آنچه حقیقتاً زیسته شود، جاودانه خواهد ماند...

‌
گاهی فکر می‌کنم ما شبیه دو مسیر بودیم،
یکی آرام و صاف، دیگری پر از پیچ و خم.
او همیشه عجله داشت،
من اما می‌دانستم کجا باید بایستم و به آسمان نگاه کنم.
او گم می‌شد در شلوغی جاده‌ها،
و من آرام می‌نشستم و او را پیدا می‌کردم.
شاید همین بود که ما را کنار هم نگه داشت،
بی‌قراری او، آرامش مرا معنا کرد.
و آرامش من، به بی‌قراری او جان داد.

‌

آنگاه که نگاه‌مان، راز نادیده‌ها را می‌خواند،
هنر زاده می‌شود؛
تا آنچه ناگفتنی‌ست،
در هیاهوی درون، جان بگیرد.

از همان موقع‌ها می‌دانستم كه فكر‌ها گاهی با كلمات در ذهن ما مجسم می‌شوند و گاهی با تصاوير.

اورهان پاموک

باران که شدی
مپرس این خانهٔ کیست
سقف حرم و مسجد و میخانه یکیست
باران که شدی، پیاله‌ها را نشمار
جام و قدح و کاسه و پیمانه یکیست

مولانا

با سپری کردن روزهای سخت و نفس‌گیر، یک اثر هنری خلق کن و از هر لحظه‌اش لذت ببر؛ زیاد زندگی کن و کم عمر کن.

گاهی در لحظه می‌بریم و در تاریخ می‌بازیم،
آینده را امروز از آن خود کنیم.

نازک‌دلیم و حادثه
در جست‌وجوی ماست...

#عمادخراسانی

آشفته‌سریم،
شانه‌ی دوست کجاست؟

[فراخوان همکاری]

اگر معمارید و علاقه‌مند به طراحی صحنه هستید و توانایی مدلسازی سه‌بعدی دارید، برای همکاری به‌صورت حضوری و تمام‌وقت در شهرک سینمایی غزالی تهران به من در تلگرام پیام دهید.

@Hamed_Mohammadpor