ای دلِ غم‌دیده، حال‌ات بِه شود، دل بَد مکن
وین سرِ شوریده باز آید به سامان غم مخور

حافظ

رفیق من!
‏معجزه‌ای که به دنبال‌اش هستی، در کاری نهفته‌ است که از انجام دادن‌اش اجتناب می‌کنی.
‌آن بیرون، خبری از معجزه نیست!

جهنّم خردمندان،
به‌تر از
بهشت احمق‌هاست!

ویکتور هوگو

7 Days in Entebbe on Letterboxd https://boxd.it/fnQS

?نه یک قدم به جلو، نه یک قدم به عقب!  امیدوار بودم در این فیلم چیزِ جدیدی ببینم که مطمئن شوم این کارگردانِ با استعدادِ کاربلد، رو به پیش است؛ ولی نبود؛ دقیقن همان الگوی فیلمِ قبل؛ هم در داستان و هم در اجرا. به‌اضافه‌ی چند ایده‌ی دکوپاژی خوب و جذّاب. از حق نگذریم کارگردانیِ پخته، دقیق، حساب‌شده و متّکی بر زیبایی‌شناسیِ. ولی حیف؛ نمی‌توانم بگویم نااُمید شدم؛ ولی امیدوار هم نشدم. کاش تغییری در روندِ داستان بود و فقط به تغییر کردنِ شخصیّت‌ها و فضا اکتفا نمی‌شد!

Emilia Pérez 2024
سینما بود و بسیار قابلِ احترام. عواطفِ انسانی در آن به زیبایی به تصویر درآمده بود.

?ماجرای انتشار آمار قربانیان انقلاب چه بود؟

✍️ ۲۲سال پیش در فصلی از کتاب بررسی انقلاب ایران(که جلد دومش"تولد یک انقلاب" است) برای نخستین بار آمار قربانیان انقلاب منتشر شد.برخلاف تمام‌ منابع و شخصیت های رسمی که می گفتند انقلاب اسلامی در سال۱۳۵۷ با ۶۵هزار شهید به پیروزی رسید بر پایه یک تحقیق نوشتم در تمام دوره ۱۵ ساله  ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۷ تعداد ۳۱۶۴ نفر کشته شده اند که مایه شگفتی بسیاری شد.
این آمار، تمام کشته های تظاهرات در تمام این دوره بعلاوه انانکه در درگیریهای مسلحانه کشته یا دستگیر واعدام شدند اعم از مارکسیست و مسلمان و حتی کشته های سینما رکس آبادان را در بر می گرفت. آمار تفکیکی ۱۵ خرداد و ۱۷ شهریور نیز در آن آمده بود.
منابع زیادی به فارسی و انگلیسی به ان استناد کردند اما همواره درباره چرایی و چگونگی این تحقیق و واکنش در برابر آن و اینکه چرا از انتشارش ممانعت نشد و...پرسش هایی وجود داشت که مجله آگاهی نو در شماره گذشته(ش۱۳) به بهانه استناد پرویز ثابتی رئیس ساواک به این آمار، پرسش ها را مطرح کرد.
فایل پیوست،حاوی همین پرسش وپاسخ هاست.

? کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
وبسایت
www.emadbaghi.com

کاملن غیرِ سینمایی، ولی لازم و ضروری!?

دوستِ‌مان واقعن حال‌اش خوش نیست! به نظرم واقعن به مراقبتِ روان‌پزشکی نیاز دارد؛ در عجب‌ام از بازیگران و عواملی که با لذّت و افتخار با این کارگردان همکاری می‌کنند. ظاهرن هرچه بیمارگونه‌تر فیلم بسازی، جذّاب‌تری! شاید هم من شعور و فهمِ این نوع سینما را ندارم. سینمایی که حال‌ات را بد می‌کند و هیچ مفهومی را هم به ذهن‌ات متبادر نمی‌سازد و هیچ کمکی هم به انسان‌تر شدن‌ِ‌مان نمی‌کند! پس بگذار نفهمم.
پی‌نوشت: این پایین‌ترین درجه‌ای است که به فیلم‌ها می‌دهم؛ چرا که هر مهملی به سببِ رنجی که به انسان‌ها مستولی می‌کند، مستحقِ یک ستاره هست!