شمارو نمیدونم، ولی منو
"غمی کُشت، که به کَس نتوان گفت"

مرا حوصله تنگ است.
1:39
هر کسی هم نفسم شد، دست آخر قفسم شد؛

توانایی انجام هیچ کاری جز زل زدن به سقف را ندارم.

دیگه توان این همه متوقع بودن آدم ها رو ندارم. کاش منم مثل اونا از اول بد بودم تا آخر انگشت‌ های اشاره به عاقلِ از همه دیوانه ترِ جمع نباشه.

چیزی نگو فقط بفرست براش :)
#ارسالی

اونقدر نازه که بغض.

شبنمی غم زده از گوشه چشمان من آویخت..

نمیخوام کسی فدا شه،
نمیخوام سنگر بگیری..
من که تسلیمِ تو بودم؛

کاش دیده بودید باهم راجبش حرف میزدیم.

چقد یه جور دیگه لیوای و میکاسا رو دوست دارم‌>>>>
اصلا همشووووون>>>>

وای من احتیاج دارم در دنیایِ خودم زندگی کنم به طور محسوس.
خیلی نیاز دارم، خیلی خیلی زیاد.
اینجا خستم کرده.....