چرا شایعات در جامعه ما سریعن فراگیر میشود:
۱-نداشتن روحیه تحقیق و پرسشگری:
سیستم اموزشی ما مبتنی بر تحقیق نیست۰لذاما ایرانیان هیچگاه روش تحقیق و شناخت درست از غلط را یاد نرفته ایم۰هماره مطلبی جهت یادگیری به ما داده شده و مانیز عادت کرده ایم که مطالب ارائه شده را درست بدانیم۰گویا سندو منبع برایمان مهم نیست(مثلا می گویند که مائودستور داده گنجشگهارا بکشندتا برداشت گندم افزایش یابد?)و ما هم بدون درخواست سندومدرک مطلب را باورکرده و نشرمیدهیم۰
۲-بیگانگی با مطالعه:
ما حتی اثار معروف از نویسندگان و شاعران شهیر کشورمان را نمیخوانیم۰ اینست که به راحتی جملات و عباراتی را بیک شاعر و نویسنده نسبت داده برایمان ارسال میکنندوما نیز بدون درخواست سندو منبع انرا پذیرفته ونشر میدهیم?
۳-سنت گرایی و خرافه پرستی:
باورهای دینی و سنتی معمولا ما را از تحقیق برحذر داشته و به تقلید فرا می خواند۰بخشی از شایعات نیز باسو استفاده ازهمین اصل با عنوان عقاید ماوراالطبیعه پذیرفته میشود۰
۴-عدم اشنایی با منابع مورد اعتماد:
به علت عدم شناخت صحیح از روش تحقیق،به منابع ضعیف و مشکوک اکتفا میکنیم۰این نوع دیگری از زود باوری ماست۰بعنوان مثال لینک مربوط به یک وبلاک فارسی یا یک سایت مشکوک خبر فارسی،برای عده ای بعنوان منبع قابل قبولست۰و هیچگاه از خود نمی پرسیم که اگراین خبر ازفلان سایت اگرصحت داشته باشدمنبع معتبر ان کجاست؟
همچنین منابعی بعنوان دانشنامه ازاد  وجود دارند که لزوما قابل اعتماد نیستند۰
۵-عدم وجود رسانه های مستقل و مورد قبول:
بنظر افکار عمومی در ایران اعتماد چندانی به رسانه های داخل کشور ندارند وانها را جانبدارانه میدانند۰این مشگل حتی درمورداندک روزنامه منتقد یا شبه مستقل نیز وجود دارد۰تحربه ی توقیف و تعطیل شدن رسانه های مخالف،پنداره ی وجودسانسورو تحت فشاربودن رسانه ها را در ذهن ایرانیان تثبیت کرده است۰ همین عدم اعتماد عمومی باعث شده است گاهی خبرها و داستانها ی شنیده شده درتاکسی و اتوبوس و۰۰از اخبار رسانه های موجودجدی ترگرفته شود۰
واین باعث میگردد که شایعات راه خودرا اسانتر پیدا کنند۰
۶-تحلیل احساسی یاناشی ازحب و بغض ویا روابط دوستی و خانوادگی:
شایعاتی که برایمان خوش اینداست را باور میکنیم وچیزهایی را که دوست داریم واقعی باشندباورمیکنیم۰
مثلا در رابطه با کوتای ۲۸ مرداد خود عاملان کودتا امریکا و انگلیس اسناد دخالت هایشان را که از طبقه بندی سری خارج شده منتشرکرده اندو حتی وزیر امور خارجه امریکا رسما در مصاحبه ای ازمردم ایران بابت کودتا برعلیه مصدق عذرخواهی کرده است اما برخی در ایران به تبعیت از برخی گذشتگان که شاه دوست بوده اندویا۰۰ازینگونه موارد پایشان را دریک کفش کرده اندکه کودتایی دربین نبوده است وقیام مردم بوده است۰انهم قیامی بسرکردگی شعبان بی مخ و طیب و پری بلنده۰۰
خرد یارمان۰

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک:
https://t.me/Knowledge_N_Worker
?????????????

Telegram

دانش و کارگر

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک @Knowledge\_N\_Worker ***🔹️******🔸️******🔹️******🔸️******🔹️******🔸️***

?چگونه می‌توان از امکانات بی‌پایان بدنه صنفی برای پیشبرد حقوق استفاده کرد؟

در دنیای مطالبه‌گری، ناممکن وجود ندارد؛ تنها میزان کار لازم برای پیشبرد چندین هدف خرد در یک راستا - یعنی استراتژی- معنی دارد که اگر در طول زمان مورد نظر به ثمر برسد مطلوب است.

وقتی سازمان‌دهندگان فهرستی از فعالیت‌ها را با کمک گروه تشخیص داده‌اند حالا زمان پیدا کردن راهی برای تقسیم کار است. نمی‌توان از همه بدنه انتظار داشت برای طولانی مدت به یک شیوه دیکته شده از سوی رهبر جریان مطالبه‌گری کنند. مثلا آیا قرار است پیگیری حقوقی را در دستور کار قرار بدهید و باید نظر چندین وکیل را در این باره جویا شوید؟ تقسیم کار کنید و از دیگران کمک بخواهید.

آیا قرار است کمپین ایجاد حساسیت اجتماعی برای آزادی یا کم شدن فشار بر یک فعال صنفی زندانی به راه بیندازید و نیاز به خلاقیت، تنوع و کمیت بالا در تهیه مطلب دارید؟ از کودک و نوجوان تا جوان و همکار و غیر همکار، کار را به دست کسانی بدهید که شیوه شخصی‌شان بر گروه‌های هدف مختلف تاثیرگذار واقع شود.

آیا قرار است با برطرف کردن چند ایراد کوچک در سازمان، گروه کوچک خود را یک درجه ارتقا بدهید؟ از طیفی از پرسشنامه‌ها، نظرسنجی‌ها و شیوه‌های حرفه‌ای و عملی برای بررسی عملکرد بهره ببرید.

دسترسی به امکانات بی‌پایان انسانی با یک قدم کوچک شروع می‌شود و آن قدم، می‌تواند با خواست یک یا چند نفر برای وارد کردن انرژی پیش‌برنده افراد مختلف در مکانیسم چندوجهی احقاق حقوق جمعی و کشف ظرفیت‌ها و فرصت‌ها رقم بخورد.

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک:
https://t.me/Knowledge_N_Worker
?????????????

Telegram

دانش و کارگر

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک @Knowledge\_N\_Worker ***🔹️******🔸️******🔹️******🔸️******🔹️******🔸️***

?چرا کسی به گروه ما جذب نمی‌شود؟

آیا اعضای گروه شما هم‌فکرند و شباهت بسیاری به هم دارند؟

در نگاه اول بسیاری از کنشگران با ذکر دشواری‌های کنشگری در محیط نامساعد در ذهن خود چنین دلیلی برای عدم گسترش گروه خود پیدا می‌کنند اما این دلایل لزوما درباره همه صدق نمی‌کند. بسیاری از افراد که امروز اخبار صنف خود را پیاپی بررسی می‌کنند بر لبه وارد شدن به دنیای کنشگری ایستاده‌اند و می‌توانند تاریخ‌ساز شوند. افراد دیگری هم در صنف ما هستند که چنان از شرایط کار و معیشت خود ناراضی‌اند که دست به رفتارهای خطر آفرین می‌زنند ولی همین افراد هنوز از هویت کنشگرانه و یا مطالبه‌گرانه خود مطمئن نیستند.

با این همه، امروز بیش از هر زمان دیگری، افرادی به اهمیت مطالبه‌گری حقوق صنفی آگاه شده‌اند که تاکنون رفتارهای کنشگرانه در قاموس‌شان معنی نداشت و چنین مطالبه‌گری را مختص طیف خاص فکر یا سیاسی می‌دیدند.

شاید یک وظیفه گروه‌های مطالبه‌گر این باشد که از این گروه بزرگ مطالبه‌گران نامطمئن، به کسانی کمک کنند که هویت مطالبه‌گرانه خود را دقیق‌تر تعریف کنند.

چگونه از یکی از بزرگترین اشتباهات کنشگری پرهیز کنیم:
یک گروه همفکر و یکدست که افراد به سادگی یکدیگر را درک کنند دورنمای جذابی به نظر می‌رسد. بسیاری از ما بر اساس عادت یا طبیعت افرادی شبیه خود را جذب می‌کنیم و این می‌تواند به معنی پس زدن افراد مختلف با ما باشد.

رویکرد، تعامل و عادت‌های روزمره هسته اولیه یک گروه مطالبه‌گر در ارتباط با دیگران هرچند ممکن است هویتی متمایز و برگزیده را برجسته کند ولی همین هویت تعیین می‌کند که یک هم‌صنفی با رویکردی متفاوت تا کجا می‌تواند به ما نزدیک شود و یا با گروه ما همذات‌ پنداری کند. امروز اگر هویت مشترک مطالبه‌گرانه یک گروه در گرو طیف فکری ویژه‌ای باشد که همه نتوانند فعالیت حقوق صنفی خود را در آن امکان‌پذیر ببینند، به این معنی است که هسته اولیه گروه ما بر هویت عقیدتی یا رفتارهای تکثیر ناپذیری تکیه دارد؛ شیوه‌ای از کنشگری که با محیط و نیازهای شرایط کنونی سازگار نیست و توسعه گروه تا زمان تغییر عمیق رفتارهای آن در پذیرش و گرامی‌داشت افراد گوناگون متوقف خواهد ماند.

تعلیم‌ دهندگان تیم‌ سازی همیشه بر این واقعیت تکیه می‌کنند که یک تیم نیاز به افراد هم‌ شکل ندارد، یک تیم موفق نیاز به دونده سرعت، دونده مسافت، تئوریسین، ایده‌پرداز، راوی، مستندکننده، زمان‌‌پرداز مراقب سررسیدها، هشداردهنده و حتی مخالفانی دارد که گروه را در برابر چالش‌های بیرونی مقاوم کند. آنان معمولا برای درک انسجام یک گروه پولادین، ترکیب عناصر چندین‌گانه فولاد را مثال می‌زنند که از دید بسیاری پنهان می‌ماند.

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک:
https://t.me/Knowledge_N_Worker
?????????????

Telegram

دانش و کارگر

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک @Knowledge\_N\_Worker ***🔹️******🔸️******🔹️******🔸️******🔹️******🔸️***

سلام ابراهیم
یارِ دیرین!
رمق‌ات باد به جان
تا باز در زندان-
مددت فرماید؛
در همان است عزیز
پاشنه همان!
چرخ همان!
آشپز را عوض کرده‌اند...
اما باز!
کاسه همان
آشِ پخته‌ی آنان، همان!
نیک گفتارِ ما-
ابراهیم؛
خواسته.هامان هنوز
مَـددی-
می‌خواهد.

«فلزبان»

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک:
https://t.me/Knowledge_N_Worker
?????????????

Telegram

دانش و کارگر

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک @Knowledge\_N\_Worker ***🔹️******🔸️******🔹️******🔸️******🔹️******🔸️***

قهرمانی سعید اسماعیلی فرزند کارگران دزفولی در کشتی فرنگی المپیک ر ا به همه کارگران خوزستانی و ایران به ویژه کارگران اعتصابی پروژه ای تبریک می گوییم

درود افتخار بر ایران و طبقه کارگر

روابط عمومی سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک:
https://t.me/Knowledge_N_Worker
?????????????

Telegram

دانش و کارگر

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک @Knowledge\_N\_Worker ***🔹️******🔸️******🔹️******🔸️******🔹️******🔸️***

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک:
https://t.me/Knowledge_N_Worker
?????????????

✍« بازدید »

....آمده بودند بازدید.
هرکدام‌شان نماینده‌ی یک کمیسیون بودند.
کمیسیون انرژی، کمیسیون تلفیق و کمیسیون اصل نود.
توی شاتل خاکستری رنگی نشسته بودند و از پشت شیشه‌ی مه گرفته‌ی شاتل، بیرون را می دیدند. انبوهی از آهن داغ و براق زیر لهیب شعله‌های آتش ذوب می شدند.
راننده‌ی شاتل که جوانکی لاغر و باریکه‌اندام بود، پرسید: « ماسک نمی زنید !؟ »
سه تایی خندیدند و انرژی‌ئی گفت: « نه »
اصل نودی چشمکی به دو همکار دیگرش زد و گفت: « می زنیم »
تلفیقی گفت : « بعداً می زنیم » و دوباره به هم نگاه کردند و ریز خندیدند.
راننده دید، هم چشمک‌شان را دید و هم خنده‌های ریزشان را اما هیچی نگفت، فقط توی دلش فحش داد. مخاطب فحشش معلوم نبود.

اواسط خرداد بود اما گرما بیداد می کرد. دماسنجِ دمای بیرونِ شاتل، روی پنجاه تا پنجاه و دو بازی می کرد. لایه‌ی تار و نازکی از رطوبت روی شیشه‌ها نشسته بود و لحظه به لحظه غلیظ‌تر و پررنگتر می شد.
از درِ پالایشگاه که وارد می شدند، سه‌تایی پیاده شده بودند تا گیت پاسِ مهمان بگیرند.
از درِ شاتل تا ورودیِ گیت، بیست متر هم نمی‌شد اما نفس‌شان پس رفته بود.
شرجی، نای‌شان را بریده بود. نتوانسته بودند تا درِ گیت هم بروند. دوباره با شتاب پریده بودند توی شاتل و دریچه‌های کولر را روی خودشان فیکس کرده بودند.

تلفیقی از راننده پرسید: « خیلی وقته عسلویه‌ای؟ »
راننده گفت: « بیس و دو سه سالی میشه » و اضافه کرد: « از وقتی توتال بود. فاز دو و سه »
انرژی‌ای با تمسخر پرسید: « توتال چیه !؟ »
راننده خندید و گفت : « بزن تو گوگل دکتر ! » سه‌تایی به هم نگاه کردند و با لب‌هایشان شکلک درآوردند.
راننده از توی آیینه شکلک‌هایشان را دید و دوباره توی دلش فحش داد به مخاطبی که معلوم نبود.
اصل نودی پرسید: « الآن کسی کار هم می کنه توی این گرما !؟ »
راننده ساختمان‌های آجریِ رنگ‌باخته و کانکس‌های زوار در رفته‌ی روبروی‌شان را نشان داد و پرسید: « ساختمونا رو می بینید ؟ »
تلفیقی گفت : « خب ! »
راننده گفت : « هیچکی نیس توشون »
انرژی‌ئی پرسید: « اِه، نیومدن یعنی !؟ » و قلم و دفترچه‌ی کوچکی از جیب کتش بیرون آورد تا چیزی یادداشت کند.
راننده گفت: « سایتَن دکتر »
هر سه بهت‌زده به هم نگاه کردند و تلفیقی پرسید: « تو این گرما !؟ »
راننده، ماشین را از کنار مخازن بزرگ کاندنسیت عبور داد و مقابل واحد بازیافت گوگرد توقف کرد.
تسمه نقاله‌ی درازی که فقط قسمت ابتدایی‌اش دیده می شد، زیر دانه‌های ریزِ گوگرد سُر می‌خورد و بالا می‌رفت. تانکر استوانه‌ایِ غلتک مانندی دور محوری افقی می‌چرخید و گوگردها را روی نوارنقاله‌ای پوسیده تُف می‌کرد.
آدم‌هایی با لباس‌های سفید و بیلرسوت‌های رنگ به رنگ دور و برِ استوانه‌ی غلتان ایستاده بودند و از زاویه‌ی دید مسافرانِ شاتل، زیر چرخش آن له می‌شدند.
تلفیقی پرسید : « ماکِتَن اینا !؟ »
اصل نودی گفت : « آدمَن گمونم ! »
انرژی‌ئی گفت : « تو این گرما آخه !؟ »

راننده دکمه‌ای را فشار داد و درِ شاتل را باز کرد: « می‌خواید پیاده شید ؟ »
هجمی از بوی گوگرد مذاب و کاندنسیت توی بستری از شرجی و گرما به درون شاتل هجوم آوردند و نفس هر سه نفر را گرفتند.
تلفیقی آمرانه گفت : « ببند درو آقا، اِه »
راننده گفت : « مگه نمیخواید ببینیدشون ! »
اصل نودی گفت : « بزن درو آقا، داریم میبینیم شون همینجوری دیگه »
انرژی‌ای گفت : « خفه شدیم بابا. میگه پیاده شید! » بعد رو به راننده گفت : « تو این هوا آخه ! »

راننده به نمایشگر دمای روبرویش نگاه کرد که پنجاه و دو را نشان می‌داد. بعد با صدای نسبتاً بلندی گفت: « هنوز بهاره، آی دکتر. تابسّون نَیمَده هنوز ! » نماینده‌ی کمیسیون های انرژی و تلفیق و اصل نود نفس عمیقی کشیدند و توی پشتی صندلی‌های شاتل فرو رفتند.
شرجی، گرما و ملغمه‌ای از بوی سموم کشنده مثل بختک‌هایی نامرئی روی آدم های بیرون می‌افتادند و زیر تابش مستقیم نور خورشیدِ عسلویه که کوتاهترین سایه‌ را هم تحمل نمی‌کرد، له‌شان می کردند

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک:
https://t.me/Knowledge_N_Worker
?????????????

Telegram

دانش و کارگر

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک @Knowledge\_N\_Worker ***🔹️******🔸️******🔹️******🔸️******🔹️******🔸️***

چیزی به من بگو؛
دستی به من بده،
راهی به من ببخش . -
و آفتاب کن!
که می‌خواهم
در چشم‌های تو
شب را زبون‌تر از همیشه ببینم!
و
توفان شوم به سبزه،
و بگذرم.......

اسماعیل شاهرودی

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک:
https://t.me/Knowledge_N_Worker
?????????????

Telegram

دانش و کارگر

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک @Knowledge\_N\_Worker ***🔹️******🔸️******🔹️******🔸️******🔹️******🔸️***

خنده ای به تحقیر
بر کار
رنج
سفره‌ی خالی
وفریادهایم
یادت باشد
خنده‌ی آخر شرط است

محمود مهرآور. ۱۴۰۳/۴/۱۵

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک:
https://t.me/Knowledge_N_Worker
?????????????

Telegram

دانش و کارگر

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک @Knowledge\_N\_Worker ***🔹️******🔸️******🔹️******🔸️******🔹️******🔸️***