*🔰 دومین رویداد هنری «زِیتون زَخــم خورده»
⬅️ رویداد هنری تولید اثر با موضوع مسئله غزه و لبنان با حضور هنرمندان رشته گرافیک (پوستر و کاریکاتور)*

🔹 محل برگزاری رویداد:
حوزه هنری انقلاب اسلامی استان زنجان

🔹 گاهشمار رویداد:
٣٠ آبان‌ماه الــــــــــــــــــــــــــی ١ آذرماه ١۴٠٣ بصورت صبح و عصر

🤝حوزه هنری انقلاب اسلامی استان زنجان با مشارکت سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری زنجان

*💢هنرمندان گرافیست استان منتظر انتشار فراخوان رویداد هنری «زیتون زخم خورده» باشید.💢***

❇️ حوزه هنری انقلاب اسلامی استان زنجان
🔻ما رو در صفحات اجتماعی ببینید؛
┄┅┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄
ایتا | تلگرام | سایت | اینستاگرام | بله
┄┅┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄

:)
شاید اشتباه می‌کنم، اما به نظرم آدم‌ها را می‌توان از روی لبخندشان شناخت و اگر در اولین برخورد از لبخند یک شخص کاملاً غریبه خوشتان بیاید، با قاطعیت خواهید گفت که آدم خوبی است.
‌
‌
داستایوفسکی، خاطرات خانه‌ی مردگان‌

🆔: @literature_znu

📣یاد آوری:
نشست نقد و برسی عکس در حال برگزار شدن است‌.

#قصه_داشت

فلانی مغز خر خورده است!

«یکی از اعتقادات زنان این بود که خوراندن مغز خر به شوهر، آنها را مطیع و منقاد می‌کند.
فال‌بینی دستور خورانیدنِ مغز خر به شوهر زنی می‌دهد. زن کله‌ی خری را به دست آورد و موهایش را زدوده و برای پختن آماده می‌کند تا به جای کله‌ی گوساله به خورد شوهر بدهد. زن کله را کنار حوض پاکیزه کرد و در قاب چینی بر روی سنگ دورِ حوض قرار داد که در این بین شوهرش رسید و از کله پرسید. زن جواب داد:
"از منقار کلاغ افتاده است."
شوهر قانع شد و به اتاق رفت. همسایه‌ای که در آن خانه بود و با زن در انجام آن مشارکت داشت خود را به زن رسانید و گفت:
"زحمت به خود نده، زیرا کسی که نگوید کلاغ چهار سیری چگونه کله‌ی چهار منی را می‌تواند به منقار بکشد و چگونه کله‌ی با این وزن از ارتفاعی دور در قاب چینی افتاده و آن را نشکسته، مغز خر نخورده الاغ است!» (بنگرید به: شهری، ۱۴۰۰: ۶۴۷).

منبع:
شهری، جعفر (۱۴۰۰)، قند و نمک، چاپ سیزدهم، تهران: معین.

?: @literature_znu

کاظم واعظ‌زاده
متولد 1360
شاعر و منتقد ادبی.
کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی

کتاب‌های شعر:
۱) باران نگاه ۱۳۷۸ نشر همسایه
۲) ترجمه‌ی تاریکی ۱۳۸۴ نشر شاخه
۳) در ادامه‌ی بادها ۱۳۸۹ نشر آوای کلار (جزو نامزدهای نهایی کتاب سال شعر جوان)
۴) آب‌های رفته به رودخانه برمی‌گردند ۱۳۹۲ نشر چشمه
۵) وقت‌کشی ۱۳۹۵ نشر نگاه
۶) تاریخ خصوصی ۱۳۹۸ نشر چشمه
۷) انسان خانگی (در دست چاپ)

آموزش شعر و دبیر کارگاه‌های شعر از سال ۱۳۸۴ تا کنون:
۱) دبیر کارگاه‌ شعر فرهنگسرای اقوام
۲)دبیر کارگاه شعر خانه فرهنگ سلمان فارسی
۳)دبیر کارگاه شعر خانه فرهنگ ابوسعید
۴)دبیر کارگاه شعر فرهنگسرای ابن‌سینا
۵)دبیر کارگاه شعر فرهنگسرای عطار
۶)دبیر کارگاه شعر خلاق (خانه فرهنگ تهرانسر)
۷)مؤسس انجمن ادبی عصر سپید (ویژه شعر سپید)
۸) تأسیس مدرسه‌ی شعر (نخستین آکادمی تخصصی شعر در ایران)
۹) دبیر انجمن تخصصی شعر سپید (در مجموعه‌ی فرهنگان زنجان) ۱۴۰۳

داوری در جشنواره های شعر از جمله جشنوارهٔ شعر گیومه.
حضور در فستیوال‌ جهانی شعر هانگژو و پکن (چین) ۲۰۲۴ تیر و مرداد ۱۴۰۳
سخنرانی و ارائه‌‌ی مقاله با عنوان «جهانِ پس از کشف» در فستیوال جهانی شعر چین

پاره‌ای از مقالات چاپ شده در مطبوعات (روزنامه‌ اطلاعات، ابتکار، بهار، کرگدن، چامه، یکتاپرس و ...) از سال ۱۳۷۷
۱) ساده‌نویسی، بایدها و نبایدها (منتشر شده در پایگاه خبری یکتاپرس در تاریخ ۱۴۰۰٫۱۰٫۱۴)
۲) موازنه‌ٔ ظاهری شاعران و شعر‌گوها (منتشر شده در پایگاه خبری یکتاپرس در تاریخ ۱۴۰۱٫۰۵٫۰۵)
۳) تأثیر عرفان بر شعر معاصر ایران، بر مبنای هفت مرتبه‌ی عرفان عطار نیشابوری (آماده‌ی انتشار)

ایمیل: [email protected]
تلفن: 09391636322

?: @literature_znu

ای کاش...
ای کاش، آدمی وطنش را
مثلِ بنفشه‌ها
(در جعبه‌های خاک)
يک روز می‌توانست
همراهِ خويشتن ببرد هر کجا که خواست.
در روشنای باران
در آفتاب پاک.
?️محمدرضا شفیعی کدکنی

?: @literature_znu

بدخواه کَسان هیچ به مقصد نرسد
یک بد نکند تا به خودش صد نرسد!
من نیکِ تو خواهم و تو خواهی بدِ من
تو نیک نبینی و به من بد نرسد
خیام
?: @literature_znu

شعرِ ناب چگونه است؟

به این بیت حافظ بنگرید:

چو آفتابِ می از مشرقِ پیاله برآید
ز باغِ عارضِ ساقی هزار لاله برآید

ما با هنر‌سازه‌هایی از نوع تشبیه «آفتابِ می» و «مشرقِ پیاله» و «باغِ عارض» از قبل آشنایی داریم، یعنی در ادبیات فارسی و عربیِ قبل از روزگارِ حافظ این‌گونه تشبیهات به‌ تکرار دیده می‌شود. آنچه باعثِ انگیزش این تشبیهات، در این شعر، شده است آن عملِ ذهنیِ شاعر است که با این «نظامِ نو» فُرمی به وجود آورده است که در آن فُرم، آن «هنر‌سازه‌ها» از نو فعّال شده‌اند.

هرچه هست و نیست مسألهٔ انگیزشِ «هنر سازه»ها است. وزن و قافیه و ردیف و تشبیه و استعاره و جناس و تمام ابزارهای موجود در آثار ادبی، بر اثرِ «تکرار» ناتوان و غیر فعّال می‌شوند، کارِ نویسنده و شاعر این است که هنر سازه‌ها را فعّال کند.

در درون همین نظریهٔ «ادبیّت» و فعّال کردن هنر سازه‌ها است که تکاملِ آثارِ ادبی، در بستر بیکرانهٔ تاریخ ادبیات ملل مختلف، شکل می‌گیرد و تمام «موتیف‌»‌های ناتوان و همهٔ هنر‌سازه‌های بی‌رمق و از کارافتاده، فعّال می‌شوند و با چهره‌ای دیگر خود را آشکار می‌کنند.
ز باب تمثیل می‌توان گفت هر «واژه» سکه‌ای است که دو روی دارد. ما همیشه در گفتگوی روزمرّه فقط با آن روی سکّه سر‌وکار داریم که معنایی و یا پیامی را به ما منتقل می‌کند امّا روی دیگر سکّه که وجه جمال‌شناسیک اوست، غالباً، از ما نهفته است. تنها شاعر است که می‌تواند با خلاقیتِ خویش کاری کند که آن روی دیگر سکّه را نیز ببینیم و مسحور آن روی دیگر سکّه شویم و غالبا این عمل، در شعر، چنان اتفاق می‌افتد که ما از فرطِ اعجاب نسبت به وجهِ جمالشناسیکِ کلمه، « پیام» آن را یا روی دیگر آن را که وظیفهٔ پیام‌رسانی دارد فراموش می‌کنیم. حتی، گاهی، در اوج شاهکارهای شعری، به تعبیرِ الیوت، قبل از اینکه شعر «فهمیده» شود، با ما «رابطه برقرار» می‌کند.

شعرِ ناب چنین است. قبل از آنکه به معنیِ آن برسیم مسحورِ زیبایی و وجهِ جمال‌شناسیک آن می‌شویم.
گاهی هست که ما ساعت‌ها مسحورِ یک بیت سعدی یا حافظ یا مولوی و فردوسی می‌شویم و آن را با خود زمزمه می‌کنیم و هرگز به معنی آن کاری نداریم. همان حالت رستاخیز کلمه‌ها است که ما را مجذوب خود می‌کند و چنان است که آن روی دیگر سکّه را هرگز به یاد نمی‌آوریم، روی پیام‌رسانی و جانب معنایی جمله را.

شفیعی کدکنی، محمدرضا، رستاخیز کلمات، صص ۶۲-۵۹

?: @literature_znu