نزدیک ته هویج
می‌خواهم اینجا کمی از هویج مدیا بنویسم. میکرورسانه‌ای که کمتر از یک سال پیش متولد شد و حالا به ۱۰۰ هزار مخاطب ثابت در اینستاگرام رسیده و برخی از کلیپ‌هایش چندین میلیون بار بازدید داشته است. حدود سال ۹۵ بود که یکی از رفقا پیشنهاد داد محتوای طنز در فضای مجازی تولید کنیم. من محکم ایستادم و گفتم هرگز. من نمی‌خواهم به عنوان یک بلاگر یا واینر معروف بشوم. من دوست دارم نویسنده بشوم. یک نویسنده معروف. جایزه جلال بگیرم. حرف و حدیث‌هایی باشد برای بردن نوبل ادبیات ولی من بگویم به دلیل اعتقاداتی که دارم این جایزه را قبول نمی‌کنم و زیر بار قوانین آن نمی‌روم. می‌گفتم دوست دارم با ماسک و عینک دودی درون صف خرید کتاب خودم بایستم و کتابم را بخرم. اما گذشت و نشد. تنبلی کردم. اعتماد به نفس نداشتم. قلمم خوب نبود. نمی‌دانم دلیلش چه بود ولی نشد. سال‌ها بعد هنوز معتقد بودم که دوست ندارم واینر و بلاگر بشوم. در دفتر طنز حوزه هنری کار می‌کردم و یکی از وظایفم تولید محتوا بود. باید محتوا تولید می‌کردم و مهمترین قالب ام محتوای تصویری بود. می‌خواستم یک رسانه بالا بیاورم که خودم بنویسم و دیگران بازی کنند. اما پیدا کردن بازیگری که مفت کار کند و اخلاق من را تحمل کند سخت بود و البته تا حدودی غیرانسانی! پس چاره‌ای نبود که خودم جلوی دوربین بایستم. منی که خجالتی هستم. منی که قدرت بیانم از رئیس‌جمهوران فعلی و سابق ایران هم ضعیف‌تر است. منی که اعتمادبه‌نفسم از موهای زیدان هم کمتر است و در جمع سه نفر به بالا مِن‌مِن کنان به جای ببخشید می‌گویم پوزتان را می‌طلبم. یک شب تا صبح بیدار ماندم و فکر کردم. صبح گفتم باشد. سگ خورد. خودم می‌روم جلوی دوربین.
اسفندماه سال ۱۴۰۲ بود که اولین کلیپ‌ها را ساختیم. کلیپ‌هایی با موضوع ثبت‌نام نمایندگان مجلس. پر از خطا و ایراد و اشکال. مملو از بی‌نمکی و قاب بد و زمان‌بندی نادرست و صدابرداری مزخرف. اما شروع کردیم. هنوز هویج مدیا نه اسم داشت، نه لوگو داشت و نه پیج. ولی چند کلیپ ساختیم. قرار بود هویج مدیا یک رسانه باشد با آیتم‌های مختلف مثل اخبار طنز و مجلس و مافیا و احضار روح و... ولی دیدیم هرکدام از این آیتم‌ها یک تیم تولید می‌خواهد و ما کلا یک نفریم! مهدی و حسین هم دو تا سرباز بودند که به زور و تهدید و ارعاب کشیدم‌شان پای کار. با گوشی خودم ضبط می‌کردیم و هویج مدیا شروع شد.
چرا هویج؟ چرا مدیا؟
از آنجایی که این رسانه قرار بود بازتاب طنز کارهای مسئولان باشد واژه هویج را انتخاب کردیم و مدیای آخرش هم کنایه‌ای بود به اینکه هر ارگان و سازمان و گروهی در جمهوری اسلامی یک چی‌چی‌مدیا راه‌ انداخته بود. فقط مانده بود هویج مدیا. یعنی اگر می‌گذاشتیم بروکلی مدیا باز هم ممکن بود یک نمونه وجود داشته باشد. خلاصه چهار پنج کلیپ که منتشر کردیم به لطف خدا کار دیده شد و مقبول برخی از مخاطبان قرار گرفت. این برخی چه کسانی بودند؟ آنهایی که دنبال نقد طنز تصویری بودند که تقریباً نه این‌وری بودند و نه آن‌وری. آن‌وری‌ها دوست دارند به جمهوری اسلامی فحش خواهر و مادر بدهی و زندان بروی و اعتصاب غذا کنی و... برای همین به ما می‌گفتند مزدور و جیره‌خور که عادی‌سازی فساد مدیران را می‌کنیم. این‌وری‌ها هم محتوایی را دوست دارند که در عین دفاع از جمهوری اسلامی فقط اپوزوسیون را مسخره کنی و اگر یک گندی هم در مملکت زده شد سریع بگردی نمونه خارجی آن را پیدا کنی و بگویی ببینید طبیعی است. برای همین به ما می‌گفتند مذهبی صورتی و بی‌بصیرت و.... ما اما می‌خواستیم حاکمیت را نقد کنیم ولی بدون آتیش زدن سطل آشغال. می‌خواستیم مسئولان را امر به معرف و نهی از منکر کنیم ولی بدون فحش و ون و گیس‌کشی! یکی از رفقای انقلابی هم می‌گفت ما با دیدن هویج مدیا به انقلابی بودن خود افتخار نمی‌کنیم. در جواب چند برنامه و رسانه معرفی کردم و گفتم تماشا کن تا روزی ۸ مرتبه به انقلابی بودن خود افتخار کنی. سیاست هویج مدیا این است که ما لالوی افتخار به این اقتدارها کمی هم به انقلابی بودن خود فکر کنیم. نمی‌دانم چقدر موفق شدیم ولی هدف این بود. حتما ایراد زیاد داریم. بازی‌ها ضعیف است. لباس‌ها تکراری است. نقدها گاهی تند می‌شود و گاهی لوس. همه این نقدها را قبول داریم و تلاش می‌کنیم بهتر شویم. حرف در مورد حواشی هویج مدیا زیاد است. فعلا همین باشد تا بعد. شاید یک کشیده خوردم و همه را لو دادم.
خلاص

#جشنواره_طنز
فراخوان چهارمین دوره جشنواره سراسری فرهنگی هنری بحران

?بخش‌های جشنواره:
داستان کوتاه
شعر طنز
کاریکاتور و کارتون
عکس
پوستر و گرافیک

?محورهای جشنواره:
سیل، زلزله
بیماری‌های همه‌گیر
طوفان، بازتوانی
ایمنی و مدیریت بحران

? جوایز:
نفرات اول: ۱۰میلیون تومان به همراه لوح تقدیر جشنواره
نفرات دوم: ۷میلیون تومان به همراه لوح تقدیر جشنواره
نفرات سوم: ۴میلیون تومان به همراه لوح تقدیر جشنواره
تقدیر: ۱میلیون تومان

? مهلت ارسال آثار: ۱۲ بهمن ماه ۱۴۰۳
? آگاهی و ارسال اثر:
https://tdmmoq.ir/

? @daftaretanzz
? daftaretanz.ir

در حلقه رندان فردا قراره کلی ریخت و پاش کنه.
گفتم که بعداً نگید: «تی کی می‌دینیستی چیری نیگیفتی»!

عادی سازی فساد حکومت یا سیاه‌نمایی؟

مفهومی داریم به اسم طنز پیراندلویی که از یک جامعه پیراندلویی بر‌می‌آید. جامعه‌ای که یک نفر را هل می‌دهد به سمت تاریکی و نابودی. بعد همین جامعه همان فرد نابود شده را ملامت می‌کند و مسخره می‌کند. نمونه شفافش فیلم سینمایی «مالنا» است که جامعه یک زن را به فساد ترغیب می‌کنند و وقتی زن فاسد شد او را هو می‌کنند.
شما در تولید طنز با دو گروه مواجه هستید. گروه اول مخالفان رژیم. منتقدان در این گروه معتقد هستند اگر در طنز شما فحش ننه به جمهوری اسلامی وجود نداشته باشد شما در حال عادی‌سازی فساد مدیران هستید و طنز شما در خدمت جمهوری اسلامی است و آخوندها باید سرتاپای شما را طلا بگیرند که در حال سفیدشویی ضعف‌ها، ایرادات، مشکلات، فسادها و قتل‌ها هستید. طنزپرداز محبوب این گروه زینب موسوی است که هرچند به خود این گروه هم فحش پدر می‌دهد ولی چون به آن‌وری‌ها هم فحش ننه می‌دهد برایشان محترم است و تازه پول هم به حسابش واریز می‌کنند تا خیر سرش با آخوندها به شیوه طنز خود مبارزه کند. خلاصه این گروه شما را قبول ندارند و به شما با تندترین ادبیات صحبت می‌کنند. در حالی که خودشان یا رفقایشان در رسانه‌ها و صفحاتشان گاهی هیچ نقدی به سیستم ندارند. خیلی جاها سیستم را قبول دارند. خیلی جاها در خدمت سیستم هستند و اگر پست و مقام یا پروژه‌ای باشد با کله قبول می‌کنند. شمایی که در طنز خود مدیران را نقد می‌کنید، شیوه مدیریت در جمهوری اسلامی را نقد می‌کنید یا حتی گاهی ایدئولوژی حاکم بر جامعه را نقد می‌کنید متهم به عادی‌سازی هستید ولی فلان بلاگری که در تمام مشکلات مملکت می‌رود روسری سر می‌کند و با یک من ریش و پشم پارچه می‌چپاند درون شلوار و پیراهنش و می‌رقصد می‌شود محبوب دل این جماعت.

گروه دوم اما قشنگ‌تر هستند. دلواپس‌هایی که همیشه هرچیزی را توهین به شهدا تلقی می‌کنند. هرگونه نقدی را بازی در زمین دشمن می‌دانند. هر محتوایی که از جناح آنها تولید نشده باشد را سیاه‌نمایی می‌دانند. آنها به گونه احمقانه‌ای معتقدند ما از غیرخودی‌ها می‌خوریم، از خودی هم بخوریم؟ این جماعت دوست دارند هر کس در حکومت نقد به سیستم دارد خفه بشود تا سینا ولی‌ا... با مسئولان شوخی کند. چون معتقدند سینا که دارد می‌زند. شما بیایید و از ظرفیت خود برای مقابله با استکبار جهانی استفاده کنید. آخ که آدم دلش می‌خواهد این جماعت و سینا ولی‌ا... و خودش را یک‌جا جر بدهد. نه رسانه می‌فهمند. نه طنز می‌فهمند، نه نقد می‌فهمند، نه مخاطب می‌فهمند. فقط استکبار جهانی می‌فهمند. آن هم نصفه و نیمه! هنر انقلاب اسلامی را خلاصه می‌کنند در مرگ بر آمریکا و اسرائیل گفتن و تولید محتوای هنری در مورد شهدای دفاع مقدس و مدافعین حرم! نه اینکه اینها انقلاب اسلامی نباشد. چرا هستند. غلظت بیشتری هم دارند. اما برگردیم دو قدم عقب‌تر. ذات انقلاب اسلامی چه بود؟ مگر نه اینکه ایستادن در برابر ظلم و زدن حرف حق ذات انقلاب اسلامی است؟ پس نقد به گرانی‌ها، نقد به خودرو، نقد به اینترنت، نقد به بانک‌ها، نقد به ضعف‌ها و ایرادات فرهنگی زدن حرف حق نیست؟ ایستادن در برابر ظلم نیست؟ این هنر متعهد به ذات انقلاب اسلامی نیست؟ نکند معتقدید این مشکلات در کشور وجود ندارد؟ نکند معتقدید باید لال شد تا سینا ولی‌ا... و دیگران چهارتا هم بگذارند روی مشکلات و مخاطب و رسانه را مال خود کنند و به ریش عمه‌تان بخندند؟ آن وقت ما متهمیم به سیاه‌نمایی؟ ما خوراک رسانه‌ای تولید می‌کنیم برای رسانه‌های معاند یا شما؟ همین‌ها وقتی بخواهند کالا یا خدمات سازمان خود را تبلیغ بکنند می‌روند سراغ همان بلاگرهایی که روسری سر می‌کنند و می‌رقصند.

خلاصه هر دو گروه مثلا رسانه‌فهم! در این مملکت تمام تولیدکنندگان محتوا را هل می‌دهند به سمت اینکه محتوای خنثی و غیرسیاسی همراه با شوخی‌های جنسی و رقص و بلاهت تولید کنند. حتی با تبلیغ‌های خود از آنها حمایت می‌کنند. بعد که حسابی در حال قر دادن هستی همین جماعت مسخره‌ات می‌کنند و می‌گویند متاسفانه فضای مجازی مملو از محتوای سخیف است!
بعضی‌ها می‌گویند نمی‌ترسی در نقدهایت کمی از انصاف عبور کنی؟ آن دنیا باید بابت تمام این حرف‌ها جواب پس بدهی‌ها! من هم می‌گویم حاضرم به خاطر حرف‌هایی که زدم جواب پس بدهم. نه حرف‌هایی که باید می‌زدم و نزدم. نه نقدهایی که باید می‌کردم و لال شدم. نه ظلم‌ها و ایرادات و عیب‌هایی که دیدم را با توجیهات مسخره‌ای مثل الان وقتش نیست و فلانی رفیق ماست و... ماست‌مالی کنم.
آن دنیا یکدیگر را می‌بینیم.
خلاص

رفقا اگر دوست دارید عضو کانال هویج بشید

#خصوصی_سازی
چگونه کارخونه جنرال موتورز تویسرکان و تسلای اسلامشهر خصوصی‌سازی شد؟
? فیلم لو رفته از جلسه خصوصی‌سازی.

#خصوصی #گل_یا_پوچ #مهران_مدیری #کارخانه #آقازاده #رانت
@havijmedia

ما خودمان یه پا ضدانقلابیم!

قبل از انتخابات خواستیم حرف بزنیم گفتند الان وقتش نیست. بین دور اول و دور دوم خواستیم حرف بزنیم گفتند الان وقتش نیست. الان هم تا حرف می‌زنیم انگ قالیبافی بودن می‌زنند و می‌گویند ما ۱۴ میلیون طرفدار جلیلی انتخابات را رها کردیم و به فکر آبادانی کشور هستیم و شما قالیبافی‌ها جوری سوختید که هنوز دارید جیغ می‌کشید. من که به جلیلی رای دادم ولی این راه و رسم خفه کردن مخاطب را از کجا آموختیم؟ اینکه به هرکس انگی بزنیم و لالش کنیم را در سیره کدام یک از اهل بیت (ع) نوشته‌اند؟ اما دیگر سخنرانی شما کافیست. کمی سکوت کنید و یک گوشه بنشینید و گوش کنید. شما حق دارید مخالف نظر من باشید ولی بیجا می‌کنید به من انگ قالیبافی بودن بزنید یا مسخره کنید یا من را احمق و پخمه بخوانید. من به جلیلی رای دادم. دیگر چه چیز دیگری باید بدهم تا متلک نندازید؟ من مثل خیلی‌ها عادت ندارم مدام خودم را خر کنم و ماله‌کشی دیگران را بخوانم و کیف کنم و استوری کنم و بنویسم بارش حق. من همیشه خودانتقادی می‌کردم. چه از خودم چه جناح و گروهی که به آن تعلق دارم. حالا می‌خواهید بشنوید و به آن فکر کنید. می‌خواهید باز هم مسخره کنید و متلک بندازید و انگ بچسبانید و خیال کنید نایب برحق امام زمانید و هرگونه نقدی بر شما حرام است.
.
شورای نگهبانِ جمهوری اسلامی را قبول نداریم چون یک فرد فاسد به اسم قالیباف را تایید صلاحیت کرد. از آنطرف آدم بی‌ادب و گستاخ و بی‌مایه‌ای مانند پزشکیان را تایید کرد. قوه قضاییه جمهوری اسلامی را قبول نداریم چون نه تنها قالیباف و روحانی را محاکمه نمی‌کند بلکه یک نفر هم که علیه قالی افشاگری می‌کند را زندانی می‌کند. قوه مقننه جمهوری اسلامی را قبول نداریم چون نمایندگانش به یک فرد فاسد رای دادند و الان رییس آن قوه یک فرد فاسد است. سپاه انقلاب اسلامی را قبول نداریم چون بر خلاف قانون و عرف در انتخابات پشت یک فرد فاسد ایستاد و قدرت خود را خرج انتخاب او کرد. بیشتر علما و روحانیون جمهوری اسلامی را قبول نداریم چون اعتبار و آبرویشان را خرج یک فرد فاسد کردند. بخشی از خانواده‌های شهدا و مردم انقلابی را قبول نداریم چون به یک فرد فاسد رای دادند. آن وقت به این بدبخت داخل تصویر می‌گوییم ضد انقلاب. نخیر رفقا. ضدانقلاب خود ماییم. مایی که هروقت به مراد دلمان نمی‌رسیم همه را متهم می‌کنیم جز خودمان. مردم که پخمه هستند و به ما رای ندادند. نظام که اشتباه کرد و می‌کند که قالیباف را حمایت می‌کند. رهبر هم اگر روزی از قالیباف حمایت کند (که قبلاً کرده) برای آن هم داستان می‌تراشیم. مانند سوپرحزب‌الهی‌هایی که مخالف واکسن بودند و وقتی رهبر واکسن زد، گفتند به رهبر اطلاعات غلط دادند. این چه رهبری است که می‌توان به این راحتی گولش زد؟
.
شاید بگویید نه ما همه ارکان نظام را قبول داریم فقط یک انتقاد کوچک داریم. بله ما فقط یک انتقاد کوچک به سازوکار ارکان نظام داریم ولی همین انتقاد کوچک کل ماهیت و صداقت و سلامت آن رکن را نقض می‌کند. چطور شورای نگهبانی که در تایید صلاحیت قالیباف و پزشکیان خطا کرده است، در رد یا تایید صلاحیت دیگران خطا نکرده باشد؟ این چه شورای نگهبانی است که کور است و فسادی که ما می‌بینیم را نمی‌بیند؟ قوه قضاییه‌ای که این‌گونه چشمش را به فساد می‌بندد و رأی باطل به مخالفان فاسد می‌دهد چگونه رای‌های دیگرش را می‌توان پذیرفت؟ رفقا ما چه بخواهیم و چه نخواهیم همانطور که ادعا می‌کنیم نتیجه انتخابات را پذیرفتیم باید قبول کنیم که خودمان رای کم آوردیم. نه قالیباف مقصر بود. نه مردم پخمه هستند. نه شورای نگهبان و قوه قضاییه و سپاه نامردی کردند و نه علما و روحانیون و مداحان غلط کردند. اگر اینها را پذیرفتیم که ان‌شاءالله امیدی به بازگشت هست ولی اگر نپذیرفتیم باید تبریک بگویم. پیوندتان با علی کریمی و سام رجبی فرخنده باد.
خلاص