کاش میشد به این ساعتا که میرسیم
یهو زندگی بره رو دور تند
من نمیکشم دیگه.

گذشتن که میگذره
ولی تا بگذره صدبار مردم و زنده شدم.

ولش کن.

تنها کسی که زورم بهش میرسه
خودمم.

بر ما دلت نسوخت
ندانم چرا نسوخت
مارا دلت نخواست!
ندانم چرا نخواست …

چیه این سرکار رفتن اول صبحی.

هر کاری میکنم نمیتونم مرگ رو دوست داشته باشم
ولی دیگه ازش نمیترسم
وقتی مریض شدم توقع داشتم همه حواسشون فقط به من باشه
ولی بعد فهمیدم آدم ها باید زندگی خودشونو بکنن و اگر شد و دوست داشتن گاهی کنارم باشن
کنارم باشن و بی حوصله باشن،کنارم باشن و دعوا کنن،کنارم باشن و شاد باشن،کنارم باشن و زندگی معمولیشونو بکنن،کنارم باشن
همین که گاهی باشن بسه
بعد از من آسا و بهمن و نیلوفر و حمید و فرخ و رضا و احسان و بقیه زندگی میکنن
بعد از اونا آدمای دیگه زندگی میکنن،بعد آدمای دیگه
بعد آدمای دیگه،بعد آدمای دیگه
اولین باری که میخواستم خونه اجاره کنم یکم پول قرض کردم
موقعی که میخواستم پس بدم دوستم نگرفت گفت این قرض توعه به نفر بعدی الان دارم فکر میکنم من توی زندگیم چیزی به بعدیا دادم؟
کاش داده باشم بعد برم اون وقت ی گوشه میشینم و از اونجا به آدما نگاه میکنم
نگاه میکنم و گاهی گریه میکنم،گاهیم میخندم