✅سومین مقاله از شماره جدید (پانزدهم) مجله کندوکاو با عنوان:
?آیا ما از تبار «لوسی» هستیم؟
?نویسنده: دکتر عباس علیزاده

✅دومین مقاله از شماره جدید (پانزدهم) مجله کندوکاو با عنوان:
?سرگذشت تحول راست‌قامتی و‌ حرکت روی دوپا در گونه انسان
?نویسنده: دکتر عباس علیزاده

?**طبیب جمهور،

?ناجی میراث شود...

?#میلاد_وندائی باستان شناس**

?در تاریخ معاصر ایران و میراث فرهنگی، هر چهار سال یکبار،گاهی است که تن و بدن همگان میلرزد برای ورود یک وزیر جدید غیر متخصص به بدنه میراث فرهنگی‌. اما اینبار و با فوت ناگهانی رئیس جمهور سیزدهم این بازه زمانی به سه سال رسید و در مدت کمتر از دو ماه مسعود پزشکیان توانست به عنوان چهاردهمین رئیس جمهور ایران از سوی مردم رای اعتماد بگیرد.

?پزشکیان که نماینده جریان سیاسی اصلاحات است، از بدو انتخابش تصمیم گرفت که بدعتی نوین در انتخاب وزرای کابینه اش بگیرد تا به جای لابی گری در پشت پرده های تاریک سیاست، کمیته های تخصصی به عنوان یک فیلتر عمل کنند و آنگونه که در شعارهای انتخاباتیش سخن می گفت گوش به سخن کارشناسان هر بخش دهد و شعار استفاده از فن سالاران و تکنوکراتان را در همین ابتدای حضورش جامه عمل پوشاند و این مهم را اجرایی کرد.

?بی‌شک املای نانوشته غلط ندارد و این حرکت جدید هم نقص‌هایی دارد و خوشبختانه در حال ترمیم است، اما ماهیت کلی عمل قابل دفاع است و می‌تواند این پروسه در دیگر امور لشکری و کشوری هم انجام پذیرد.

?اما نکته اصلی در بوجود آوردن این کمیته ها این است که بتوانند نه تنها در انتخاب وزیر بلکه در ادامه راه سخت و دشواری که دولت چهاردهم در تمامی امور به ویژه میراث فرهنگی دارد یاریش کنند و این کمیته ها کمک حال وزیر منتخب باشند و حتی تا انتخاب معاونان وزیر نیز ورود کنند، زیرا تجربه نشان داده که این معاونان وزیر هستند که مجری اصلی وزارت هستند.

?شوربختانه میراث فرهنگی سال های بسیاری است که حال خوبی ندارد و در دولت سیزدهم نیز با انتخاب یک وزیر غیر متخصص که بیشتر پیگیر امور شخصی بود تا دغدغه‌ی میراث را داشته باشد این حال خراب، اندر خراب تر شد.

?حفاری‌های غیر مجاز مکرر، آلودگی فضای مجازی در تبلیغ این رفتار غیر قانونی و بی‌مسئولیت میراث فرهنگی در قبال این موارد، تخریب محوطه‌های تاریخی و از همه بدتر بافت های تاریخی شهرهای کهن که هر روز توسط دستگاه‌های مختلف مورد تعرض قرار می‌گیرند، نادیده گرفتن نظرات کارشناسان فن و بهره بردن از افراد غیر متخصص در مدیریت های کلان کشوری و استانی و زد و بندهای سیاسی با نمایندگان مجلس برای انتخاب مدیران، خروج و بازنشستگی کارشناسان قدیمی و باتجربه و عدم ورود نسل جوان متخصص به بدنه وزارت و ادارات کل میراث فرهنگی، بی‌نظمی و بی قانونی در امور استخدامی و منابع انسانی میراث فرهنگی، عدم رسیدگی به انتظارات هنرمندان صنایع دستی و کم توجهی به دغدغه های آنان، تضعیف گردشگری ملی و بین‌المللی و سخت کردن کار برای بخش خصوصی که موتور محرک و اصلی وزارت میراث فرهنگی است و بسیاری از مشکلات دیگر تنها نمونه هایی است که طبیب جمهور باید به آنها رسیدگی کند؛ اما تنها در یک کلید واژه می توان مشکل اصلی امروز وزارت میراث فرهنگی را بیان کرد و آن هم چیزی نیست جزء "حذف متخصصان".

?پزشکیان که از روز نخست داعیه‌ی آشتی ملی را داشت، اکنون باید در یک فراخوان عمومی به ویژه در بخش میراث فرهنگی از تمام متخصصان و تکنوکراتان دعوت کند تا برای ایران دوباره به میدان بیایند و هر کس در حد توانش گوشه ایی از کار را بگیرد و پیش ببرد و دولت چهاردهم نیز وظیفه دارد این فضا را بدون کمترین اقماضی برای این افراد آماده کند.

?همچنین با بهره بردن از نهادهای غیر دولتی و خبرنگاران حوزه میراث فرهنگی که می‌توان گفت دلسوزترین افراد این حوزه بوده و هستند می تواند خون دوباره ایی به رگ‌های جسد میراث فرهنگی باشد که در حال نابودی و مرگ است و مسعود پزشکیان می‌تواند ناجی میراثی شود که هزاران سال است دست به دست می‌شود و به دست ما رسیده است.
https://is.gd/QdXpu7

instagram.com/miras_bashi
@mirasbashi

›  ✶  مَردِ مهربانِ دنیای باستان‌شناسی   ៸៸   

? منابع ؛
گفت‌و‌‌گو با دکتر عباس علیزاده
بخشی از مجلهٔ علمی_تخصصی کندوکاو

کاری مشترک از ؛
? @Mirase_Bastan

? @Kingdomof_Heaven

هیچ وقت یادم نمی رود؛ سال ها پیش، وقتی پیش دانشگاهی بودم و میخواستم رشته باستان شناسی را انتخاب کنم برای ادامه تحصیل، دایی بزرگم که استاد معماری در دانشگاه بود، گفت:
" میلاد این رشته ایی که میخوای بخونی توش نون و آب نیستا، فکر نکن بری توش میتونی ازش پول دربیاری و خرج زندگی در بیاری ازش"!
من اون نصیحتشو آویزه گوشم کردم و از همون جوانی تا به امروز باستان شناسی رو نه یک شغل و رشته، بلکه عشقی برای زندگیم در نظر گرفتم، و در کنارش همیشه کار هم کردم که هیچ وقت دستمو نه جلوی دولت دراز کنم، نه دانشگاه و نه میراث فرهنگی. شکر خدا تا به امروز هم یک ریال از هیچ ارگانی پول نگرفتم و یا قراردادی نبستم و هر کاری در حوزه باستان شناسی و پژوهش و نگارش در اون کردم رایگان و از روی عشق بوده و حتی مبالغ بسیاری در اجرای پروژه هام و یا حمایت و اجرای مراسمات و همایش ها انجام دادم که هر چه بوده از روی وظیفه بوده.
.
اینارو نگفتم که بگم من آدم خوبیم، نه.
اهورایی و اهریمنی و یا خوب و بد از نظر من نسبیه و هر کسی از نگاه خودش میتونه دنیای پیرامونش رو بسنجه. اما این اپیدمی که اساتید باستان شناسی جدیدا نقش های درشتی در حوزه های مختلفی به ویژه تورلیدری دارند اجرا می کنند از نظرم بسبار عجیب و غریبه آن هم با مبالغ نسبتا بالا!!
.
فعالیت در حوزه گردشگری و شغل جذاب تورلیدری رو من خودمم کلی دوست دارم، و دوستان بسیاری هم در این حوزه دارم که یکی از یکی باسوادتر و دوست داشتنی تر هستند برام. اما روی سخنم با اساتید اسم و رسم دار باستان شناسی است که تقریبا مشخص اند!
.
نکته اول آنکه، بگذارید جوان ها در این حوزه وارد بشوند؛ ما همه خوب میدانیم یافتن شغل برای جوانان باستان شناسی در این رشته بسیار سخت است، به ویژه بخاطر وجود کلونی ها و تیم های خاص در پژوهشکده و تیم های حفاری که خودی و ناخودی در آن بسیار است و این مشکل سال هاست جوانان این رشته رو آزار میده و کسی ازشون حمایت نمیکنه،
پس لطفا این یک سنگر را هم از آنها نگیرید!
نکته دوم آنکه، حرمت جایگاه استادی نیز زیر سوال می رود. یک استاد بزرگ جایگاه و مقامش در دانشگاه حرمت و هیبتی دارد؛ اینگونه دست مالی کردن جایگاه استادی طولانی مدت می تواند نتیجه اسفباری برای مقام استادی داشته باشد، نتایجی که می تواند جبران ناپذیر باشد. اساتید بزرگ باستان شناسی در گذشته از جمله استاد نگهبان بگیرید تا ملک شهمیرزادی و کابلی و مجیدزاده و رهبرها، پذیرفته بودند که این رشته همین است و زندگیشان را بر اساس اقتصاد معلمی بسته بودند. یعنی تکلیفشان با خودشان و زندگیشان مشخص بود و عاشق بودند نه کاسب؛ پس اگر اقتصاد کاسبی را می پسندید پیشنهاد می‌کنم به بازار آزاد رو بیاورید که پیشرفت و توسعه در آن چشمگیرتر است و بگذارید حرمت استادی برای دانشجویان باقی بماند.
نکته سوم آنکه، اگر زندگی با درآمد استادی برای شما پاسخگو نیست، بدانید دانشجو یا فارق التحصیل باستان شناسی که شوربختاته بیکار است و دست بر قضا شماها در پروژه های حفاری و بررسی هایتان هم راهشان نمی دهید چقدر زندگی سختی دارد و بیکار باید با یک مدرک معتبر کشوری بچرخد و نانی درنیاورد. پس دور از جوانمردی است اینگونه گرفتن یک به یک سنگرها و امیدوارم ادامه نیابد...!

نویسنده: میلاد وندائی

https://t.me/pahlavistudy

✅اولین مقاله از شماره جدید (پانزدهم) مجله کندوکاو با عنوان:
?جوامع برابر: آیا باستان‌شناسان می‌توانند چنین جوامعی را در گذشته مشخص کنند؟
?نویسنده: دکتر عباس علیزاده

✅ششمین مقاله از شماره چهاردهم مجله کندوکاو با عنوان:
?نگاهی به بازی‌ها و ورزش‌های سنتی و بومی روستای واستان شهرستان ساری (استان مازندران) در دهه‌های گذشته و چرایی منسوخ شدن برخی از این بازی‌ها
?نویسنده: سهیل احمدی واستانی