? قانون و روان انسان؛ واسازی یک رابطه

✅ اگر موضوع انتقال موروثی برخی از ویژگی‌های روانشناختی از والدین به کودک را نادیده بگیریم، می‌توانیم بگوییم انسان از نظر روانشناختی سالم زاده می‌شود اما، به سرعت دچار تروما و آسیب روانی می‌شود و در نتیجه، انسان از همان دوران کودکی تبدیل به یک بیمار روانی می‌شود. در پرتو این مدعا می‌توان گفت ما همه به نحوی از انحاء بیمار روانی هستیم. اما نه در آن معنای متعارف این مفهوم بلکه در معنایی دیگر که در خلال سخن به آن خواهم پرداخت.

? اما، انسان چگونه دچار آسیب روانی می‌شود؟ انسان از همان اوان کودکی که پدر و مادر می‌کوشند او را به انقیاد اجتماعی درآورند دچار این آسیب می‌شود. جامعه‌شناسان امروزه این رفتار والدین و سپس جامعه را «جامعه پذیر کردن» انسان می‌نامند. در واقع، کودک زمانی که زاده می شود دوست دارد همه کاری بکند اما، والدین او را از انجام «هر» کاری «منع» می‌کنند بنابراین، درمی یابد که زندگی آن طور که می‌خواهد نیست و باید تن به این «منع و انقیاد» دهد. کودک هر اندازه جلوتر می‌رود این انقیادها بیشتر و بیشتر می‌شود. ما امروزه به آنچه او را به انقیاد درمی‌آورد «قانون» می‌گوییم. با ایجاد جامعه است که قانون شکل می گیرد؛ در این میان، برخی از افراد بنا به هر دلیلی تن به این انقیاد و قانون می‌دهند و به اصطلاح جامعه پذیر می‌شوند اما افرادی دیگر این انقیاد را نمی‌پذیرند و می‌توان گفت در اینجاست که «سیاست» شکل می‌گیرد و می‌دانید که معنای سیاست تنبیه کردن است. در پرتو سیاست، آن افرادی که «قانون جامعه» را نمی‌پذیرند سیاست می‌شوند و به قید درمی‌آیند و از این طریق، آسیب روانی جدیدی به آنها وارد می‌شود. از این منظر، قانون لزوما خوب نیست بلکه آسیب‌رسان است.

? حال، این سوال پیش می‌آید که مگر می‌شود بدون قانون در یک جامعه زیست؟ فلسفه وجودی قانون به «نظم» درآوردن زندگی ما و «آسان و آرام» ساختن زندگی است. واقعیت این است که ما خواه ناخواه باید قانون را بپذیریم و تن به آسیب روانی ناشی از آن بدهیم وگرنه از جامعه «طرد» می‌شویم، به مانند همان کسانی که میشل فوکو در تاریخ جنون خویش و دیگر آثارش به آنها اشاره می‌کند که جامعه نام آنان را "دیوانه" می‌گذاشته و به جزایر دور از جامعه طرد و تبعیدشان می‌کرده تا نظم و آسانی و آرامش جامعه برقرار بماند. این نظم و آسانی و آرامش کلان گزاره‌هایی هستند که ما به واسطه آنها به قید درمی آییم و در نتیجه آسیب روانی می‌بینیم و تا همیشه زندگی بیمار روانی می‌مانیم.

? با توجه به موارد پیشگفته، قانون آن طور که ما تصور می‌کنیم همیشه خوب نیست بلکه کافی است تا آن را «واسازی» کنیم تا دریابیم که قانون در قبال نظم و آرامش و آسانی به مثابه کلان روایت‌ها و ادعاهای خود، هزینه‌ای از ما دریافت می‌کند و آن «آرامش روانی» یا «آزادی روانی» ماست.

? سخن من در اینجا، به معنای قانون‌گریزی و ضدیت با قانون نیست بلکه واسازی گفتمانی است که بر کل شاکله اندیشه ما حاکم است و همه ما در چارچوب آن زندگی می‌کنیم. همان‌طوری که دریدا می‌گفت ما نمی‌توانیم‌ خارج از نظام زبان بنویسیم و حرف بزنیم، در اینجا نیز ما خارج از چارچوب قانون نمی‌توانیم زندگی کنیم. تردیدی نیست که شما این نوشتار را «غیر منطقی» می‌دانید. می‌پذیرم که «غیرمنطقی» است زیرا اصولا کار «منطق» به نطاق درآوردن اندیشه و در وهله بعد به چارچوب درآوردن رفتار انسان است و از این منظر، سخنم غیرمنطقی قلمداد می‌شود اما، با نگاهی خارج از نطاق و چارچوب گفتمان حاکم بر اندیشه ما، درمی‌یابیم که قانون مزیت دارد اما هزینه هم دارد.

✅ کانال را به دوستان خود معرفی نمایید. ?

✅ مهاجرت واژگانی از ایران به تونس

در #تونس به خیاط، #تارزی می‌گویند. همان‌طور که می‌دانید کلمه خیاط خودش عربی است با وجود این،در تونس به جای خیاط، از کلمه "تارزی" استفاده می‌کنند.اما، این کلمه از کجا آمده است؟
مردم تونس حرف "ط" را به صورت "ت" تلفظ می‌کنند. نکته دیگر اینکه، "طارزی" صورت اشباع شده کلمه "طرزی" است و طرزی به معنای خیاط و دوزنده.
حالا بحث را اندکی پیش ببریم. کلمه طرزی شکل عربی شده کلمه فارسی "درزی" است که به همان معنای خیاط است. امروزه، در عربی به قلاب دوزی و گلدوزی، تطریز می‌گویند. در واقع، کلمه تارزی همان کلمه فارسی درزی است که در گذر سالیان دراز از #ایران به #تونس مهاجرت کرده و هرچند در سرزمین مادری خود مهجور و فراموش شده و به جای آن از کلمه خیاط استفاده می‌شود اما، در کشور تونس با اندک تغییری به حیات خود ادامه داده است.
کلمات مانند انسان‌ها و بنا به عوامل گوناگون از خاستگاه اصلی خود به جاهای دیگر نقل مکان می‌کنند. پی گرفتن مهاجرت‌های واژگانی علاوه بر شناسایی نوع روابط ملت‌ها با همدیگر در گذر تاریخ، بستری را برای تعمیق روابط فرهنگی میان آنها فراهم می‌سازد.
https://t.me/comparativeliterature

? ابوتراب خسروی از نگاه ژاک دریدا

? مطالعات ادبی می‌توانند در درک بهتر متون ادبی و دریافتن معانی احتمالی و متکثر آنها اثربخش و کارگشا باشند.
? پساساختارگرایی نیز به واسطه خوانش واسازانه متون، به برخی از پرسش‌های بی‌پاسخ درباب متون پاسخ داده، از زاویه‌ای متفاوت اما سودمند، شناختی جدید به خواننده ارائه می‌دهد.
? مقاله پیش‌رو کوشیده است داستانی از داستان‌های ابوتراب خسروی را با نگاهی دریدایی وا‌کاوی نماید و آنچه را در غیاب و نهفته بوده به حضور آورد تا آن زمان که محققان دیگر، معانی پنهان دیگری را در متن خسروی شناسایی نمایند.

? عنوان مقاله: ناپایداری و تزلزل در معنا: خوانش واسازانه داستانی از ابوتراب خسروی

lcq.modares.ac.ir

ناپایداری و تزلزل در معنا؛ خوانش واسازانه داستانی کوتاه از ابوتراب خسروی

مطالعات ادبی در پرتو اندیشۀ پساساختارگرا از منظری متفاوت متن را واکاوی می‌کنند. پساساختارگرایی ضمن رها شدن از چهارچوب تصلب‌یافته ساختارگرایی، خوانشی واسازانه از متن به‌دست می‌دهد و معنا و گفتمان ادعایی آن را به پرسش می‌گیرد. در این راهبردِ مطالعاتی، پژوهشگر…

? جهان امروز و حرکت به سوی چرخش پارادایمی

✅ سلام دوستان و همراهان عزیز?

✅ ضمن عرض پوزش بابت وقفه بسیار طولانی ایجاد شده در روند نگارش جستار در نشریه "مطالعات ادبیات تطبیقی و مطالعات فرهنگی"، در ادامه، پیوند یک جستار را که در سایت "خبرآنلاین" منتشر کرده‌ام در اختیارتان قرار می‌دهم.

✅جستار یادشده با عنوان "جهان امروز و حرکت به سوی چرخش پارادایمی " منتشر شده است.

? با اسکن یا کپی کردن پیوند زیر، می‌توانید کانال را به دیگران معرفی نمایید:

https://t.me/comparativeliterature