برهان کیهان شناختی کلام
《The Kalam Cosmological Argument》

✍تقریری از برهان جهان شناختی کلام ارائه ارائه شده توسط دکتر روزبه زارع در فصل پنجم کتاب طبیعت‌گرایی، چیستی و چالش‌ها با عنوان طبیعت‌گرایی و خداباوری

#برهان_کلام #ویلیام_کریگ #طبیعت_گرایی

نقد الحــاد و آتئیسمْـ

🆔 @Naghde_elhad

? کانال گــردی:

⭕️سلسله پست‌های پاسخ به «تکرار مکررات»؛ نقد کتاب «نقدقرآن»، دکتر سها

-قسمت اول؛

قسمت دوم؛

قسمت سوم؛

قسمت چهارم؛

قسمت پنجم؛

قسمت ششم؛

قسمت هفتم؛

قسمت هشتم؛

قسمت نهم؛

قسمت دهم؛

. ? تکرار مکررات، بس کن! (قسمت نهم) ✍️ پاسخ‌هایِ اجمالی به «نقد قرآن دکتر سها» 9. ابهام فراوان! او در یک ایراد دیگر مى‌گوید: «بیشتر آیات قرآن نیازى به تفسیر ندارد و با خواندن مى‌توان فهمید اما در قرآن ابهام نیز فراوان است این ابهامات دلائل مختلفى دارد از…

⁉️شبهه و سوال
⚠️ #عاشورا_پژوهی

در گزارش‌های تاریخی می‌بینیم که بحران آب حداقل تا صبح روز عاشورا وجود نداشته است؛ بلكه سپاه امام(ع) از ذخیره کافی آب برخوردار بوده‌اند؛ چنانكه در آن روز حضرت(ع) و حداقل دو تن از اصحاب، به استحمام و تنظيف پرداخته‌اند! مسلماً اگر وضعيت به گونه‌اي بود که احتمال مي‌دادند با معضل بي آبي، آن چنان که در مجالس عزاداري مي‌شنويم، روبرو خواهند شد، آب را ذخيره مي‌کردند تا کودکان از تشنگي بی تاب نشوند؛ اما آنچه گفته مي‌شود و معروف است به گونه‌اي ديگر است! اين تناقض را چگونه توضيح مي‌دهيد؟

پاسخ: بخش اول سؤال یعنی برخوردار بودن از ذخیره کافی آب، صحت ندارد.
از روز هفتم محرم که آب فرات را به روی اردوی حسینی بستند، محدودیت آب وجود داشت و در این سه شبانه روز یک بار عباس بن علی(ع) به دستور امام همراه سی سواره و بیست پیاده توانستند بيست مشک آب به خیمه‌ها برسانند كه طبعاً نمی‌توانست جوابگوی نياز ـ حد اقل ـ هفتاد و دو نفر مرد، و تعدادی زنان و اطفال و مرکب‌ها باشد.

اما اینکه با وجود کمیِ آب چگونه قابل قبول است که امام و یارانش به نظافت بدن خود پرداخته باشند که لازمه‌اش وجود آب ـ مازاد بر نیاز‌های ضروری ـ است؟
پاسخ این است که اصل قضیه، «نظافت» مورد اشکال بوده و بلکه نص تاریخی می‌گوید:
«امام دستور داد مَشکی «توره» (که به معنای بادیه یا کاسه‌ای بزرگ است) آماده کردند و آن را در آن ظرف به هم زدند و امام و همراهان، خود را با آن مشک خوشبو کرده برای شهادت آماده شدند.»

اما در برخی از منابع تاریخی قدیم، گویا ـ هنگام نسخه برداری توسط نسخه نگارانِ آن روز که گاهی دچار اشتباه در نسخه برداری می‌شدند یا هنگام حروف چینی و چاپ در ادوار بعدی ـ کلمه «توره» به «نوره» تصحیف شده و تصور شده که در آن ظرف، نوره آماده کردند. پس اصلاً نظافت به آن صورت نبوده.

این، حاصل بررسی‌های جدید علمی ـ تاریخی است که در کتاب «تاریخ قیام و مقتل جامع سید الشهداء(ع)» به قلم گروهی از تاریخ پژوهان زیر نظر استاد پیشوایی آمده است که متن آن در زیر ملاحظه می‌شود:
« غلام عبدالرحمن عبد ربه انصاری می‌گوید: هنگامی که لشكر عمر بن سعد گرد آمده و رو به سوی امام حسین(ع) آوردند، حضرت دستور داد خیمه برپاکردند و آنگاه به امر او در آن خیمه دربادیه‌ای بزرگ یا در کاسه‌ای، مُشک آماده کردند. آن حضرت وارد خیمه شد و مُشک بر بدن خود مالید و خود را خوشبو کرد. غلام می‌گوید: اربابِ من عبدالرحمان بن عبد ربه به همراه بُرِیر بن خضیر همدانی بر در خیمه به نوبت ایستاده بودند. هرکدام می‌خواستند بعد از امام زودتر از دیگری وارد آن خیمه شوند. بریر با عبدالرحمان مزاح می‌کرد. عبدالرحمان گفت: دست بردار، حالا وقت مزاح نیست، بریر گفت: به خدا سوگند نزدیکان من می‌دانند که من نه در جوانی اهل شوخی بوده‌ام و نه در پیری ولی از آنچه در انتظار ماست خوشحالم و در پوست خود نمی‌گنجم. به خدا قسم میان ما و حوریان بهشتی فاصله‌ای نیست جز آنکه این گروه با شمشیر بر ما بتازند.» غلام یاد شده اضافه می‌کند: چون امام حسین(ع) از خیمه بیرون آمد ما داخل شدیم و خود را خوشبو کردیم. آنگاه امام(ع) سوار بر مرکب شد و قرآنی خواست و آن را پیشاپیش خود قرار داد و به میدان رفت.

? اسلام را از منابعِ اصیل آن اخذ کنیم، نه صفحات و کانال های مجازی!

نقد الحاد و آتئیسمـ
@Naghde_elhad

نوحه‌ای ضبط شده در رثای «امام حسین (ع)» ضبط شده بر روی صفحه ی 45 دور که خواننده آن نامشخص است

دستگاه: همایون
شعر از ناصرالدین شاه

مامور شد ز حضرت دادار، جبرئیل
آمد به یاری شه بی یار ،جبرئیل

وقتی رسید دید حسین را میان خون
گفتا فدای جان تو، صد بار جبرئیل

برگو که پیکری که منش پروریده‌ام
بیند چه سان جراحت بسیار، جبرئیل

این گفت و سایه بر بدن آن جناب کرد
از شه پر به دیده خونبار جبرئیل

شاه شهید دیده گشوده به ناله گفت
ای پیک وحی خالق جبار، جبرئیل

بردار سایه‌ات زسرم این دم وصال
حایل مشو میان من و یار، جبرئیل

گر سایه افکنی، به سر اصغرم فکن
آن طفل هست چو گل بی‌خار، جبرئیل

مادر نداشت شیر و منش هم ندارم آب
لب تشنه گشت کشته‌ی اشرار، جبرئیل

آن نوجوان شبیه جدش پیغمبر است
کن سایه‌ای به احمد مختار، جبرئیل

اندر کنار علقمه هر لحظه بگذری
کن سایه‌ای به میر علمدار، جبرئیل

عباس آب آور لب تشنگان من
دارد به تن جراحت بسیار جبرئیل
خواهی برادرم حسن از تو رضا شود
کن سایه ای به قاسم افکار جبرئیل

شو سایبان به راس درخشان قاسمم
چون هست آن یتیم دل افکار، جبرئیل

? @Naghde_elhad