توحید، با نگاه تو برجسته می‌شود
زندیق، با تو عارف وارسته می‌شود
هرکس که بی‌تو زیست، دلش خسته می‌شود
دوزخ بدون شک دهنش بسته می‌شود
گویند اگر تمامی افواه؛ یاعلی

عن ابن عبّاس؛ قال رسول اللّه صلّی الله علیه وآله:
لَوِ اجْتَمَعَ النّاسُ عَلی حُبِّ عَلِی بْنِ أبی طالِبٍ لَما خَلَقَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ النّارَ.

از ابن عبّاس روایت شده که رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود:
اگر مردم بر محبّت علی بن ابی طالب اتّفاق داشتند، خدای بزرگ آتش دوزخ را نمی‌آفرید.

هزار تجربه کردم، هزار جا رفتم؛
به غیر عشق علی هرچه هست، بیهوده‌ست!

منظومهٔ محبّت زهرا و آل او
بر خاطر کواکب ازهر نوشته‌اند

دوشیزگان پرده‌نشین حریم قدس
نام بتول بر سر معجر نوشته‌اند

#خواجوی_کرمانی

در این جهنّمِ دنیا نشسته‌ام، صد شکر؛
به زیر سایهٔ پُرمهرِ مستدامِ علی

و إلیٰ رَبّكَ فارغب..

﷽

در اوج سوگواریِ خود، شرمگین نبود
گر این‌ چنین نبود که مردآفرین نبود

مردانه هرچه داشت در آن عشقِ پاک باخت
وز پاکبازی‌اش دمی اندوهگین نبود

آن زن که بود همسر خورشید عالمین
در عالمین جز پسرش مه‌جبین نبود

گفت‌ آن‌ دمی که از پسرانش خبر رسید؛
ای کاش جز حسین به روی زمین نبود

آهی کشید از دل و پرسید از بشیر
یک تن چگونه یاور سلطان دین نبود؟

از غصّه بند بند دلش پاره گشت و گفت؛
ای کاش زنده در غمت، ای نازنین، نبود

کی سوی مقتل تو سرازیر می‌شدند؟
عبّاس من اگر که قطیع الیمین نبود

عبّاس هرچه شد به فدای سر حسین
امّا زمانه، حقّ اباالفضل این نبود

بعد از حسین، مادر سقّای تشنه‌‌لب
با غیر اشک دیدهٔ خود هم‌نشین نبود

تنها سه سال بعدِ پسر ماند و نوحه کرد
می‌ماند بیش‌تر هم، اگر زهر کین نبود

گفتی کنیز خانهٔ اولاد حیدری
ای مادر ادب، به حقیقت چنین نبود

در وصف تو بس‌ است همین که پس از بتول
یک زن به جز تو لایق یعسوب دین نبود

این‌که تو را به همسری‌اش برگزیده‌ است
یعنی به جز تو فاطمه را جانشین نبود

بودند مادران پسردار بی‌شمار،
امّا یکی شبیه تو امّ البنین نبود

غیر از تویی که شیر کُنام ولایتی
شایانِ مادریِ «لیوث العرین» نبود

با این‌که مادری، پدر سوگواره‌ای
دعبل سرود نوحه ولی اوّلین نبود

اشکی که در غم شه لب‌تشنه ریختی
بی‌شک به غیر چشمه ماءِ مَعین نبود

صدحیف گرگ‌های عراقش سپید کرد،
ورنه حریف چشم تو آهوی چین نبود

سیّد مهدی طباطبایی

«وَهُوَ ٱلَّذِي يُنَزِّلُ ٱلۡغَيۡثَ مِنۢ بَعۡدِ مَا قَنَطُواْ وَيَنشُرُ رَحۡمَتَهُۥۚ وَهُوَ ٱلۡوَلِيُّ ٱلۡحَمِيدُ»

و او كسى‌ست كه بعد از نوميدى خلق برايشان باران مى‌فرستد، و رحمت خود را می‌گستراند، و تنها او سرپرستى ستوده است.

«سوره مبارکه شوریٰ؛ آیه ۲۸»

بسم اللّه الرحمن الرحیم

هرکه به پایت سر سجود ندارد
سوی فلک قوّت صعود ندارد

با همهٔ دیده‌ها مشاهده کردم
جز تو کسی در جهان وجود ندارد

مشتری مهرت آسمان و زمینند
رونق دکّان تو رکود ندارد

روی تو گل‌دسته‌ای‌ معطّر و سرخ‌ است
حُسن تو را گنبد کبود ندارد

شهد لبت را نهان کن از همه‌ جز من
شور مرا دیدهٔ حسود ندارد

از غم گیسوی مُشک‌بار تو هرشب
سوختنی داشتم که عود ندارد

سوخت و سوزی که دارم از تو، مدام‌ است
عشق تو کاری به دیر و زود ندارد

سوزش عشّاق نیست قابل رؤیت
آتش سوزان عشقْ دود ندارد

گوش کن؛ این پند تاجری‌ست مجرّب؛
ناز مخر جز از او که سود ندارد!

سیّد مهدی طباطبایی

ده بار از این نُه فلک و هشت بهشت
هفت اخترم از شش جهت این نامه نوشت
کز پنج حواس و چار ارکان و سه روح
ایزد به دو گیتی چو تو یک بت نسرشت

#بابا_افضل_کاشی