امام عـلى عليه السلام فرمود:

فكر تو گنجايش هر چيز را ندارد، پس آن را

براى آنچه «مهم» است، فارغ گردان.

🥇 گروه علمی فرهنگی عقیق ⚒

@Aghighaut

#نوستالژی

🥇 گروه علمی فرهنگی عقیق ⚒

@Aghighaut

? «کارزار» #اول_ایمنی_بعد_کار

?سطح ایمنی در معادن کشور های صنعتی و رعایت قوانین در معادن به چه نحو است؟!

? مصوبه حذف شرط ایمنی قبل از مناقصه چه پیامدی میتواند داشته باشد ؟!

?دکتر حسنی مدنی
عضوهیئت علمی دانشکده معدن دانشگاه صنعتی امیرکبیر

#کارگروه_مبارزه_با_فساد_و_تبعیض

? @basijaut

?هدف از حرکت امام حسین(ع)

?اسلام اين نظام را به وسيله نبى اكرم آورد و در جامعه آن روز بشر پياده كرد... اگر اين قطارى را كه پيغمبر اكرم بر روى اين خط به راه انداخته است، دستى، يا حادثه اى آمد و آن را از خط خارج كرد، تكليف چيست؟ اگر جامعه اسلامى منحرف شد، اگر اين انحراف به جايى رسيد كه خوفِ انحرافِ كل اسلام و معارف اسلام بود، تكليف چيست؟

?دو نوع انحراف داريم. *1⃣يك‌وقت مردم فاسد مى‌شوند؛ خيلى وقتها چنين چيزى پيش مى‌آيد، اما احكام اسلامى از بين نمى‌رود؛ ليكن يك‌وقت مردم كه فاسد مى‌شوند، حكومتها هم فاسد مى‌شوند، *2⃣علما و گويندگان دين هم فاسد** مى‌شوند. از آدمهاى فاسد، اصالا دينِ صحيح صادر نمیشود. قرآن و حقايق را تحريف مى‌كنند... تکلیف چیست؟

?... اهميت آن حكمى كه مربوط به برگرداندن جامعه منحرف به خط اصلی است، از اهمیت خود حکم حکومت کمتر نیست.

?...1⃣بعد از معاویه کسی به حكومت رسيده است كه حتى ظواهر اسلام را هم رعايت نمى‌كند. شُربِ خَمر و كارهاى خلاف می کند... علاقه مند و دلسوز به اسلام نيست، بلكه با عمل خود، مثل چشمه اى كه از آن مرتب آبِ گنديده تراوش مى‌كند و بيرون مى‌ريزد و همه دامنه را پر مى‌كند، از وجود او آب گنديده مى‌ريزد و همه جامعه اسلامى را پر خواهد کرد. حاکم فاسد، اینگونه است دیگر...2⃣زمینه هم آماده است... يعنى فضاى جامعه اسلامى، طورى است كه ممكن است پيام امام حسين به گوش انسانها در همان زمان و در طول تاريخ برسد. اگر در زمان معاويه، امام حسين مى‌خواست قيام كند، پيام او دفن مى‌شد.

?پس هدف، عبارت شد از بازگرداندن جامعه اسلامى به خط صحيح. چه زمانى؟ آن وقتى‌كه راه، عوضى شده است و جهالت و ظلم و استبداد و خيانتِ كسانى، مسلمين را منحرف كرده و زمينه و شرايط هم آماده است. البته دوران تاريخ اوقات مختلفى است. گاهى شرايط آماده است و گاهى آماده نيست. زمان امام حسين آماده بود، زمان ما هم آماده بود. امام همان كار را كرد. هدف يكى بود. منتها وقتى انسان به دنبال اين هدف، راه مى‌افتد و مى‌خواهد عليه حكومت و مركز باطل قيام كند، براى اينكه اسلام و جامعه و نظام اسلامى را به مركز صحيح خود برگرداند، يك‌وقت است كه وقتى قيام كرد به حكومت مى‌رسد(نتیجه۱)؛ يك‌وقت است كه اين قيام، به حكومت نمى‌رسد، به شهادت مى‌رسد(نتیجه۲)؛ آيا در اين صورت، واجب نيست؟ چرا، به شهادت هم برسد واجب است. آيا در اين صورتى كه به شهادت برسد، ديگر قيام فايدهاى ندارد؟ چرا، هيچ فرقى نمى‌كند. اين قيام و اين حركت در هر دو صورت فايده دارد چه به شهادت برسد، چه به حكومت، منتها هركدام يك نوع فايده دارد. بايد انجام داد؛ بايد حركت كرد.

?قسمت آخر
?کتاب انسان ۲۵۰ ساله

?هدف از حرکت امام حسین(ع)

?هدف چيست؟ اول آن هدف را به طور خلاصه در یک جمله عرض میکنم، بعد مقداری توضیح میدهم. اگر بخواهيم هدف امام حسين ع را بيان كنيم، بايد اينطور بگوييم كه هدف آن بزرگوار عبارت بود از انجام دادن يك واجب عظيم از واجبات دين، كه آن واجب عظيم را هيچ‌كس قبل از امام حسين ـ حتی خود پیغمبر ـ انجام نداده بود ... واجبى بود كه در بناى كلى نظام فكرى و ارزشى و عملى اسلام، جاى مهمى دارد ... امام حسين بايد اين واجب را عمل مى‌كرد تا درسى براى همه تاريخ باشد. مثل اينكه پيغمبر، حكومت تشكيل داد؛ تشكيل حكومت درسى براى همه تاريخ اسلام شد و فقط حُكمش را نياورد.

?حالا چرا امام حسين اين كار را بكند؟ چون زمينه انجام اين واجب، در زمان امام حسين پيش آمد. اگر اين زمينه در زمان امام حسين پيش نمى‌آمد؛ مثلا در زمان امام على‌النقى ع پيش مى‌آمد، همين كار را امام على‌النقى ع مى‌كرد و حادثه عظيم و ذبح عظيم تاريخ
اسلام، امام على‌النقى مى‌شد...

?پس هدف، عبارت شد از انجام اين واجب؛ که حالا شرح میدهم این واجب چیست. آن وقت به طور طبيعى انجام اين واجب، به يكى از دو نتيجه مى‌رسد؛ يا نتيجه اش اين است كه به «قدرت و حكومت» مى‌رسد؛ اهلا و سهلا، امام حسين حاضر بود. اگر حضرت به قدرت هم مى‌رسيد، قدرت را محكم مى‌گرفت و جامعه را مثل زمان پيغمبر و اميرالمؤمنين اداره مى‌كرد. يك‌وقت هم انجام اين واجب، به حكومت نمى‌رسد، به «شهادت» مى‌رسد. براى آن هم امام حسين حاضر بود. خداوند امام حسين و ديگر ائمة بزرگوار را طورى آفريده بود كه بتوانند بار سنگين آنچنان شهادتى را هم كه براى اين امر پيش مى‌آمد، تحمل كنند، و تحمل هم كردند. البته داستان مصائب كربلا، داستان عظيم ديگرى است. حال اندکی قضیه را توضیح می دهم ...

?قسمت سوم
?کتاب انسان ۲۵۰ ساله

?هدف از حرکت امام حسین(ع)

?در نقطه مقابل، گفته مى‌شود: نه آقا، حكومت چيست؟ حضرت مى‌دانست كه نمى‌تواند حكومت تشكيل دهد، بلكه اصلا آمد تا كشته و شهيد شود! اين حرف هم مدتى بر سر زبانها خيلى شايع بود. بعضى با تعبيرات زيباى شاعرانه اى هم اين را بيان مى‌كردند. حتى من ديدم بعضى از علماى بزرگ ما هم اين را فرموده اند. اين حرف كه اصلا حضرت قيام كرد براى اينكه شهيد شود، حرف جديدى نبوده است. گفت: چون با ماندن نمى‌شود كارى كرد، پس برويم با شهيد شدن، كارى بكنيم!

?اين حرف را هم، ما در اسناد و مدارك اسلامى نداريم كه برو خودت را به كام كشته شدن بيانداز؛ ما چنين چيزى نداريم. شهادتى را كه ما در شرع مقدس مى‌شناسيم و در روايات و آيات قرآن از آن نشان مى‌بينيم، معنايش اين است كه انسان به دنبال هدف مقدسى كه واجب يا راجح است برود و در آن راه، تن به كشتن هم بدهد.

?اين، آن شهادت صحيح اسلامى است. اما اينكه آدم، اصلا راه بيفتد براى اينكه من بروم كشته شوم، يا يك تعبير شاعرانه چنينى كه، خون من پاى ظالم را بلغزاند و او را به زمين بزند؛ اينها، آن چيزى نيست كه مربوط بدان حادثه به آن عظمت است.

?در اين هم بخشى از حقيقت هست؛ اما هدف حضرت، اين نيست. پس به طور خلاصه، نه مى‌توانيم بگوييم كه حضرت قيام كرد براى تشكيل حكومت و هدفش تشكيل حكومت بود، و نه مى‌توانيم بگوييم حضرت براى شهيد شدن قيام كرد. چيز ديگرى است. بنده به نظرم اينطور مى‏رسد، كسانى كه گفته اند هدف، «حكومت» بود، يا هدف «شهادت» بود، ميان هدف و نتيجه، خَلط كرده اند. هدف، اينها نبود.

?امام حسين علیه السلام، هدف ديگرى داشت؛ منتها رسيدن به آن هدفِ ديگر، حركتى را مى‌طلبيد كه اين حركت، يكى از دو نتيجه را داشت، حكومت يا شهادت. البته حضرت براى هر دو هم آمادگى داشت. هم مقدمات حكومت را آماده كرد و مى‌كرد؛ هم مقدمات شهادت را آماده كرد و مى‌كرد. هم براى اين توطينِ نفس می کرد، هم براى آن. هركدام هم مى‌شد، درست بود ايرادى نداشت؛ اما هيچ‌كدام هدف نبود، بلكه دو نتيجه بود. هدف، چيز ديگرى است...

?قسمت دوم
?کتاب انسان ۲۵۰ ساله