❊'اگرغمگین‌درمقابل‌توبایستم‌و
ازغمم‌برایت‌بگویم،توچه‌می‌فهمی؟
همچنان‌وقتیکه‌برای‌توازجهنم‌می‌گویند.
آیاتوگرماودردناک‌بودن‌آنرادرک‌خواهی‌کرد؟

❊'کاش فروغ فرخزاد بودم.
زیبا
شاعر
جوان
مرده.

@niightfalll

'متاسفانه‌؛
روانم‌دیگه‌یاری‌نمیکنه‌صبوری‌کنم
تذکربدم،یادآوری‌کنم‌یاقهرکنم
که‌باهام‌درست‌رفتارشه،
فقط‌دارم‌حذف‌میکنم.

@niightfalll

+آدم‌نیستی‌وگرنه‌همین‌الان‌تکست‌میدادم‌
میگفتم‌~~چقدردلم‌برات‌تنگه~~.

❊'کنارم‌جا‌تومیخوابن‌غَمام:)
@niightfalll

❊'چقدر گریه نکردم و چقدر این قوی بودن
دارد از درون مرا می‌جود.
مثل ماشینی که تمام شب و تمام روز را
یکسره در حرکت بوده، نیاز دارم بزنم کناری
و بی‌هوا و بی‌آن‌که فکر کنم چرا، گریه کنم.
نیاز دارم وسط یک برهوت،
تنهای تنها بایستم و با تمام توانم فریاد بزنم،
جیغ بکشم، زار بزنم و
از این‌همه احساس اندوهی که نمی‌دانم
از کدامین اتفاق ها، در وجودم رسوب کرده،
خالی شوم.
نمی‌دانم دقیقا برای چه غمگینم
اما می‌دانم که غمگینم و نمی‌دانم
برای چه حادثه‌ای، اما نیاز دارم گریه کنم.
روان آدم‌ها مانند ظرفی‌ست که با هر دلخوری،
هر اندوه، هر زخم و
هربار دوست داشته نشدن،
لبریز تر می‌شود و جایی از مسیر،
می‌رسد به نقطه‌ی
«یک اتفاقِ کوچکِ ناخوشایند مانده به سر ریز»
و آن اتفاق کوچک ناخوشایند می‌افتد و
آدمی ناگهان و فراتر از حد انتظار،
فرو می‌پاشد از درون و من دقیقا همان‌جام.
حواستان به ظرف وجودتان باشد و
گاه‌گاهی بزنید کناری و
قبل از سرریز و انهدام،
ظرف وجودتان را خالی کنید و
با روانی سبک، آسوده و آرام،
به مسیرتان ادامه بدهید.
به هرحال چشم را گذاشته‌اند
برای نگاه کردن و برای خواندن و
برای ذوق کردن و برای گریستن و آرام شدن ...
از چشمانتان درست استفاده کنید.

❊'پای‌شهریور‌ ک‌وسط‌می‌آید،
وسوسه‌پاییزبه‌جانم‌می‌افتد ...
بی‌اراده‌دست‌می‌برم‌سوی‌گنجه
وبارانی‌وچترم‌رابرمی‌دارم...
انگشتانم‌روی‌رج‌به‌رج‌شال‌گردن‌میرقصد
عطرنارنج‌جامانده‌ازسال‌های‌رفته‌را‌
به‌ریه‌میکشم...
کتونی‌به‌پامیکنم‌وازخانه‌بیرون‌میزنم...
قدم‌زنان‌زیرنم‌باران‌می‌روم...
قدم‌زنان‌ردمیشوم‌ازکناردرختانی‌ک‌دارند
برگ‌های‌رنگیشان‌رامی‌تکانند...
بادمیزند،دست‌میپیچم‌دورتنم...
تکرارمیکنم‌زیرلب‌باخواننده‌که:
"بارون‌بزن‌که‌ازعالم‌وآدم‌دورم
بارون‌بزن‌که‌دوباره‌شکسته‌غرورم ..."
وبعدراهم‌راکج‌میکنم‌سمت‌کافه‌ای‌
که‌پاتوق‌قرارهای‌یک‌نفره‌ام‌باخودم‌است‌و
لبخندمیزنم‌ازشوق‌پاییزی‌که‌درراه‌است...