// و آن روحِ نامیرا، محبوس و گرفتار این احساسِ غریب را خلسه‌ی تعلق نام نهاد، خلسه‌ای از جنسِ پنهان گشتن میان آغوش سلطه‌.

تا روی رون‌های هیونجین بشینه و دقایق زیادی
پیش چشم بقیه و توی ملأعام عشق بازی کنن.

هوانگ‌ هیونجین:
شاید کریستوفر هیچ‌وقت پیش‌بینی نمی‌کرد که همون پسرک خیابونی و ژنده‌پوش، که روزها با نقاشی‌های خیابانی‌ مبتذلش اعصاب مامور‌ها رو بهم می‌ریخت و شب‌ها با کشیدن تن عریان دخترهای مرفه سئولی و درنهایت هم‌خوابگی باهاشون، از زندگی فلاکت‌بارش خودش رو نجات می‌داد یک روزی تبدیل به همچین هنرمند بی‌مرز و تاثیرگذاری بشه، هوانگ‌هیونجین یک نابغه‌ی زیبا بود، همه می‌دونستنن که اثرات شیدایی درونش تا چه حد مشهوده و اگه کسی متوجه‌ش نمیشد از روی تابلو‌های عجیبش به دیوانگی روحش پی می‌برد، جنون رو بو می‌کشید و ازش تغذیه می‌کرد، برای همین بود که اعتیاد مریض گونه‌ای به جسم و روح عزیزکرده‌ی کریستوفر داشت، "لی‌فلیکس" براش مظهر تمام دیوانگی‌هاش بود، شب‌ها باهاش به عرش سفر می‌کرد و روزها به اشتیاق وجودش هنرش رو به بوم می‌سپارد، هیونجین قطب اصلی و مهد نقاشی سورئال سئول شده بود و بین اساتید بالا‌مرتبه جایگاه ویژه‌ای داشت.

حدس میزنید این معشوق مخفی کیه؟

اینجا واقعا برام من باارزش ترین مکان ممکنه، روزها میام و نوشته‌هام رو می‌خونم، خیلی صحبت می‌کردیم همیشه و هنوزم می‌تونید روی من حساب کنید، مراقب خودتون باشید.

بچه‌ها چون فعالیت من به شدت محدود شده فکر نکنم بتونم دیگه پست خاصی اینجا بذارم، بیشتر دیلی شخصی‌م هستم و اگه خواستم روزی داستانی رو شروع کنم یا نوشته بلندی اکانت واتپدم می‌ذارمش، ممنون از همراهی‌تون♡.

درسته کم میام ولی همیشه سر قولم هستم، دست پر میام.