شب می‌شود، تاریکی‌ات را در آغوش میگیری
و جای خالی تمام شوق‌هایت را گریه می‌کنی...

ترسویی!
می‌خواهی در میانه باشی؛
نه دوستم داری و نه نبودم را می‌خواهی :)

‏اَعوذُ بِالله مِن الانسان مادرجنده.

یجوری بیخیالت میشم انگار اصلا نبودی.

اینجا هیچکی نمیتونه مثل تو شعر شه..!

اگه بفهمی با چه کسایی اوکی نشدم
چون دلم پیش تو بود، پشمات میریزه

بماند که با جان و روح و روانم چه کردی

اون میدونه که تو دوسش داری ولی
تو اون کسی نیستی که اون میخواد :))

ما به هم نخواهیم رسید؛
اما بهترین غریبه‌ات می‌مانم
که تو را از دور برای همیشه
دوست خواهد داشت...