⨍υׁׅᥣׁׅ֪⨍ꪱׁׅᥣׁׅ֪ ꩇׁׅ݊ꫀׁׅܻꪀׁׅtׁׅ

در آن خانه،هنوز هم آسمان هست.
از آن نقشی که بر دیوار کندی؛
دو دل مانده که شعرش یادمان هست.

به قول ریحان؛حالا می شه آزادانه فروریخت.

راننده انقدر آروم میرونه احساس می کنم
سوار ارابه های قرن شونزده شدم

من جنگجویی تنها هستم
که سلاحش را با دامنی زیبا معاوضه می کند و
از وقتی همه چیز را برایت گفته ام
مانند پر سبکم...

بابا آدم غول پیکر این روزهای من فکر می کنم هردویمان داریم قدر ماهیتِ سبزمان قد می کشیم نه گلدانی که در آن گیر افتاده ایم. مثلا تو روز به روز قد می کشی و برگهای پهن و گوشت آلود جدید می سازی و با مهربانی به دوطرف بازشان می کنی تا بتوانم باز به حضور سبزرنگ تو…