‏سهم ما از زندگی نه خیال آسوده بود و نه زندگی راحت، ما آمده بودیم تا تلخی‌ها بی‌صاحب نمانند.

شبیه کسایی که بهت آسیب زدن نشو، شبیه کسایی شو که بهت کمک کردن بهتر بشی.

‏اگر گذشته هنوز اذیتت می‌کند، پس هنوز نگذشته...

درد لحظه رو کسی میفهمه که منتظر مونده.

چقدر دست و پا زدی در محدوده‌ی عمیق خود و تنها بودی و خودت را برگرداندی به صلح...

ما دو تا روحامون بهم وصله حالا تو هی فرار کن.

مشکل اینجاست که فکر میکنید همیشه گزینه بهتری هم هست
برای همین قدر ادمی که کنارتونه رو نمیدونید.

لذتی بالاتر از این نیست که
کسی را بیابی که جهان را مثل تو ببیند.
اینگونه می‌فهمیم که دیوانه نبوده‌ایم.!

سکوت را می‌پذیرم
اگر بدانم
روزی با تو سخن خواهم گفت.

شد‌ شد، نشد بیا بریم تو کلبه چوبی وسط جنگل باهم زندگی کنیم.