؛ پایان نامسعود پزشکیان!

برای من، به‌عنوان یکی از رأی‌دهندگان به دکتر پزشکیان و حامیان گفتمان وفاق، کوتاه آمدن دولت در برابر قانون جدید عفاف و حجاب به‌معنای پایان مسعود است، البته به‌شکلی کاملاً نامسعود.

این قانون بسیار بدتر از گشت ارشاد است زیرا مردم را در برابر هم قرار می‌دهد؛ دیروز گشت ارشاد جسم و روان بخش بزرگی از جامعه را آزار می‌داد و فردا این قانون قرار است خود مردم را به نیروی آزار یکدیگر تبدیل کند.

کنارآمدن دکتر پزشکیان با این ناقانون، به‌مثابه «نقض عهد» اوست که گفته بود «گردنم را در مقابل حرف‎هایم گرو می‌گذارم» و «اگر نتوانستم به وعده‌هایم عمل کنم، استعفا می‌دهم».

می‌دانم دکتر پزشکیان در شرایط بسیار سختی است، وفای به عهد و اتّخاذ تصمیم شرافتمندانه در چنین شرایطی بسیار مشکل است،

نمی‌‌دانم اگر جای ایشان بودم آیا می‌توانستم ایمان، اخلاق و شرافت خودم را حفظ کنم یا نه، امّا همه از اوّل می‌دانستیم که قدم‌گذاشتن در چنین راهی می‌تواند چنین چالش‌ها و مخمصه‌هایی به‌دنبال داشته باشد و ایشان با علم به این مسئله در این راه گام نهاده است.

البته همچنان راه را اصلاح آهسته‌وپیوسته و لازمه‌اش را وفاق برای حل مسائل مشترک می‌دانم، امّا اگر دولت به این قانون تن بدهد، دیگر در آن برای پیگیری اصلاح و وفاق هیچ ظرفیت و امکانی نمی‌بینم.

از پروردگار مهربان برای دکتر پزشکیان و تمام خیرخواهان اسلام و ایران طلب خیر و برای جامعه آرزوی گشایش دارم.

به امید فردایی بهتر
به امید ایرانی آباد

کانال وحید احسانی
@vahidehsani_vh
https://telegram.me/notesofvahidehsani

رهبر حزب الله لبنان :

?پرداخت پول به لبنانی های جنگزده

?اکثر این پول از ایران است

?پرداخت ۳۰۰ تا ۴۰۰ دلار به هر خانواده آواره لبنانی / در کل ۷۰ میلیون دلار برای آوارگان پرداخت می شود

?️ کمک مالی به افراد لبنانی که خانه های آنها در حملات اسرائیل، به صورت کامل تخریب شده:

8 هزار دلار بابت جایگزین وسایل خانه
6 هزار دلار بابت اجاره کردن یک خانه جایگزین به مدت یک سال برای ساکنان در بیروت و ضاحیه
4 هزار دلار بابت اجاره کردن یک خانه جایگزین به مدت یک سال برای ساکنان خارج از بیروت و ضاحیه

جزییات
https://www.asriran.com/fa/news/1019323

@MyAsriran

‌‌قانون حجاب و فراز و فرود خاورمیانه

پیش‌نوشت: ابتدا ویدئوی پیوست را ببینید.

از عجایب خاورمیانه همین بس که "حجاب اجباری" در دهه ۱۹۶۰ میلادی آن‌قدر نامعمول بود که رئیس ناصر، رهبر کاریزماتیک مصر، می‌توانست در جمعی بزرگ حجاب اجباری و رهبر اخوان‌المسلمین را این‌طور به سخره گیرد. شک ندارم که در ایران و حتی افغانستانِ دههٔ ۱۳۴۰ نیز حتی برای افراد مذهبی، حجاب اجباری خواسته‌ای نامعقول و ناممکن می‌نمود.

این البته نتیجهٔ این واقعیت است که در دوران ورود خاورمیانه به عصر جدید در همهٔ کشورها قدرت‌هایی سکولار حاکم بودند. هنوز چند دهه مانده بود تا اخوان‌المسلمین و مجاهدین و فداییان اسلام ظهور کنند — یعنی هنوز چند دهه مانده بود تا حسن‌البنا و نواب، سیدقطب و شریعتی ظهور پیدا کنند. اما شد، آنچه ناممکن پنداشته می‌شد...

این روزها که بحث ابلاغ و اجرای قانون حجاب و عفاف ذهن جامعه را درگیر و مضطرب کرده، یاد این گفتگوی رئیس ناصر با مرشد اخوان‌المسلمین افتادم.

قانونی نوشته‌اند که هر بند آن شوکه‌کننده است. من نمی‌دانم انگیزهٔ واقعیِ پشت این قانون چیست، وقتی هر نظاره‌گر عاقلی می‌فهمد این قانون شهروندان را بسیار می‌آزارد. نمی‌دانم رقیبان سیاسی می‌خواهند زیر پای دولت جدید را سست کنند و نارضایتی ایجاد کنند تا بازی تکراریِ ناامیدسازی که در دور دوم روحانی رخ داد تکرار شود، یا قصد نهایی این است که دولت سوپرمن ماجرا شود و با مقاومت در برابر این قانون محبوبیت بخرد — واقعیت را بخواهید برایم اهمیتی هم ندارد قضیه چیست. ما نه سر پیازِ وفاقشانیم و نه تهِ پیازِ شقاقشان.

فقط هر چه هست من به اندازهٔ یک نفری که هستم، به اندازهٔ یک صدا، به عنوان یکی از مردهای ایرانی، در طرف خواهرانم می‌ایستم و با قانونی که حقوق آنها را محدود کند و باعث آزار و اذیتشان باشد، مخالفت می‌کنم. رنج و نارضایتی در ایران زنانه–مردانه نیست؛ گرچه جای سر سوزنی تردید نیست که زنان همیشه با مشکلات و معضلاتی دست‌به‌گریبان بوده‌اند که در مخیله منِ مرد نمی‌گنجد. اما مسئلهٔ حجاب و مسئلهٔ زنان بخشی از مسئلهٔ آزادی‌های فردی است که تفکیک آن به زن و مرد، تضعیف آن است. زنان را آزار ندهید. همین چند سال پیش می‌خواستید با جبر و اجبار دکمه را به مانتو بازگردانید، خود مانتو پرید! زنان آزار می‌بینند، اما به هدفشان می‌رسند...

مهدی تدینی

@tarikhandishi

‏در قانون عفاف و حجاب ۱۲ مرتبه «ممنوعیت خروج از کشور» به عنوان مجازات آمده است.
ما هیچ‌گاه در قوانین، ممنوع الخروج کردن را بعنوان کیفر نداشتیم و بی‌سابقه است.
ظاهرا پیش فرض نویسندگان قانون اینست که زندگی در ایران خودش مهمترین کیفر برای بندگان گناهکار خداست.
خیلی توهین آمیز است!

وحید اشتری

@Dah_rishter

ایران را از درون می‌پوسانید

محمد فاضلی

اصرار بر اجرای قانون #حجاب_و_عفاف، آگاهانه یا ناآگاهانه، اقدامی برای فرسودن و پوسانیدن ایران است. توضیح می‌دهم که چرا اجرای این قانون ایران را از درون فرسوده می‌کند. 

یک. محتوای این قانون، مردم ایران را رو در روی هم قرار می‌دهد. از راننده اسنپ تا صاحب مغازه و کسب‌وکار، مکلف شده‌اند با انتخاب‌کنندگان پوشش اختیاری درگیر شوند، فیلم و عکس آن‌ها را در اختیار فراجا قرار دهند، یا تن به جریمه شدن بدهند. 

شهروندان در چارچوب این قانون رو در روی هم می‌ایستند و برای نان‌شان مجبور به آدم‌فروشی می‌شوند.

تعجب نکنید! آدم‌فروشی واژه‌ای است که به سرعت با اجرای این طرح رایج می‌شود و آدم‌ها را درگیر عذاب وجدان می‌کند و از این‌که برای نان‌شان پنجه به صورت هم‌وطن خود می‌کشند، از درون حس بی‌اخلاقی خواهند کرد. 

دو. بزرگ‌ترین سرمایه هر جامعه‌ای، ظرفیت زندگی مسالمت‌آمیز شهروندانش در کنار یکدیگر است. مسائل را می‌توان با زندگی مسالمت‌آمیز  حل کرد، همکاری را توسعه داد و در کنار هم برای زندگی بهتر تلاش کرد. این قانون مردم را رو در روی هم، و همگان را رو در روی نظام سیاسی قرار می‌دهد. 

این قانون به جای محبت، مولد نفرت است. نفرت همه آن چیزی است که برای به تخریب ظرفیت زندگی مسالمت‌آمیز نیاز است. 

سه. میلیون‌ها انسان برگزیده‌اند که گونه دیگری زندگی کنند. شمشیر قانون و چماق جریمه را بالای سر این میلیون‌ها انسان – عمدتاً از نسل جوان و آینده‌سازان این کشور – چرخاندن و لاف قدرت زدن، جز ناامید کردن، متنفر ساختن و پیام نشنیدن صدای جوانان دادن هیچ معنایی ندارد. این کار به معنای تشویق ایشان به مهاجرت است. نه فقط مهاجرت، بلکه فرار توأم با تنفر است. 

چهار. آن‌ همه جریمه که در قانون برای کسب‌وکارها در نظر گرفته شده تا آن‌ها را به همکاری در آدم‌فروشی وادار کند، دادن پیام بی‌ثباتی و ضدیت با توسعه کسب‌وکارهاست. سیاست‌گذار آشکارا به کسب‌وکارها پیام بی‌ثباتی و درافتادن با توسعه اقتصادی می‌دهد. 

پنج. وقتی جامعه‌ای با انواع مشکلات از خاورمیانه درگیر خون و آتش و تهدید، تا رکود و تورم، تا بحران ارزی، بانکی، محیط‌زیستی، ناترازی انرژی، خاموشی، مهاجرت و ... درگیر است؛ و سیاست‌گذار کلاً و فقط به ذهنش رسیده بر اجرای قانونی برای درگیر کردن مردم با یکدیگر متمرکز شود، پیام خیلی روشنش به نسل جوان، به مردم و به هر ایرانی این است که این سیاست‌گذار اصلاً و ابداً نگران وضعیت ایران نیست؛ دنبال منافع خودش است و شاید تشدید این وضعیت و زوال بیشتر را می‌طلبد. 

شش. اجرای این قانون، سرمایه اجتماعی دولت را می‌سوزاند و اندک امیدها برای شکل دادن به عزمی ملی برای همراهی در انجام اصلاحات ضروری اقتصادی را نابود می‌کند. 

نتیجه
ایرانی که آدم‌هایش رو در روی هم قرار بگیرند، کسب‌وکارهایش احساس بی‌ثباتی و ناامنی کنند، جوانانش با تنفر به دنبال مهاجرت باشند، و دولتش در فقدان اعتماد و سرمایه اجتماعی قادر به اجرای اصلاحات اساسی نباشد؛ ایرانی که در آن ظرفیت زندگی مسالمت‌آمیز کاهش یابد؛ از درون می‌پوسد. 

آن‌ها که این گونه ایده‌ها را مطرح و پیگیری می‌کنند، عاقبت ممنوعیت ویدئو، ماهواره، اینترنت و ... را دیده‌اند. می‌دانند چنین قوانینی اجرا نمی‌شوند. لذا با صراحت باید گفت این کار، هر چه هست، نادانی و از سر نادانی نیست.

@fazeli_mohammad

ترس و شجاعت!

شجاع‌ترین انسان‌ها در این عالم کسانی‌اند که از تهدیدهای پنهان و آشکار علیه جامعه و کشور خود می‌ترسند!
ترس برای حفظِ جان و منفعت شخصی به قیمت قربانی کردن اصول اخلاقی و انسانی، بزدلی و رذیلت است، اما همان ترس برای حفظ جان و منفعت عامه، کرامت و فضیلت است.
وقتی که پای بقای یک سرزمین و مردمش در میان باشد و کسانی بگویند که از هیچ تهدیدی ترس و هراس ندارند، باید از آنها ترسید!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

♦️ بلاتکلیفی ایران در برابر حکم بازداشت نتانیاهو
✍️حسن اسدی زیدآبادی

مهمترین خبر این رزوها این است که دیوان کیفری بین‌المللی حکم بازداشت بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر مستقر اسرائیل، یوآو گالانت، وزیر دفاع سابق دولت او را به اتهام جنایات جنگی مرتبط با جنگ غزه صادر کرده است. اهمیت این حکم دیوان به ویژه در آن است که این اولین بار است که مقامات دولتی یک حکومت دموکراسی و دولت متعلق به اردوگاه غرب، از سوی دیوان متهم می‌شوند و با توجه به حمایت بی‌دریغ آمریکا از آنها می‌توان گفت این مهم‌ترین تصمیم تاریخ ۲۲ ساله دیوان کیفری بین‌المللی است.

با این همه، تصمیم دیوان برای تایید درخواست قبلی آقای خان، دادستان این دیوان، جزء دیگری هم دارد که استقبال از این حکم را برای برخی دیگر از دولت‌ها سخت می‌کند. در صدر اطلاعیه دادستان در مورد اقدامات او‌ در قضیه غزه آمده: امروز، بر اساس شواهد ارائه شده توسط دفتر من، قضات تأیید کردند که دلایل منطقی وجود دارد که نقض اساسنامه دیوان رخ داده است. قضات دیوان کیفری بین‌المللی در رابطه با محمد دیاب ابراهیم المصری، معروف به ضیف، فرمانده کل شاخه نظامی جنبش مقاومت اسلامی حماس، معروف به گردان‌های القسام، قانع شده‌اند که دلایل منطقی در دست است که او را متهم به ارتکاب جنایات علیه بشریت از قبیل قتل، کشتار، شکنجه، تجاوز جنسی و سایر اشکال خشونت جنسی و همچنین جرایم جنگی شامل قتل، رفتار ظالمانه، شکنجه، گروگان گیری، اهانت به حیثیت شخصی، تجاوز جنسی و سایر اشکال خشونت جنسی می‌کند.

بعلاوه در بخش دیگری از اطلاعیه دفتر دادستان آمده: دفتر من همچنین برای آقای یحیی سنوار، رئیس وقت حماس در نوار غزه، و آقای اسماعیل هنیه، رئیس سابق دفتر سیاسی حماس، درخواست‌هایی را برای حکم بازداشت ارائه کرده بود، اما بعداً به دنبال شواهدی که مرگ آنها را تایید می‌کرد این درخواست‌ها مسترد شد.

این بخش از حکم‌ دیوان طبیعتا دفاع و حمایت ایران از آن را دشوار کرده است، هرچند تاکنون علیه آن نیز سخنی گفته نشده است. این البته وضعیتی است که ایجاد نهادهای بین‌المللی که به دنبال پاسخگوکردن دولت‌ها و رهبران آن ها باشند برای برخی کشورها مثل ایران، آمریکا و اسراییل ایجاد می‌کند. آمریکا و اسراییل از آنجا که دائما و بطور مرتب درگیر مخاصمات مسلحانه بوده و هستند از ابتدا هم علیه این نهاد موضع گیری کرده و هیچگاه روی خوشی به آن نشان ندادند تا چه رسد به امضای اساسنامه و عضویت در آن؛ به همین دلیل هم امروزه بعد از گذشت بیش از دو دهه از آغاز بکار دیوان آشکارا در برابر آن موضع می‌گیرند. وضع جمهوری اسلامی اما شامل نوعی بلاتکلیفی است. جمهوری اسلامی در ابتدا سند موسس دیوان را امضا کرد اما بعدا بنا به ملاحظاتی که اینک به خوبی قابل درکند، از تصویب اساسنامه موسوم به رم امتناع کرد و هیچگاه به عضویت این نهاد درنیامد.

صدور حکم جلب برای نخست وزیر در راس کار اسراییل و نیز تایید این اقدام از سوی بسیاری از کشورهای به ویژه غربی، بدون شک لحظه‌ای مهم در تاریخ حقوق و روابط بین‌الملل است. جایی که سرانجام لااقل چشم‌اندازی واقعی از امکان محاکمه جنایتکاران علیه بشیریت در سطح دنیا در یک دادگاه دایمی فراهم شده است. با این همه جمهوری اسلامی عملا امکان و آمادگی استقبال از این حکم بعنوان یک کل واحد را ندارد.

?رسانه تحلیلی _خبری تحکیم ملت?

?️@tahkimmelat