بله ارتا جان،هم رفت،هم دلش تنگ نشد.

من اومدم تو این دنیا زندگی کنم،نیومدم که نمره بگیرم.

دوست عزیزی که میری پشتمون حرف میزنی
حالا چون تو پلاستیک مشکی جا نمیشی و نمیشه ساعت ۹ شب گذاشتت دم در نباید فکر کنی که اشغال نیستی!

‏بعد میگن چرا تاکسیکی. بابا خب کصکشید دیگه همتون.

از تیکه انداختن خوشم نمیاد، دوست دارم تف کنم کف دستم و محکم بزنم توی صورتش بلکه آروم بشم.

مامانم دیشب می‌گفت: «آدما بی‌توجهی می‌بینن که خیانت می‌کنن.» سکوت کردم. دلم می‌خواست بگم: «نه مامان! قصه یه چیزِ دیگه‌ست. من آدمایِ زیادی رو دیدم که چیزی از توجه کم نذاشتن، اما بهشون خیانت شده. داستان اینه که وقتی تمومِ جهان داره با سرعت به سمتِ جدید و جدیدتر میره، آدما نمی‌تونن پایِ تکرارِ همدیگه بمونن؛ تکرارِ محبت‌هایِ هم، تکرارِ لبخند‌هایِ هم، تکرارِ بی‌حوصلگی‌هایِ هم و تکرارِ روزمرگی‌هایِ هم. اگه چیزی بتونه تو رو پایِ تکرارهایِ یه‌نفر نگه داره، شاید بشه اسمشو وفاداری گذاشت.»

حقیقت تلخ؟
اینکه هیچوقت دو نفر به یه اندازه دلشون برای همدیگه تنگ نمیشه.

اشک ریختم رو خاک روحم دیدم حالم گِله