*✍️ مگر آمریکا کلا چقدر پول در اوکراین خرج کرده است؟*

محمدرضا اسلامی

حال که مجادله کلامی زلینسکی با دونالد ترامپ (و همچنین معاونش جی دی ونس) صدر اخبار رسانه های دنیاست، ضروری است که به زبان اعداد و ارقام هم توجهی کنیم و ببینیم که اعداد چه می گویند؟ و اساسا کل این بحث دونالد ترامپ درباره کمک‌های آمریکا به اوکراین چه وزن و جایگاهی در اقتصاد آمریکا داشته است؟

1️⃣ کل بودجه ای که آمریکا از زمان شروع جنگ اوکراین (یعنی از فوریه ۲۰۲۲) تا الان (یعنی فوریه ۲۰۲۵) خرج کرده است معادل ۱۷۵ میلیارد دلار است.

2️⃣ بدیهی است که پرداخت هرگونه پول و بودجه نظامی به تصمیم دولت میسر نیست و نیاز به مصوبه کنگره دارد. در کل این سه سال، کنگره آمریکا ۵ بار پنج بودجه یا در اصطلاح Bill را مصوب کرد تا به اوکراین در برابر روسیه کمک شود. (نمودار زیر🔻)

3️⃣ از بودجه مذکور چیزی که مستقیما گیر دولت اوکراین آمده (شامل کمک‌های نظامی، مالی و انسانی) تنها ۱۰۶ میلیارد دلار است! و مابقی بودجه صرف فعالیتهای مرتبط با جنگ یا در اصطلاح
U.S. activities associated with the war
شده است!

(رفرنس اعداد مذکور در لینک‌های پایین قرار گرفته است)

4️⃣ یعنی اگر بخواهیم به عدد مذکور به شکل متوسط سالیانه نگاه کنیم، مانند این است که بگوییم آمریکا طی مدت این جنگ هر سال حدود ۵۸ میلیارد دلار خرج کرده که قدرت پوتین و روسیه مهار شود.

*5️⃣ اما عدد ۱۷۵ میلیارد دلار را چطور ببینیم؟
برای درک بهتر عدد مذکور ضروری است که نگاهی به کل اقتصاد آمریکا داشته باشیم.
تولید ناخالص داخلی (GDP)* اقتصاد ایالات متحده در سال ۲۰۲۴ حدودا معادل ۲۹٫۰۰۰ (بیست و نه هزار) میلیارد دلار بوده است.

• Gross Domestic Product (GDP)

مشابه این است که بگوییم فردی ۲۹٫۰۰۰ تومان پول در جیبش بوده، و برای «یک موضوعی» ۵۸ تومان خرج کرده است!

یا به بیان دیگر، بودجه مصوب کنگره در سال ۲۰۲۴ معادل حدودا دو دهم درصد GDP کشور بوده است!
(0.21% of the U.S. GDP)

یا در مثالی دیگر می توان چنین گفت: بودجه وزارت بهداشت آمریکا برای سال جاری ۲۰۲۵ معادل هزار و هفتصد میلیارد دلار است.
$1.7 trillion in mandatory budget authority.
حال آن ۵۸ میلیارد دلار را با ۱،۷۰۰ میلیارد دلار مقایسه کنید!

اساسا کوچکی‌ این عدد در برابر بزرگی ابعاد اقتصاد آمریکا خنده دار است.

یا با بیانی دیگر می توان این مثال را زد که کنگره و دولت امریکا در سال ۲۰۲۴ از جیب هر شهروند آمریکایی حدودا ۱۸۳ دلار خرج جنگ اوکراین کرده اند.

پس با این حساب، مساله دونالد ترامپ چیست؟ او از چه عصبانی است؟
چرا او جو بایدن را احمق خطاب می کند؟

6️⃣ دونالد ترامپ بارها در سخنرانی ها ادعا کرده که جو بایدن ۳۵۰ میلیارد دلار به اوکراین پول داده است در حالی که این مدعا هرگز ثابت نشده است. (لینک)

دونالد ترامپ عدد و رقم را خوب می فهمد. همانگونه که رسانه را نیز خوب می فهمد. او نیک می داند که این پول در برابر هدف دموکرات‌ها و کنگره (یعنی مهار پوتین و روسیه) عدد بزرگی نبوده است، اما خشم ترامپ بر سر پول نیست. عصبانیت او از «هر کاری» است که جو بایدن و دولت قبل کرده است. همانگونه که چهارسال اول هم «همه کارهای اوباما» را احمقانه می‌دانست و هرچه که اوباما کرده بود، او Undo کرد.
مشکل ترامپ، مشکل با جهان بینی اوباما، جو بایدن و اساسا دموکرات‌هاست. هر آنچه که آنها کرده اند از نظر او مردود است. او حتی در همین مجادله دیروز با زلینسکی هم صبوری پیشه نمی‌کند و رییس جمهور قبلی آمریکا را
Not a smart person
خطاب می‌کند.

7️⃣مشکل سیاستمداران ایرانی درک اشتباه از ماهیت آمریکا بوده است. آمریکا یک هویت یکپارچه ندارد و هرگز نداشته.

آمریکا سرزمین منازعه قدرتهاست و مسائل/زدوخوردهای داخلی در آن همیشه بیش از درک سنتیِ ما از مفهوم قدرت بوده است.
کاری که ترامپ کرده این بوده که خیلی از چیزهایی که پشت پرده بود را به روی پرده آورده است. مشابه همان کاری که محمود احمدی نژاد در عرصه سیاست ایرانی کرد.

لینک ها:
(۱)
(۲)
(۳)

🌐https://t.me/solseghalam/2478

🔻🔻

✍️از سید حسن نصراله تا شیخ محمد بن راشد آل مکتوم

دیروز سید حسن نصراله روی در نقاب خاک کشید. شگفت آور است که از بعد از هفتم اکتبر تا دیروز هیچ یک از شیوخ میلیاردرِ عربِ سنی مذهب، برای آن پنجاه هزار مقتول کودک و زن که با بمب های میلیون دلاری کشته شدند به قدر مثقال ذره ای حرکتی عملی نکردند ولی آن شیعه‌ی نشسته در لبنانِ فقیر، سرباز و گلوله و مهمات مهیا کرد و در میانه «معرکه حماس و اسرائیل» پای جانِ خودش و دوستانش را به میان کشید. و عاقبت هم جان در این راه گذاشت.
و مگر کاری داشت که او هم مثل شیخ محمد بن راشد آل مکتوم کناری می نشست؟
«چه فرهادها مرده در کوه ها؛ چه حلاج‌ها رفته بر دارها...»

حماسِ سنی مذهب از سر استیصال (یا خشم یا هر آنچه که بنامیم‌) به اسرائیل یهودی حمله می کند و شیخ عربِ هم مذهبِ حماس کناری می نشیند تا دامانش تر نشود. شیخ محمد بن راشد حتی «نیم جمله» برای آن پنجاه هزار انسانِ مقتول حرفی نزد. حتی «پنج دقیقه» پشت هیچ تریبونی نرفت که بگوید به حرمت Human Dignity پنجاه هزار مخلوق خدا را اینگونه سلاخی نباید کرد.
ولی نصرالهِ شیعه می‌رود و پشت حماس قرار می‌گیرد. چرا؟!

سید حسن نصراله دیروز به خاک سپرده شد حال آنکه اگر او هم «از کنار این معرکه» بی‌سر و صدا عبور کرده بود (یا لااقل همانند شیخ بن زاید آل نهیان ، یا حتی مانند شیخ تمیم بن حمد آل ثانی) اکنون زنده و سرحال بود و لبخند بر لب سالهای سال زندگی می کرد! از مواهب این دنیای زیبا می چشید و طعمه بمب‌های چندتنی نمی گشت.

زمانی که در دانشگاه کوبه دانشجو بودم دوست عرب فلسطینی‌ ای با ما هم دوره بود و منزلش در جزیره پورت آیلند شهر کوبه در همسایگی.
در مسیر برگشت از دانشگاه می گفت: ما فلسطینی‌ها سُنی هستیم ولی هر زمان که احساس می کنیم که فشارِ بغض تمام گلوی ما را می فشارد می‌رویم و یکی از خطبه‌های سیدحسن نصراله را می شنویم. صلابت و مردانگی در کلام و وجودِ این مرد هویداست و گوش کردن به او آرام‌بخش وجود زخمی ما.

این دنیا زیباست. آرمیدن و دیدن مواهب این دنیا را چرا انتخاب نکردی مرد؟! آیا پنجاه هزار مقتول ارزشش را داشت که تو هم یک کشته اضافه بر آن همه مقتولان باشی؟ شیعه فقیر لبنانی می‌خواست با همان توانِ موجودش بجنگد. و جنگید و کشته شد.

سید حسن نصراله هم می‌توانست به دلسوزی و ابراز ترحم بر کشتگان اکتفا کند و از کنار معرکه بلغزد. او هم می توانست مثل دیگران با نقد «اشتباه محاسباتی حماس» کناری بنشیند و برای لشکر زن و کودکان مقتول فقط ابراز اندوه کند و ارسال تجهیزات دارویی! همین قدر شیک. مگر سخت بود اکتفا به همین قدر؟ ولی چنین نکرد. او دیروز روی در نقاب خاک کشید و از این دنیای بیرحم رفت.

✍️محمدرضا اسلامی
t.me/solseghalam

ترمی‌که گذشت - گزارش شماره ۹
بخش دوم (ادامه از بالا?)

عملا «یکی از» دلایل برخط بودن دانشجو (و جدی بودنش در این سن و سال) همین مسئله «دلار» است. جلسه اول ترم که منوآل فولاد به دست همه می‌رسد می‌گویم: بچه ها این یک جلد کتاب است که در دستان شماست ولی این کتاب ۹۷ سال کار سنگین و پشتوانه مهندسی دارد.

۹۷ سال نسل به نسل مهندسین کار کرده اند و حاصلش شده این کتاب (منوآلAISC).

کاملا تغییر حالت در‌چهره دانشجویان مشهود است. شاید قبلش‌ فقط فکر می‌کردند که: این یک جلد کتابِ گران است که قرار است کار کردن با جداولش را بیاموزیم. ولی خیر! چیزی فراتر از این است. «مقطع فولادی» محصول دانش مهندسین متالورژی و مکانیک است که «کاربرد آن» به مهندسین سازه محول می شود. لذا ۹۷ سال همکاری چند نسل پژوهشگران و مهندسین متالورژی، مکانیک، زلزله و سازه تبدیل شده به یک جلد کتاب ۲هزار و ۴۷۲ صفحه ای.

این گفتگو با اینکه چند دقیقه بیشتر ‌طول‌ نمی‌کشد، ولی به تجربه دریافته‌ام که اثر مهمی روی ذهن دانشجویان دارد.

3️⃣- برنامه نویسی کامپیوتر و هوش مصنوعی!
درباره این مشکل(؟!) در گزارش شماره ۷ هم صحبت شد. مجددا واضح بود که بخشی از دانشجویان برای تکالیف (و حتی آزمون میان ترم) از کدنویسی بوسیله Chat GPT استفاده می‌کنند. سعی کرده‌ام که این "واقعیت" را بپذیرم و نگاه تقلب به آن نداشته باشم بلکه با تغییر دادن سوالات، درک دانشجو از ساختار برنامه نویسی (Structured Programming) ارزیابی شود. شاید ۴ سال پیش باورش مشکل بود که دانشجو به این راحتی خواهد توانست با یک کلیک کدهای ویژوآل بیسیک را برای حل مسائل مهندسی مهیا روی‌ مونیتور داشته باشد!

4️⃣- درباره مکانیک جامدات قبلا چند نوبت اینجا گفتگو کرده ایم. استوری‌های اینستاگرام این ترم در این لینک+ ذخیره شدند.
چیزی که این بار جدید بود اینکه در Office Hours(ساعت حل تمرین) یکی از دانشجویان خیلی مودبانه گفت: آیا اجازه هست که “غیر از درس” با شما درباره انتخابات گفتگو کنم. گفتم بفرمایید! گفت لطفا به دونالد ترامپ رأی بدهید به این دلایل… و شروع کرد توضیح داد چرا معتقد است کامالا هریس نباید رای بیاورد. در تمام این سالها اولین باری بود که می‌دیدم دانشجو بحث سیاسی می کند. دو دور قبل خیلی از افرادی که به ترامپ رأی می دادند اظهار نمی‌کردند (عمدتا پنهان می‌کردند)، مضافا اینکه اساسا دانشجویان در بحث سیاسی بسیار محتاط و کم سخن هستند.
توضیح داد که کامالا هریس اسباب شرمندگی (Embarrassment) است و واقعا به رئیس جمهوری نیاز داریم که «ادامه بایدن» نباشد.

در دل گفتم ای پیرمرد، چطور دموکراتها را به باد فنا دادی و حالا گوشه ای نشسته ای و عین خیالت هم نیست...طی این چندماه جو بایدن ساکت‌ترین فرد بوده است!
بنی آدم موجود عجیبی است. تمامیت‌خواه و غیرمتواضع. بایدن با وجود آنهمه زمین خوردن‌هایش و خشک شدن‌هایش، حاضر نبود بپذیرد که پیر شده است. تا آخرین لحظه رها نکرد و آنچه که باعث کنار رفتنش شد فشار سنگین رسانه ای بعد از افتضاح مناظره اولش با ترامپ بود(+). بشر را فقط زور محدود می کند و بایدن را زور/قدرت رسانه کنار زد. ولی چه فایده؟ دموکراتها صدها میلیون دلار خرج کاملا هریس کردند ولی هریس نتوانست موج ایجاد کند و زمام قدرت افتاد دست ترامپ.

بعد از انتخابات آن دانشجو را سرکلاسها دیدم. هیچ نگفت! هیچ.
بچه های خوددار و پخته!

5️⃣- برخلاف ترمهای گذشته در این ترم هیچ «سخنران از صنعت» در کلاسها نداشتیم. ولی برای درس فولاد به بازدید از پروژه سازه‌ در دست ساخت? مجاور استادیوم دانشگاه رفتیم. این بازدید از این بابت برای دانشجویان جالب بود که علاوه بر مشاهده یک سازه فولادی متوجه شدند که تمام پول پروژه را آقایی به اسم جان مددن (John Madden)
به دانشگاه هدیه کرده است. او قبل از کرونا قول ۳۰ میلیون دلار هدیه را به دانشگاه می دهد ولی متاسفانه در کرونا از دنیا می‌رود. همسر و پسرش زیر قول او نمی زنند و با وجود مرگ پدر، تمام سی میلیون دلار را به دانشگاه منتقل می کنند. قبلا درباره این عرف جاری در آمریکا برای «هدیه دادن به دانشگاه» چندین بار (مثلا اینجا+) صحبت شد. این یک سنّت بسیار پسندیده است که افراد وقتی که ثروتمند می‌شوند برمی‌گردند و به دانشگاه دوران جوانی‌شان
Give back
می کنند. این خیلی زیباست. دانشگاه فقط جایی نبوده که از آن مدرک گرفته ام. بلکه علت رشد من بوده است، لذا باید به آن پس بدهم!
در این لینک+ اطلاعات مربوط به هدیه ۳۰میلیون دلاری آقای مددن توضیح داده شده است.
تابستان در ایران شاهد بودم که آقای مهندس پژمان جوزی به دانشگاه امیرکبیر یک ساختمان هدیه داده است. به دانشگاهی که در آن بالیده است. این سنت خوب امید که در کشور ما نیز بیش شود.

▪️▪️▪️
این ترم هم گذشت و برای ترم آینده (زمستان) درگیر دو درس فولاد پیشرفته و مکانیک جامدات۲ خواهم بود.
تا چه بازی رخ نماید…

✍️ ترمی‌که گذشت - گزارش شماره ۹

دفتر ایام ورق خورد و سرانجام پرونده ترم پائیز هم بسته شد. چند ماه عجیب و غریب سپری شد که انبوهی اتفاق در دنیای بیرون دانشگاهها رخ داد. یکی از آن اتفاقات انتخابات ریاست جمهوری ایران پیش از شروع ترم بود و دیگری، انتخابات رقابتی ریاست جمهوری امسال آمریکا در میانه این ترم بود که به باخت سنگین دموکراتها و کامالا هریس منتهی شد. به روال ترمهای گذشته، گزارشی از آنچه در این ترم گذشت:

1️⃣- دروس این ترم شامل سه درس بود:
طراحی سازه‌های فولادی یا CE-356، برنامه نویسی کامپیوتر یا CE-251، و مکانیک جامدات۲ (مقاومت مصالح۲) CE-207.

جذاب‌ترین بخش این ترم، درس اول یعنی طراحی سازه فولادی بود به دو دلیل.
نخست اینکه در این درس این امکان فراهم می شود که آیین نامه فولاد آمریکا با آیین نامه فولاد ژاپن در کلاس «مقایسه» شود. برای آن دسته از دانشجویانی که سودای کار در شرکتهای بین المللی را دارند اینگونه مباحث مقایسه ای، جذاب است و عملا در بحث بیشتر «درگیر» (Engaged) می‌شوند. دوم اینکه از این کلاس سی نفره حدود بیست نفر از بچه ها را از قبل می شناختم. ترمهای قبل یا آزمایشگاه طرح اختلاط بتن، یا مکانیک جامدات ۲ و یا برنامه نویسی کامپیوتر را با هم داشتیم، لذا هم من آنها را می شناختم و هم آنها حس آشنایی داشتند. این چنین وضعیتی باعث می‌شود که مدرس، یک برآورد اولیه از سطح کلاس داشته باشد و دانشجو هم نسبت به روش کار او بیگانه نباشد.
جالب اینجاست که همان چند نفری که سال گذشته در آن دروس (یا یکی از آن دروس) نمره ممتاز را کسب کردند، این بار هم جدی‌تر از بقیه بحث فولاد را دنبال کردند. واقعا این سوال برایم پیش می‌آید که والدین یا معلمین دبیرستان اینها به چه شکل این بچه ها را آموزش داده اند که با وجود اینهمه «اسباب پراکندگی حواس» اینگونه متمرکز و مصمم بحث را دنبال می کنند. مایکل تمام جلسات سال گذشته را ردیف اول می نشست و تقریبا برای بیشتر سوالاتی که می‌پرسیدم «داوطلبِ» جواب دادن بود. این ترم هم از همان جلسه اول تا جلسه آخر (سی جلسه، جمعا شصت ساعت) او اولین نفر سر کلاس حاضر بود، ردیف اول نشسته بود، و در تمام بحثها «حضور ذهن» داشت. مشخص است که این پسر درگیر پارتی رفتن و الکل و دراما و دختر و دراگ … نیست. چرا؟ خانواده چطور این بچه را بزرگ کرده‌اند که کیلومترها دورتر از والدین‌اش وقتی که به همه‌ این چیزها دسترسی هست، از نظر ذهنی «پراکنده» نیست؟
به شکل واضح مشخص است که برخی خانواده ها در ایجاد «آگاهی» در فرزند موفق هستند و هنوز این برایم سوال است که چگونه؟

اصلا اغراق نیست که در این کلاس سی نفره، شش نفر مشابه مایکل بودند. در گزارش ترم قبل توضیح دادم که مکانیزم مصاحبه/استخدام شرکتهای برتر به نحوی است که همین “مایکل‌ها” را جذب می کنند (روی هوا می زنند). و البته، همزمان پنج-شش نفر هم دانشجویانی بودند که یک خط در میان غیبت داشتند، و پراکندگی حواس درشان مشهود است.

بحث اینجاست که این میزان در معرض «آزادی» بودن برای جوان ۲۱ یا ۲۲ ساله می‌تواند آسیب‌زا باشد که در برخی موارد هم «هست» (مثلا درباره آمار مرگ ناشی از فنتانیل و اُوردوز مواد مخدر در آمریکا قبلا در اینجا+ و اینجا+ صحبت شد) ولی سوال در این است که بچه را چگونه باید بزرگ کرد که سطح خردمندی و هشیاری در او به شکلی باشد که بدون «اجبار» (یا منع بیرونی) از «تجربه‌ی خطر» دور باشد/بماند. در موضوع مواد مخدر یکبار دکتر هلاکویی بحث جالبی داشت. می گفت والدین باید بتوانند این درک را در فرزند ایجاد کنند که «تو را منع نمی‌کنیم ولی تو باید بدانی که در برخی امور “یکبار امتحان‌کردن” مساوی با نابودی است». یکبار تجربه کنی نابود شده ای.
بحث در این است که در یک ایالت لیبرال مانند کالیفرنیا این فرایند درک ذهنی چگونه در سنین پانزده تا هجده سالگی در بچه ها شکل می گیرد؟
نمی دانم.

2️⃣- در بحث فولاد، این ترم تلاش زیادی روی کاربرد ویرایش ۱۶ منوآل (AISC Construction Manual)
انجام شد.
قیمت خرید یک جلد منوآل 500 دلار است ولی در صورت مکاتبه، انجمن فولاد یک کد به اساتید می‌دهد تا با دانشجویانشان به اشتراک بگذارند تا دانشجو بتواند منوآل را 150 دلار بخرد (البته بازهم زیاد است ولی چاره ای نیست و همه تهیه می‌کنند). به عنوان کتاب کمکی، از کتابهای آقایان مک کورمک و سِگویی استفاده کردیم که آنها هم هر کدام جلدی دویست دلار هستند.
اینها گوشه‌ای/نمونه‌ای از هزینه های وحشتناک تحصیل است. قبلا گفتیم که یکی از دلایل آنطور جدی/متمرکز بودن امثال مایکل هم همین است. اینکه می فهمند «زندگی امر گران»ی است و هر مرحله از تحصیل، تا رسیدن به درآمد، چقدر سنگین است.
ادامه گزارش (قسمت دوم)??
t.me/solseghalam