استاد چینی چیان در کانال دیدگاه‌های اندیشمندان اقتصاد، مقالاتی بسیار جدید و به روز را ترجمه و منتشر می‌کنند.
این مقاله از دنی رودریک در خصوص ایده تعرفه‌ای ترامپ نکات ارزشمندی برای اقتصاد ایران هم دارد.
توجه به گزینشی بودن سیاستها و همراه بودن تعرفه‌ها با سیاستهای دیگر صنعتی قابل توجه است.

پیام ترامپ به اجلاس داووس: یا در آمریکا تولید کنید یا به کالاهای شما تعرفه می‌بندم. دانی رودریک استاد اقتصاد سیاسی دانشگاه هاروارد در مقاله: تعرفه‌ها، چه می‌توانند و چه نمی‌توانند انجام دهند؟ به ارزیابی امکانات اجرائی بودن تهدید ترامپ می‌پردازد.

اندر حکایت رشد 8 درصدی!
فرمودند رشد 8 درصدی قابل تحقق است فقط باید امید داشت و تلاش کرد!

بزرگواران هم برای امیدوار بودن و تلاش کردن، رفتند همایش و آنجا فهمیدند که برای رشد 8 درصدی، باید اقتصاد دانش‌بنیان داشت! در راستای تلاش برای داشتن اقتصاد دانش‌بنیان، با امید به خدا، ایجاد پارک علم و فن‌آوری در جزیره کیش را در دستور قرار دادند!
مشکل رشد 8 درصدی با ایجاد پارک علم و فن‌آوری حل شد! بریم برای رشدهای 16 درصدی!

پ.ن: همه چیز فقط نیاز به ساختمان دارد که تابلویی داشته باشد! یک ساختمان شیک با تابلویی بزرگ که روی آن نوشته : پارک علم و فن‌آوری جزیره کیش! این می‌شود "اقتصاد دانش‌بنیان"!

https://t.me/ecoiran_webtv/35058

http://t.me/maolad

آیا مسئله بخش مسکن قابل حل است؟
این یک تحلیل کارشناسی است. احتمالا از یک سو متهم به سیاه‌نمایی و از سوی دیگر متهم به تبرئه مقصران خواهم شد. من قاضی نیستم بخش دوم را به اهلش‌ می‌سپارم. گروه اول را به وجدان‌شان می‌سپارم. شاخص دسترسی به مسکن که از تقسیم قیمت یک واحد متعارف به درآمد سالانه خانوار به دست می‌آید، یکی از شاخص‌های مهم ارزیابی وضعیت مسکن است. گفته می‌شود این شاخص بهتر است کمتر از ۱۰ باشد. دلیل این امر این است که یک خانوار اگر حداکثر ۵۰ درصد درآمد سالانه خود را پس‌انداز کند، بعد از ۱۰ سال، بتواند با وامی که اقساط آن نصف درآمدش است، یک واحد خریداری کند، با یک نرخ بهره متعارف، در طول یک دوره کاری ۳۰ ساله، موفق به تامین مسکن خواهد شد (البته بعد ۱۰ سال خواهد شد و حدود ۲۰ سال قسط وام خواهد داد.) بنابراین، هر نسل کاری، امکان خرید مسکن خواهد داشت.
وقتی شاخص دسترسی به مسکن برای دهک‌های متوسط و پایین به بالای ۶۰ رسیده، معنای آن از نظر سیاستی چیست؟
این شاخص از تقسیم قیمت یک واحد مسکن متعارف به درآمد سالانه خانوار به دست می‌آید:
D=P/I
اگر از طرفین لگاریتم بگیریم، می‌توان رابطه رشدی زیر را نوشت:
Rd=Rp-Ri
یعنی تغییرات (رشد مثبت یا منفی) این شاخص، از تفاضل رشد قیمت مسکن و رشد درآمد حاصل می‌شود. اگر اثر تورم عمومی که رشد قیمت و رشد درآمد را به صورت اسمی با فرض اثر یکسان، کنار بگذاریم و به قیمت‌های واقعی توجه کنیم، برای اینکه شاخص ۶۰ به ۱۰ کاهش یابد، با اختلاف رشد درآمد و قیمت ۵ درصد در سال، ۳۳ سال طول‌ می‌کشد! یعنی اگر ۳۳ سال رشد درآمد واقعی (نه اسمی) که ناشی از رشد بهره‌وری است، ۵ درصد از رشد واقعی قیمت مسکن بیشتر باشد، ۳۳ سال زمان می‌برد که شاخص به ۱۰ برسد!
در ۴۰ سال گذشته، رشد واقعی قیمت مسکن به طور متوسط دوره مثبت بوده‌است. (تورم بخش مسکن بیش از تورم عمومی بوده). حداقل ۲-۳ درصد. رشد اقتصادی که نمادی از رشد واقعی درآمد است، به طور میانگین در همین حدود رشد داشته است. در ۱۲ سال گذشته، رشد درآمد در حد نزدیک به صفر و رشد قیمت مسکن بیش از ۵-۶ بوده!
اقتصاددانان تحقق رشد اقتصادی ۸ درصدی به صورت پایدار را غیرممکن می‌دانند. اگر در عرصه بین‌الملل کارهایی مثبت انجام شود که ثبات اقتصادی و پایداری به دنبال داشته باشد، شاید روی رشدهای ۴-۵ درصد بتوان امیدوار بود.
رشد منفی قیمت مسکن حتی اگر فرض کنیم اقداماتی که برای کاهش قیمت مسکن انجام می‌شود (مثل حذف قیمت زمین!) اثربخش باشد، نه تنها به صورت بلندمدت شدنی نیست، بلکه باعث عمیق شدن رکود و مشکلاتی در بازار پول و سرمایه می‌شود و رشد اقتصادی پیش گفته را مختل می‌کند. در بهترین حالت، شاید امیدوار بود رشد قیمت مسکن معادل تورم باشد یعنی رشد قیمت واقعی صفر باشد.
بدین ترتیب، حتی اگر تحریم‌ها حذف و اقتصاد پر رونق باشد، زمان طولانی برای بهبود شاخص لازم است. این بدین معنی است که فرصت‌های طلایی حل مسئله مسکن متاسفانه سپری شده‌است.
آیا نمی‌توان هیچ کاری کرد؟
اگر مسئله را بپذیریم و امکان ناپذیری حل آن با روش‌های متداول که بارها ناکارائی خود را نشان داده، بپذیریم، می‌توان به راههایی اندیشید که اندکی سرعت را بیشتر کرد یا حداقل نگذاشت شرایط از این بدتر شود. یکی از این راهها این است که استانداردهای مسکن متعارف را به طور قابل ملاحظه کاهش دهیم. جیب خالی و پز عالی که نمی‌شود. آدمی که فقیر شده، نمی‌تواند مثل قبل هر وعده غذایی چلوکباب بخورد. باید تن به خوردن فلافل دهد! بله مشخص است که فست فود بر سلامتی ضرر دارد، اما عدم دسترسی به چلوکباب باعث میشه فرد از شدت گرسنگی زودتر از اثر ضد سلامتی فست فود از بین برود! مشخص است که استاندارد پایین، خطر افزایش تلفات زلزله، کاهش کرامت انسانی و … را در پی دارد، اما اگر فکر اینها باشیم، مردمان از بی‌مسکنی در کارتون‌خوابی و اتوبوس خوابی و پشت بام خوابی از سرما زودتر از زلزله از بین خواهند رفت.
حل مسئله مسکن (مثل اکثر مسائل)، از طریق رشد اقتصادی پایدار، ثبات اقتصادی و عدول از استانداردهای خارج از توان اقتصادی ممکن است آن هم در یک دوره بلندمدت (بیش از ۱۰ سال)
Http://t.me/maolad

ثمره سامانه بازی!

سرپرست مرکز تحول دیجیتال و فن‌آوری اطلاعات سازمان برنامه و بودجه فرمودند: ۲۵ همت (۲۵ هزار میلیارد تومان به نرخ ارز چند سال پیش، بیش از ۱ میلیارد دلار!) بابت سامانه نان هزینه شده که هیچ حاصلی نداشته! ایشان فرمودند سامانه املاک و اسکان هم هیچ حاصلی نداشت! (نگفتند بابت این چقدر هزینه شده!)

چرا هیچ کس بابت تصمیم و ضرری که از طریق آن تصمیم به کشور و مردم وارد می‌کند، پاسخگو نیست؟ چقدر اون موقع گفتم این سامانه‌ها فاقد کارایی و ضد اعتماد عمومی هستند. دولت باید برای مردم شفاف باشد نه برعکس!

حالا مدام یارانه نان بزنید به کله این مردم بیچاره! قیمت تمام شده نان با پرداختی مردم مقایسه کنید و بگید یارانه می‌دیم! یارانه نمی‌دهید، هزینه ناکارائی مدیران بیسواد و بی‌خرد را این مردم می‌دهند. کسری بودجه، حاصل این نیست که حقوق بالا به کارمندان می‌دهید یا پروژه‌های عمرانی زیادی اجرا می‌کنید، حاصل این است که مدیران بی‌تخصص و بیسواد فاقد پاسخگویی دارید که این تصمیمات را می‌گیرند!
و البته با “وقاق”! بخش زیادی از آنها برقرار!
Http://t.me/maolad

رفتیم گفتمان کنیم، یکی نیومد جایزه دادند بهش شد معاون رئیس‌ جمهور!