https://www.instagram.com/rezvan_davarii?igsh=MTI2b3A2cXFqM3Vrbg%3D%3D&utm_source=qr

ریمیکسی که اخیرا در اینستاگرام ترند شده با صدای علیرضا قربانی و محسن چاوشی .

نیامدی که ببینی دلم چه پر میزد.

sepidehdavari

نیمه شب ها
آغوشم را
کنار کودکان تنها
جامی‌گذارم
و برمیگردم
به رویای شیرین زنی که می خواست
حس مادری اش را
هزار تکه کند
#سپیده_داوری
@sepidehdavari

از مرگ و نبود و نیستی چون دورم
در دایره ی عشق و شراب و شورم
شاید که بپرسی از کجا آمده ام
از نیست شدن به هست را‌،مجبورم

#سپیده_داوری
@sepidehdavari

تمام عمرش تا به امروز برای شناخت خودش تلاش کرده بود.
و هیچ رابطه‌ای را سخت‌تر، عمیق‌تر، دوست‌داشتنی تر و دردناک‌تر از رابطه با خودش نیافته بود.
میدانست که این رابطه‌ را تحت هیچ شرایطی رها نخواهد کرد که رسالت او، رسیدن به خودش بود.
#پونه_مقیمی
@sepidehdavari

هر تار موی سیاهم را
شبی به شعری سپید بخشیدم
و راه صاف جاده را
  به کوره راه های شعر

اکنون
به دامنه ی الوند رسیده‌ام
و برف روی سرم
دیگر آب نمی شود
با زنی که به او پناه آورده‌
الوند
به برف نشسته است

به حرف نیست اگر
به اینجا رسیده‌ام
کوه مهربانی ست
برایش از بیستون
از موهای سیاهم
گفتم
از‌‌پاهایی که می توانست
به قله ها  برسد ....

به حرف نیست
که اینجا نشسته ام
کوه مهربانی ست الوند
به حرمتِ برف های روی سرم
مرا‌ گرم نگه داشته است
و یادم رفته روزی
چقدر
رنگ موهایم را
دوست داشتم

#سپیده_داوری
@sepidehdavari

?
شیخ حسن جوری می‌گوید:
درسالی که گذارم به جندی‌شاپور افتاد، سخنی از محمد مهتاب شنیدم که
تا گور بر من تازیانه می‌زند.
دیدمش که زیر آفتاب تموز نشسته،
نخ می‌ریسد و
ترانه‌ زمزمه می‌کند.
گفتم:
ای مرد خدا،
مرا عاشقی بیاموز
تا خدا را همچون عاشقان عبادت کنم.
محمد مهتاب گفت:
نخست بگو
آیا هرگز خطی خوش،
تو را مدهوش کرده است؟
گفتم: نه.
گفت:
هرگز شکفتن گلی در باغچۀ خانه‌ات
تو را از غصه‌های بی‌شمار،
فارغ کرده است؟
گفتم: نه.
گفت:
هرگز صدایی خوش و دلربا،
تو را به وجد آورده است؟
گفتم: نه.
گفت:
هرگز صورتی زیبا
تو را چندان دگرگون کرده است
که راه از چاه ندانی؟
گفتم: نه.
گفت: هرگز زیر نم‌نم باران،
آواز خوانده‌ای؟
گفتم: نه.
گفت:
هرگز به آسمان نگریسته‌ای
به انتظار برف،
تا آن را بر صورت خویش مالی و گرمای درون فرو نشانی؟
گفتم: نه.
گفت:
هرگز خندۀ کودکی نازنین،
تو را به خلسۀ شوق برده است؟
گفتم: نه.
گفت:
هرگز غزلی یا بیتی یا سخنی فصیح،
چندان تو را بی‌خود کرده است که
اگر نشسته‌ای برخیزی
و اگر ایستاده‌ای بنشینی؟
گفتم: نه.
گفت:
هرگز زلالی آب یا بلندی سرو یا نرمی گلبرگ یا کوشش مورچه‌ای،
اشک شوق ازدیدۀ توسرازیرکرده است؟
گفتم: نه.
گفت:
هرگز شده است که
بخندی چون دیگری خندان بوده اند؛
و بگریی چون دیگری گریان بود؟
گفتم: نه.
گفت:
هرگز بر سیبی یا اناری،
بیش از زمانی که به خوردن آن صرف می‌کنی،
چشم دوخته‌ای؟
گفتم: نه.
گفت:
هرگز عاشق کتابی یا نقشی یا نگاری یا آموزگاری شده‌ای؟
گفتم: نه.
گفت:
هرگز دست بر روی خویش کشیده‌ای و بر زیبایی و حسن رویت
که نعمت خالق است؛
اندیشه کرده ای؟
گفتم: نه.
گفت:
از من دور شو ای ملعون،
که سنگی را می‌توان عاشقی آموخت،
اما تو را نه....!!!؟؟؟
@sepidehdavari

گفتم: " دنیا مثل آتشگردان است. هرچه سرعتش را تندتر می‌کند، آدم زودتر به بیرون پرت می‌شود. "

گفت: " بله. آن‌قدر سریع است که آدم سرگیجه و تنهایی‌اش را می‌فهمد."

گفتم: " پس چه باید کرد؟"

گفت: " تحمل و سکوت."

گفتم: " وقتی آدم یک نفر را دوست داشته باشد بیش‌تر تنهاست. چون نمی‌تواند به هیچ کس جز به همان آدم بگوید که چه احساسی دارد."

[ سمفونی مردگان؛ عباس معروفی]

@sepidehdavari