وقتی نصف شب از درد زیاد نتونی بخوابی درباره سلامت روان پیش من صحبت نکن

‏

دل نهادم به صبوری
که جز این چاره ندارم...

‏شما هر چقدر پاچه پاره تر و سلیطه ترباشی همه عالم و آدم حواسشون هس که همچیز بر وفق مراد تون باشه و کسی نارحتتون نکنه!!
اما اگر کمی محتاط باشی و سعی کنی شرایط بقیه رو درک کنی و ناراحتیتو کمتر بروز بدی
کمتر بهت توجه میشه و راحت تر نادیده گرفته میشی.

یه روز‌هایی احساس میکنم که دیگه فراموشت کردم و برام اصلا اهمیتی نداره که الان داری چیکار میکنی ولی بعدش سرو‌کله یه خاطره پیدا میشه و میبینم به همین راحتی...
باز دلم برات تنگ شده
روز:۴۱

‏
لعنت به هر آدمی که به هر نحوی باعث میشه فکر کنی همیشه تو مقصری، همیشه مرتکب اشتباه شدی، همیشه باید تو عذرخواهی کنی و همیشه تو باید برای موندن بجنگی.

«زیرِ آوارِ همونی جون میدی که فکر می‌کردی خونه‌ته».

دلم با ماندن بود..
راه اما، راهِ رفتن؛
و تو ندانستی چه رنجیست،
کشاندن تن خسته ای که خواهان ماندن بود.

دل های ما که به هم نزدیک باشد،
دیگر چه فرقی میکند که کجای این جهان باشیم؟
دور باش، اما نزدیک.
من از نزدیک بودن های دور میترسم.

هر گاه چیزی را رها کردم ؛ به سمتم بازگشت و دیر بود.
مثل دریا که جسدی را پس می زند.

زندگی ایده آل مدنظرم اونه که انقدر کار داشته باشم که حتی نرسم آخر شبا گوشیو چک کنم.