‏«با من، به هر بهونه‌ای حرف بزن. من از حرف زدن با تو حالم خوب می‌شه.»

•همسایه‌ی طبقه‌ی سوم

‏[برایت گفته بودم بیا به جای دوری برویم که تنها آوای تپش‌های قلبمان برای یکدیگر، چنان کاری کنند تا نغمه‌ی غربت و هجران به گوشمان نرسد؛ نیامدی.]

•از توییتر وسعت آبی

یادت باشه که از خودت مواظبت کنی. بعضی وقتا اینقدر مشغول مواظبت کردن از بقیه میشی که یادت میره خودتم مهمی…

• از توییتر مشبر

‏با این رنجِ منتشر چگونه کنار بیاییم؟
‏ما نااُمید نیستیم اما امیدوار بودن را هم انگار خوب بلد نیستیم.

•از توییتر الهام

می‌دانم چرا هیچ‌گاه یاد من نیستی. من زخمی بر روحت به یادگار نگذاشتم که با هر تلنگری یادم بیفتی. انسان به زخم‌ها بیشتر می‌اندیشد تا مرهم‌ها.

از توییتر روح پراگ

‏چرا نگفتی غم داری؟ من "بغل" داشتم.

از توییتر محمدامین

تو دستتو بده به من، درسته که خودم طوفانم، ولی یه چیزایی بلدم که تورو باهاشون آرومت کنم، حالا دستتو بده بهم.

از توییتر خلوت

حال‌ و هوا جوریه که انگار کسی رفته. داغی تازه شده و ذراتِ دلتنگی روی پوستِ تنِ آدم نشسته.

از توییتر عطیه ۱۲۸۵

به نظرم قشنگترین شکلی که میشه به کسی دوست داشتنمون رو نشون بدیم اینه که بهش ثابت کنیم اون آدم کافیه.
‏برای خوشحالی، برای عشق، برای آرامش، برای تکیه کردن، برای پا به پای هم تلاش کردن. برای همه ی اینا کافیه.

از توییتر مریم

باشه ولی تو خیلی قشنگی واسه من. شبیه همین صدای بارون که تو سکوت نیمه‌شب می‌پیچه.

از تویتر دزیره‌ی ناپلئون