ترک کردن جایی که میدانی هیچ تعلقی به آنجا نداری؛
یعنی پختگی
فقط عاجزها به ماندن اصرار میکنند.

?ویکتور هوگو?

@SarayeMehr1395

به دریای غمت غرقم،
گریزان از همه خلقم

گریزد دشمن از دشمن
که تیرش در کمان باشد

چو فرهاد از جهان بیرون
به تلخی می‌رود سعدی

ولیکن شور شیرینش
بماند تا جهان باشد

?سعدی شیرازی ?

@SarayeMehr1395

زندگی بدون چالش، مزرعه بدون حاصل است! تنها موجودی که با نشستن به موفقیت می رسد، مرغ است! زندگی ما با تولد شروع نمی شود، با تحول آغاز می شود...

?جان مکسول?

@SarayeMehr1395

میگذشـــتم صبحدم بر عرصـــــه بازار مست

عارضی دیـدم دوان بر خانه خمار مست

عارفی دســتم گرفت و خانقاه شـیخ برد

شــیخ با سجاده دیدم خرقه و زنار مست

سر درون باغ کردم سربه سـر بستان همه

باغ مست و زاغ مسـت و طوطی گلزار مست

میگذشــتند کاروانان از کنار دجـله ای

کاروان مست ساربان مست اشتران قطار مست

ذره ای از نور حـــق افــتاد اندر کائنات

عرش مست و فرش مست و عرصه دوار مست

شمس تبریزی دو بیت از جانب حق راست گفت:

عاقل از کردار مست و جاهل از گفتار مست.

?لا ادری?

@SarayeMehr1395

ما، بچه‌های این دوره‌وزمانه‌ایم،
این زمانه‌ی سیاسی.

تمامِ طولِ روز، تمامِ طولِ شب،
همه‌ی موضوع‌ها و حرف‌ها – چه مالِ تو باشند، چه ما، چه آن‌ها –
همه، موضوع‌های سیاسی‌اند.

چه دوست داشته باشی، چه نداشته باشی،
ژن‌هایت، سابقه‌ی سیاسی دارند،
پوست‌ات رنگِ سیاسی دارد
و چشم‌هایت، نگاهِ سیاسی دارند.

هر چیزی که بگویی، منعکس می‌شود
و حتا اگر چیزی نگویی،
سکوت‌ات برای خودش حرف می‌زند؛
پس در هر دو صورت، داری سیاسی حرف می‌زنی.

حتا وقتی در جنگل قدم می‌زنی،
داری روی زمینِ سیاسی
قدم‌های سیاسی بر‌می‌داری.

شعرهای غیر‌سیاسی هم، سیاسی‌اند،
و ماهی که بالای سرِِ ما می‌درخشد هم
دیگر کاملن شکلِِ ماه نیست.

بودن یا نبودن، مسئله این است؛
و اگرچه درک‌اش سخت است،
اما این مسئله، مثلِ همیشه، مسئله‌یی سیاسی‌ست.

?ویسلاوا شیمبورسکا?

@SarayeMehr1395

داشتم نظر مارتین لوتر در سال 1538 میلادی رو میخوندم که درباره موسیقی گفته

آن کس که موسیقی را چون معجزه وصف ناپذیر الهی نشناسد در حقیقت کلوخی پیش نیست و ارزش آن را ندارد که در شمار آدمیان درآید.......

یاد این حکایت گلستان سعدی افتادم که چندین قرن پیش از مارتین لوتر در گلستان گفته

وقتی در سفر حجاز طایفه‌ای جوانانِ صاحبدل هم‌دمِ من بودند و هم‌قدم؛

وقت‌ها زمزمه‌ای بکردندی و بیتی محقّقانه بگفتندی و عابدی در سَبیل، منکِر حالِ درویشان بود و بی‌خبر از دردِ ایشان.

تا برسیدیم به خیلِ بنی‌هلال؛، کودکی سیاه از حَّیِ عرب به در آمد و آوازی بر آورد که مرغ از هوا در آورد.

اشتر عابد را دیدم که به رقص اندر آمد و عابد را بینداخت و برفت.

گفتم: ای شیخ! در حیوانی اثر کرد و تو را همچنان تفاوت نمی‌کند.

دانی چه گفت مرا آن بلبل سحری؟

تو خود چه آدمیی کز عشق بی خبری!

اشتر به شعرِ عرب در حالت است و طرب

گر ذوق نیست تو را، کژ طبع جانوری

براستی که ضمیر پاک و ناخودآگاه انسانها درباره هنر و زیبایی شناختی همیشه همانند بوده و نه مرز تاریخی میسناخته نه مرز جغرافیایی فرقی ندارد سعدی قرن سیزده میلادی در ایران باشی یا مارتین لوتر قرن شانزده میلادی در آلمان.

@SarayeMehr1395

از درد سخن گُفتن
و از درد
شنیدن

با مردم بی درد
ندانی
که چه دردیست

?مهرداد اوستا?

@SarayeMehr1395

دست‌های سریع سرد
یکایک زخم‌بندهای تاریکی را کنار زد
چشمان خود را می‌گشایم
هم‌چنان
زندگی می‌کنم
در کانون زخمی که
هم‌چنان تازه است.

?اکتاویو پاز?

@SarayeMehr1395

دوازدهم تیرماه برابر است با سالروز ترور محمدرضا کردستانی با تخلص شناخته شده میرزاده عشقی شاعر، سیاستمدار و نمایشنامه نویس دوران مشروطه، هرچند این شاعر نگون بخت عمر طولانی نداشت اما علاوه بر اینکه در شعر اجتماعی آثار ماندگاری در عمر کوتاه خود بجای گذاشت در شعر نو فارسی هم از پبشتازان محسوب می گردد و حتی زودتر از نیما اشعار نو سروده، دیگر خصیصه شخصیت میرزاده عشقی دفاع تمام قد وی از حقوق بانوان و حمایت از آزادی فعالیت اجتماعی زنان در زمان مشروطه است و در این زمینه همکاری مستمر با انجمن نسوان وطنخواه داشته، یاد و خاطر این شاعر شجاع و وطن پرست گرامی باد، عشقی در این شعر نوع مرگ خود را در راه وطن پیش بینی کرده است

خــــاکــــــم به سر، ز غصه به سر خاک اگر کنم

خـــــاک وطن که رفت، چه خاکی به سر کنم؟

آوخ، کــلاه نیست وطـــــن، تا که از سرم

برداشتند فــــکـــر کــــــلاهی دگــــــــر کــــــنم

مــــرد آن بود که این کُلَهَش، برسر است و من

نـــــــــــامـــردم ار که بی کله، آنی به سر کنم

مــــن آن نیــــــَـم کــــــــه یکسره تدبیر مملکت

تسلیــــــــم هـــــــرزه گـــــــــرد قضا و قدر کنــم

زیــــــــر و زبر اگــــــــر نکنـــــــی خــاک خصم را

ای چــــــــــرخ! زیــــــــــر و روی تو زیر و زبر کنم

جــــــــایی‌ست آروزی مـــن، ار من به آن رسم

از روی نعـــــــــش لشکـــــــــر دشمـن گذر کنم

هــــــــــر آنچـــــه می‌کنی بکن ای دشمن قوی

مـــــــــن نیز اگــــــــر قــــوی شدم از تو بتر کنم

مـــــن‌ آن نیـــَــم بــــه مرگ طبیعی شوم  هلاک

وین کـــــــاسه خون به بستر راحت هدر کنم

معشـــــوق عشقی ای وطن ای عشق پاک من

ای آن کـــــــه ذکـــر عشق تو شام و سحر کنم

«عشقت نه سرسری ست که از سر به در شود»

مهـــــرت نـــــــه عارضیست که جای دگر کنم

«عشـــــق تــــــــو در وجــــــودم و مهر تو در دلم

بـــــــــا شیر انـــــــدرون شد و با جان به در کنم»

@SarayeMehr1395

دوستت دارم های آخر شب ،
نه اینکه بی ارزش باشند
اما من معتقدم بیشتر از آنکه کار دل باشد ،
همه نه ، اما خیلی از آنها کار هورمون های لعنتی است
اما بجایش دوستت دارم های سر صبح ، اینها واقعی اند ، اصیل ترند ...
کدام آدمی سر صبح بیکار است ؟
هیچکس حتی بیکارهایشان هم سر صبح خوابند
یا از کارش زده ، یا از خوابش ...
در هرصورت این " دوستت دارم "
از دل است ...
این دوستت دارم ارزش دیگری دارد ...

?سیما امیرخانی?

@SarayeMehr1395