اعتماد کن به مسیر و جریان دختر کوچولو :*

الان که دارم فکر میکنم هرچیزی که توی زندگیم تصادفی بوده ، بهترین و عالیترین بوده برام ، هرچیزی هم به زور و سختی خواستم خودم به دستش بیارم رو گند زدم .

انقدر خوشم میاد که جنگل های زاگرس ، درخت های بلوط و فرهنگ و کلتور و زبان کورد بخشی از هویتم هست ، البته بخشی از هویتی که تصادفی دارمش و خودم نقشی نداشتم در به دست آوردنش ، اما همه تلاشم رو میکنم در حفظ کردنش .

آدم ها میرن ، حتی وقتی تو مطمئنی نمیرن یا اگه برن ، برمیگردن .

ولی بیاین قبول کنیم ما همه مون ته ته ته دلمون مثل یه آرزوی مخفی ، آرزو داریم یه روزی نوبل ادبیات بگیریم.

یه استرس خوب ولی بیخود و بی جهتی رو چند ساعت آخر شب داشتم، اینطوری که دراز کشیده بودم رو به سقف و تپش قلب داشتم و میگفتم خب برای چیه این حالا ؟! چرا اینجوریم من ؟! هنوزم باهامه ملو تر شده ولی.
چته زن؟

من هنوز هم هر از گاهی خواب میبینم سرجلسه امتحان ریاضی هستم و برگه سفید سفیده و مطلقا هیچی بلد نیستم ...

یه لحظه غمگینی توی زندگی وجود داره که برمیگردی نگاه میکنی به آدمهای زندگیت ، به کسایی که روشون حساب کرده بودی و می‌بینی که تو زرد از آب در اومدن ...
خیلی لحظه سخت و غمگینیه...
به آدم حس باختن میده ...

دوباره برگشتم به افسردگی و اتفاقا این بار دوستش دارم چون برخلاف همیشه قایمش نمیکنم.
کسی چه میدونه شاید همین قایم نکردن باعث شد این بار اگه رفت، واقعا بره ...