مجید احمدی
https://t.me/majidahmadi51

قربانیان سیاست و سیاست‌زدگی:

ما را کسانی آشفته می‌سازند که خواسته و دانسته، واقعیت‌های جامعه را به دروغ و فریب گزارش می‌کنند.
کسانی که خود قربانیان سیاست و سیاست‌زدگی شده‌اند و برای تأمین منافع این یا آن گروه حاکم، عبارت‌های اخلاقی، ادبی و یا مذهبی را مصادره به مطلوب می‌کنند تا وعده‌های آنها را برای خود عملی سازند.

نجیب محفوظ، نویسنده شهیر مصری و برنده جایزه نوبل ادبیات، سخن دردمندانه ای در خصوص این کسان دارد، می‌گوید:

"‏آنها دروغگویند، و می‌دانند که دروغگویند، و می‌دانند که می‌دانیم که دروغگویند و با این وجود، با صدای بلند دروغ می‌گویند!"

برخی اشخاص که ما آنان را باور کرده‌ایم گویا از دوخاستگاه سخن می‌گویند: "خود واقعی" و "خودغیرواقعی"

مشاهده می‌شود که اینان در برخی موضع‌گیری‌های سیاسی و اجتماعی خویش «خود واقعی» را به نفع «خود غیرواقعی و دروغین» قربانی می‌کنند!  

موضع گیری‌ها بر سر موضوعاتی که حاکمیت و ملت را از هم جدا کرده است، میزان اعتباربخشی اینان را به حقیقت و یا قدرت معلوم می‌دارد.

در حالی که پنهان کردن واقعیت امور، نوعی دروغ است، اینان فراتر رفته و می‌کوشند امور و مناسبت‌های اجتماعی را به نفع خویش مزورانه و فریبکارانه نشان دهند، غافل از اینکه توسل به دروغگویی در نشان دادن وقایع و مناسبت‌ها، خود نشان روشن از ناكام ماندن آن مناسبت‌هاست. 

خیرخواهانه به اینان بگوییم که خودتان را بر مسندی نچسپانید كه ناچار به توجیه دروغین برآیید، خود را رها کنید، تا بتوانید سخن از رهایی سر دهید!
https://t.me/majidahmadi51

ابوالحِکَم صدر اسلام، به پیامبر بودن محمد قانع نشد و او را ابوجهل خواندند؛ ابوجهل های این زمان، با ادعای ایمان به پیامبر، خود را ابوالحِکَم می‌نامند!
https://t.me/majidahmadi51

تعلیل حوادث طبیعی، به عذاب خدا، می تواند نوعی افترا بر خداوند باشد:
مجید احمدی ✍
https://t.me/majidahmadi51

بنا بر منطق قرآنی، هر ادعایی باید مبتنی بر سلطان باشد، یعنی حجت و دلیلی که بر دلایل مخالف سلطه و غلبه یابد، به خصوص وقتی که ادعا نسبت امری به خدا باشد.

در آیه ۶۸ سوره یونس در نفی ادعای مشرکان مبنی بر اینکه خداوند برای خود فرزندی برگرفته، آمده است:

(إِنْ عِنْدَكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بِهَٰذَا ۚ أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ)

یعنی نزد شما بر این ادعا، هیچ دلیل و برهانی نیست، آیا چیزی را از روی جهل و نادانی به خدا نسبت می دهید؟!

اخیرا کسانی آتش سوزی کالیفرنیا (لس آنجلس) را به عذاب خدا بر آن‌ مردم تعلیل کردند.
از اینان می پرسم، سلطان شما (دلیل و حجت) شما بر این ادعا چیست تا مشمول آیه یاد شده نباشید؟

در ادامه آیه، آمده است:

(قُلْ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا يُفْلِحُونَ)

بگو: کسانی که بر خدا دروغ می بندند، یقیناً رستگار نمی شوند.
https://t.me/majidahmadi51

اینکه بخواهیم نظرمان را در مورد کسی یا چیزی تغییر بدهیم، قطعا ما را به زحمت می‌اندازد، ولی تطبیق دادن نظر با واقعیت، ارزش تحمل این زحمت را دارد!

همان گونه که انسانها ممکن است از نظر فکری و شخصیتی تحول یابند، لازم است ما نیز بتوانیم نظرمان را نسبت به آنها به روز و به هنگام کنیم. با ذکر این واقعیت که متغیرات زیادند و دنیا بر بی قراری و بی ثباتی، بنیان شده است.
فکر سالم مبتنی بر حسن ظن می گوید که انسانها بیشتر به سمت خوبی و خوب شدن گرایش دارند تا به سمت بدی و بد شدن؛ چون عامل بدی، جهل است و عامل خوبی، علم؛ روشن است که با گذر زمان دایره علم گسترده تر و دایره جهل تنگ تر می گردد؛ این روند پیوسته ادامه خواهد داشت تا مطلق حقیقت و منبع علم بر همگان تجلی یابد!

https://t.me/majidahmadi51

به مناسبت روز زن:
✍ مجید احمدی

"زن، خود روز است؛ روز اگر زن نداشته باشد، همه شب خواهد بود!"
https://t.me/majidahmadi51

امسال در ایران روز دوم دی ماه برابر با بیستم جمادی الثانی به نام زن، زینت یافته است.

روزها خود ظرف زمانند، که به مظروف و رویدادهای آن متمایز می گردند.

در ترکیب "روز زن" چون "روز" در کنار "زن" قرار گرفته و به آن اضافه شده است، قدر و منزلتش مضاف گردیده است.

به راستی در مورد زن چه سخن می توان گفت که حق سخن گفتن گزارده شود!
زن که زینت هستی ست؛
زن که مادر است؛
زن که خواهر است؛
زن که همسر است؛
زن که دختر است!
درخشش زندگی در آبگینه وجود زنان تجلی می یاید.

مردان به وجود زنان، وجود می یابند و سیمای خود را تنها در آیینه وجود زنان توانند دید.

مردی که قدر زن نداند، خود قدری نیافته است.
هر جا که مردی، زنی را هتک حرمت کرده، پیش از آن خود را از مردانگی تهی ساخته است.

زن پیش از آنکه ناموس مرد باشد، ناموس هستی ست.
زن، ماه زمین است، که با رنجشش، ماه آسمان به خسوف می نشیند!
زن، روشنایی حیات است، که با تکدر خاطر او، خورشید به کسوف می‌رود.

"روز زن" یادآور روزی ای ست که به وجود زن یافته ایم.

زن، خود روز است؛ روز اگر زن نداشته باشد، همه شب خواهد بود!

به درخشش روزهای کشور خود بیشتر کمک کنیم. بین خود و آنان حجاب نشویم که روزگارمان تیره خواهد شد.

مجید احمدی، شیراز دوم دی ماه ۱۴۰۳
https://t.me/majidahmadi51

ایرانیان از دیرباز بنا به تناسب زیست بومشان، با طبیعت عجین و مأنوس بوده اند و مناسبت های شادی هایشان را در طبیعت و دگرگونی های آن می جستند.

تشخیص اینکه شب یلدا، طولانی ترین شب سال است، یک شاهد از این مدعاست...

مهم نیست که برخی این مناسبت طبیعی را صرفا زاییده نوعی ایدئولوژی دینی می بینند که چون برآمده در اسلام نیست آن را نکوهش می‌کنند.

قدر این مناسبت طبیعی که جزو میراث کهن ایران زمین است بدانیم و طبع طبیعت گرایمان را به این مناسبت های طبیعی مطبوع نماییم.

یلدایتان نویدبخش چیرگی نور بر تاریکی باد!
https://t.me/majidahmadi51

?مصطفی ملکیان:

به نظر من انسان هرچه روحش بزرگتر می‌شود اخلاقش از دینش بیشتر استقلال و استغنا پیدا می‌کند و دیگر نباید برای این که اخلاقی باشد لزوما متدین بشود. این به معنای نفی تدین نیست، به معنای استقلال اخلاق از تدین است.

@mostafamalekian

ایزاک آسیموف درباره این سوال که "اگر خدا مرده باشد، آیا همه چیز مجاز است؟"
(ایده امثال داستایوفسکی و نیچه)

?آسیموف استدلال می‌کند که اخلاقیات نباید وابسته به دین یا بهشت و جهنم باشد. او معتقد است که انسان‌ها می‌توانند و باید به دلایل درونی و انسانی خوب باشند، نه صرفاً به خاطر ترس از مجازات یا امید به پاداش. او می‌گوید که اگر تنها دلیل ما برای درستکاری، ترس از مجازات دینی باشد، این نشان‌دهنده بی‌احترامی به انسانیت است.

او تأکید می‌کند که حتی در جوامعی که دین بسیار قدرتمند است، باز هم جرم و گناه وجود دارد. بنابراین، انسان‌ها باید بر اساس وجدان خود و برای ساختن دنیایی بهتر، شایسته رفتار کنند، نه صرفاً به خاطر باور به یک سیستم پاداش و مجازات. برای آسیموف، اخلاق چیزی است که باید از درون فرد بجوشد، نه از ترس یا امید به جهان دیگر.

گزیده های سخن:

شکرگزار حالمان باشیم، تا آرامشمان محفوظ باشد، و در همین حال، برای حالی بهتر، بکوشیم، این گونه هم آرامش حال داریم، و هم به آرامش آینده دست خواهیم یافت.
https://t.me/majidahmadi51

زیبنده انسان خردمند نیست، تا معتقد به مفهوم گزاره ای شود، که درستی محتوای آن برای او اثبات نشده است و دلیلی بر حقانیت آن ندارد.

انسان خردمند، چون از او مطالبه قبول مسأله ای کنند، حق دارد و باید برای آن مطالبه دلیل کند، و در برابر انتساب آن به گوینده مقدس، عقل و فهم خود را فرو نمی نهد؛ چرا که صاحب قداست، وقتی نسبت به مسأله ای مطالبه قبول دارد، باید در ازای آن دلیل روشن نیز ارائه کند، و در واقع انتظار است که از ابهام و پیچیده گویی مقدس باشد.

در طول تاریخ هرگاه اراده کردند تا مردم را به پذیرش باوری معتقد کنند که از اثبات و ارایه دلیل آن ناتوان بودند، آن را به متکلم مقدس نسبت دادند، تو گویی موجود مقدس را برای انتساب این گزاره ها به او خلق کردند!
مجید احمدی https://t.me/majidahmadi51