A Poet Down to His Teguments In his final year, Samuel Beckett gave brief poems in English to two friends. To James Knowlson, future author of Damned to Fame: The Life of Samuel Beckett, he wrote four untitled lines: `“Go where never before
No sooner there than there always
No matter where never before
No sooner there than therealways.”

And to his publisher, John Calder, he sent “Brief Dream”:

“`go end there one fine day where never till then till as much as to say no matter where no matter when”

Nothing can ever exempt me from it, There is nothing, Nothing to discover, Nothing to recover, Nothing that can lessen what remains to say, I have the ocean to drink, So there is an ocean then. Not to have been a dupe, That will have been my best possession…

Nothing can ever exempt me from it,
There is nothing,
Nothing to discover,
Nothing to recover,
Nothing that can lessen what remains to say,
I have the ocean to drink,
So there is an ocean then.
Not to have been a dupe,
That will have been my best possession,
My best deed, to have been a dupe, wishing I wasn't, thinking I wasn't, knowing I was, not being a dupe of not being a dupe.
For any old thing, no, that doesn't work, that should work, but it doesn't.
Labyrinthine torment that can't be grasped, or limited, or felt, or suffered, no, not even suffered,
I suffer all wrong too,
Even that I do all wrong too,
Like an old turkey-hen dying on her feet, her back covered with chickens and the rats spying on her.

The Unnamable

یک داستان مهم دیگر که دوستان او نقل می‌کنند این است:
«بکت روزی گروهی از مردم را که تماشاگران توردو فرانس (مسابقات دوچرخه‌سواری دور فرانسه) بودند و کنار جاده جمع شده بودند دید. وقتی دلیل جمع‌شدنِ آن‌ها را جویا شد گفتند که منتظر مرد پیری به نام گودو هستند که از همه عقب مانده است.»
اگرچه خود بکت به این حکایات اشاره نکرده ولی به شهادت دوستانش این حکایات در انتخاب نام گودو موثر بوده‌اند.
داستان دیگری که دوستان بکت بیشتر از همه آن را مورد استناد قرار می‌دهند این است که «روزی بکت نبش کوچه‌ای به نام گودو منتظر اتوبوس ایستاده بود که زنی تهدیدش می‌کند و می‌خواهد بکت را به‌زور مجبور به برقراری رابطه کند. زن به بکت که از او امتناع می‌کرده، با تمسخر می‌گوید که منتظر گودوئی؟»

در انتظار گودو و زمینه‌هایش
دیدر بایر
احسان مقدسی

“Nothing to lose,” said Celia. “Therefore nothing to gain.”

“Nothing to lose,”
said Celia.
“Therefore nothing to gain.”

کریس اکرلی از مشهورترین محققان و منتقدانیه که بکت رو تا سرحد ملال شکافته و اتم‌به‌اتم تجزیه کرده؛ و مشخصا‌ روی مرفی طولانی‌مدت خیره مونده و حاصل این خیره‌گی این کتاب مستقل شده که سهیل سمّی هم پانویس‌های زیادی بهش داده (مخصوصا در ویرایش جدید مرفی).
اگر ازجمله کسانی هستید که مواجههٔ دست‌اول، خالص، آنی، و شخصی با اثر ادبی براتون اولویت داره با سروکله‌ نزدن با این کتاب چیز مهمی رو از دست نمی‌دید، اما اگر شهوت بیش‌دانی و اشتهای ادبی زیادی دارید برای بلعیدن هر جناس، هر تمثیل، هر عبارت برجسته و ربط‌دهنده‌ به هر کانتکستی، هر دیتای اضافی که نویسنده اضافه‌کردنش رو اضافی دونسته، این کتاب آکادمیک مثل تایر زاپاس مرفی عمل می‌کنه.

Demented Particulars
The Annotated Murphy
C. J. Ackerley

مرفی کمی به‌سمت شمال پس نشست و آمادهٔ تمام کردن نهارش شد. بیسکویت‌ها را با دقت از بسته درآورد و آن‌ها را بنا بر احساسی که در مورد قابلیت آن‌ها برای خورده‌‌شدن داشت، روی علف‌ها روبه آسمان چید. مثل همیشه بودند، یک جینجر، یک آزبورن، یک دیجستیو، یک پتی‌بور و یکی…

خوردن نهارِ چهارپنسی برای مرفی آیینی بود که با ملاحظات پَست در مورد تغذیه ضایع و تباه نمی‌شد. با مراحلی ساده در امتداد نرده‌ها به یکی از شعبه‌های اغذیه‌فروشی موردنظرش رسید. حس نشیمن صندلی که عاقبت لمبر افتاده‌اش روی آن قرار می‌گرفت چنان لذت‌بخش بود که مرفی…

He was split, one part of him never left this mental chamber that pictured itself as a sphere full of light fading into dark, because there was no way out. But motion in this world depended on rest in the world outside. A man is in bed, wanting to sleep.…