کف مطالبات مردم ایران از نظر «اصلاح‌طلبانِ حکومتی»

تاریخ مختصر احزاب سیاسی ایران
نوشته‌ی ملک‌الشعراء بهار
جلد دوم

تاریخ مختصر احزاب سیاسی ایران
نوشته‌ی ملک‌الشعراء بهار
جلد اول

کسانی که رای می دهند معمولا دو رذالت اخلاقی را مرتکب می شوند، یکی رای دادن به جنایتکاران و دومی و مهمتر توجیهات خنده دار آنان که توهینی است به تکامل چندصد هزار ساله نئوکورتکس مغز. این توجیهات خنده دار را در زیر مرور می کنیم:
توجیه اول: انتخاب بین بد و بدتر: بحث انتخاب بین بد و بدتر، یک سرقت مفهومی مضحک از نظریات اخلاقی است. شما تنها وقتی مجبور هستید بین بد و بدتر انتخاب کنید که گزینه دیگری نباشد. برای مثال آیا شما حاضر هستید در یک بالون در حال سقوط که قطعا جان همه سرنشینان را خواهد گرفت، یکی را به زور از بالون پرت کنید تا دست کم دیگران نجات یابند؟ به این می گویند انتخاب بد و بدتر. اما شما در مورد انتخابات جمهوری اسلامی در انتخاب بد و بدتر قرار ندارید چون همیشه گزینه دیگری هم هست مانند رای ندادن و که راه را برای قطع امید از اصلاحات دروغین و تلاش برای سرنگونی رژیم باز خواهد کرد. با این منطق مضحک، شما مجبور هستید تا ابد رای بدهید چون هر انتخابی، انتخاب بین بد و بدتر هست.
اما این توجیه ریاکارانه ای است زیرا اگر واقعا این جماعت رای دهنده، صرفا مجبور شده اند که بد را به بدتر ترجیح بدهند، دیگر نمی آمدند این انتخاب زبونانه خود را تبلیغ کنند و با تغییر عکس پروفایل به آن افتخار هم بکنند. اگر کسی مجبور به انتخاب بد شود، دیگر به آن افتخار نخواهد کرد، دیگر به انتخاب بدش امید نخواهد بست. در مورد مثال ما، کسانی که فرد بیچاره را از بالون پرت کرده اند، با آب و تاب و افتخار از کارشان تعریف نخواهند کرد. آنها فردای روز انتخاب شرم آور خود، تلاش خواهد کرد که آن را جبران کنند و از این به بعد کاری کنند که دیگر تحت چنین شرایط اجباری قرار نگیرند. اما همه ما می دانیم که برای این کاسه لیسان زبون جمهوری اسلامی، انتخاب بین بد و بدتر فقط یک توجیه هست و گرنه نه برای انتخاب بد خود تبلیغ و پایکوبی نمی کردند و دوباره در خواب خرگوشی فرو نمی رفتند تا چهار سال بعد دوباره با همین توجیه مضحک برگردند.
توجیه دوم: به عقب برنمی گردیم: برای ملتی که در قعر و سیاهی رژیمی با افکار قرون وسطایی گیر کرده اند، این سخن بیش از حد مضحک است. در همین گذشته جمهوری اسلامی که شما نمی خواهید به آن برگردید، اصلاح طلبان دوازده سال سابقه حکومت دارند. تازه پیشتر تلاش داشتید موسوی را رییس جمهور کنید که افکارش متعلق به دهه شصت است و تصور می کند خط راستین امام را دنبال می کند. کدام عقب و البته کدام جلو؟ پیش روی شما چه قرار دارد؟ اصلاح طلبان حکومتی و قماش طرفدار آن دیگر حتی مطالبه و خواسته ای را هم دنبال نمی کنند. حتی از کلمه اصلاح هم دم نمی زنند. در واقع رای دادن به یکی از جناح های ساختگی جمهوری اسلامی، امیدهای کاذب در مردم ایجاد می کند، گزینه سرنگونی رژیم را کمرنگ کرده و دست و دهان طرفداران نفوذی آنان در خارج از کشور را باز می گذارد.
توجیه سوم: تمرین دموکراسی: این لمپن ها هنوز نمی دانند جایی که آزادی بیان، آزادی تحزب و آزادی سیاسی نباشد، دموکراسی در کار نیست. دموکراسی شرط و شروطی دارد و اولین و مهمترین شرط وجود احزاب آزاد است که با جامعه مدنی و رسانه های مستقل تقویت می شود. چنین چیزهایی در جمهوری اسلامی نیست، پس دموکراسی هم در کار نیست. تنها کاری که شما می کنید نوشتن اسم یک آخوند و آخوندک روی یک ورقه کاغذ و انداختن آن به سطل زباله انتخابات است.
چه باید کرد؟
بحث بر سر تحریم نیست، بحث برسر انکار انتخابات است. بنابراین تحریم کافی نیست.
اولین وظیفه اپوزیسیون خارج کشور، رسوا کردن نام و ایجاد یک فهرست از کسانی است که در خارج از کشور هستند و در انتخابات شرکت می کنند. رای به جنایتکاران نظام باید به یک قبح تبدیل شود و در صورت لزوم حتی باید با عناصر و طرفداران رژیم در خارج از کشور برخورد فیزیکی داشت.
کسانی که معتقد به جنگ با جمهوری اسلامی هستند، باید تمام تلاش خود را بکنند که فرصت طلبان و اصلاح طلبانی را که با استفاده از دکان پناهندگی به خارج از کشور آمده اند را منزوی و رسوا کنند. این یک جنگ است و در جنگ حلوا پخش نمی کنند. باید کمپین هایی برای رسوایی عناصر رژیم، آقازاده و رای دهندگان به این رژیم تشکیل شود. ما در شرایطی جنگی هستیم و مطلقا نباید اجازه دهیم که عناصر رژیم تحت عنوان پناهنده به جوامع خارج از کشور نفوذ کنند. با رسانه های طرفدار اصلاح طلبان مانند «من و تو» و بی بی سی فارسی باید به شدت برخورد شود. انواع و اقسام تلاش های قانونی و اعتراضی برای تغییر سیاست یا ممانعت از کار این رسانه ها باید انجام شود.

امين قضايى

وقتی صحبت از گذار به دموکراسی می‌شود، مسأله لزوما براندازی نیست، ما دو نگاه داریم، یک نگاه می‌گوید که مردم را تبدیل کنیم به کسانی که هر چهار سال یکبار می‌آیند و به جناح‌هایی از حکومت رأی می‌دهند و بعد به آنها توصیه می‌کنیم که از بین بد و بدتر یکی را انتخاب کنند. نگاه دوم این است که لایه‌های گوناگون جامعه منافع و خواسته‌های گوناگون دارند و خواسته‌هایشان یکسان نیست، این لایه‌هایی که محروم هستند از جناح‌های حکومتی-که من هم جزو آنها هستم-لایه‌های فقیر و زحمت‌کش جامعه، روشنفکران جامعه، کسانی که طرفدار لیبرالیزم هستند، کسانی که طرفدار دموکراسی هستند ، آنهایی که غیرخودی هستند و هیچ راهی به انتخابات ندارند، آنهایی که تنها راه ورودشان به انتخابات این است که خودشان را به یک رأی دهنده‌ی هر چهارسال یکبار تقلیل و کاهش بدهند، اینها بروند سازمان‌های خود را ایجاد کنند و بعد با نیروهای سازمان خودشان رفرم‌های دلخواه‌شان را به حکومت تحمیل کنند. این دو نگاه هست که یکی می‌خواهد من را به یک رأی دهنده‌ی هر چهار سال یکبارِ جناح‌های حکومتی تبدیل کند، یک نگاه هم نگاه من هست که می‌خواهم بر اساس هویت مستقل خودم دست به سازماندهی بزنم و نهاد خود را به‌وجود بیاورم و بعد به اتکای نهاد خودم خواسته‌های رفرمیستی ام را مطرح کنم‌.

#فرج_سرکوهی

✳️ @elm_o_falsafe

#آتنا_دائمی

اتهام: توهین به رهبر - اجتماع و تبانی به قصد برهم‌زدن امنیت کشور - اخفای ادله‌ی جرم

حکم: ۷ سال حبس

وضعیت: اعتصاب غذا
✳️ @elm_o_falsafe

من نمی‌گویم توده‌ی ملت ما قاصر است یا مقصر، ولی تاریخ ما نشان می‌دهد که این توده حافظه‌ی تاریخی ندارد، حافظه‌ی دست‌جمعی ندارد، هیچ‌گاه از تجربیات عینی اجتماعی‌اش چیزی نیاموخته و هیچ‌گاه از آن بهره‌یی نگرفته است و در نتیجه هر جا کارد به استخوانش رسیده به پهلو غلتیده، از ابتذالی به ابتذال دیگر. و این حرکت عرضی را حرکتی در جهت پیشرفت انگاشته؛ خودش را فریفته...ملتی که حافظه‌ی تاریخی ندارد، انقلابش به هر اندازه هم که از لحاظ مقطعی «شکوهمند» توصیف شود، در نهایت به آن صورتی درمی‌آید که عرض شد، یعنی در نهایت امر چیزی ارتجاعی از آب در می‌آید؛ یعنی عملی خلاق صورت نخواهد داد.

#احمد_شاملو | سخنرانی در کنفرانس مرکز پژوهش و تحلیل مسائل ایران | کالیفرنیا(۱۹۹۰)

✳️ @elm_o_falsafe

پاره‌ای از نظام‌ها اعمال سانسور را با این عبارت توجیه می‌کنند که: «ما نمی‌گذاریم میکروب وارد بدن‌مان بشود و سلامت فکر ما و مردم ما را مختل کند.» آن‌ها خودشان هم می‌دانند که مهمل می‌گویند. سلامت فکری جامعه فقط در برخورد با اندیشه‌ی مخالف محفوظ می‌ماند. تو فقط هنگامی می‌توانی بدانی درست می‌اندیشی که من منطقت را با اندیشه‌ی نادرستی تحریک کنم. من فقط زمانی می‌توانم عقیده‌ی سخیفم را اصلاح کنم که تو اجازه‌ی سخن گفتن داشته باشی. حرف مزخرف خریدار ندارد، پس تو که پوزبند به دهان من می‌زنی از درستی اندیشه‌ی من، از نفوذ اندیشه‌ی من می‌ترسی. مردم را فریب داده‌ای و نمی‌خواهی فریبت آشکار شود. نگران سلامت فکری جامعه هستید؟ پس چرا مانع اندیشه‌ی آزادش می‌شوید؟ سلامت فکری جامعه تنها در گرو همین واکسیناسیون بر ضد خرافات و جاهلیت است که عوارضش درست با نخستین تب تعصب آشکار می‌شود. برای سلامت عقل فقط آزادی اندیشه لازم است. آن‌ها که از شکفتگی فکر و تعقل زیان می‌بینند جلوی اندیشه‌های روشنگر دیوار می‌کشند و می‌کوشند توده‌های مردم، احکام فریبکارانه‌ی بسته‌بندی شده‌ی آنان را به‌جای هر سخن بحث‌انگیزی بپذیرند و اندیشه‌های خود را بر اساس همان احکام قالبی که برایشان مفید تشخیص داده شده زیرسازی کنند.
توده‌ای که بدین‌سان قدرت خلاقه‌ی فکری خود را از دست داده باشد برای راه جستن به حقایق و شناخت قدرت اجتماعی خویش و پیدا کردن شعور و حتی برای توجه یافتن به حقوق انسانی خود محتاج به فعالیت فکری اندیشمندان جامعه‌ی خویش است زیرا کشف حقیقتی که اینچنین در اعماق فریب و خدعه مدفون شده باشد ریاضتی عاشقانه می‌طلبد و به‌طور قطع می‌باید با آزاداندیشی و فقدان تعصب جاهلانه پشتیبانی بشود که این هم ناگزیر در خصلت توده‌ی گرفتار چنان شرایطی نخواهد بود.

#احمد_شاملو | سخنرانی در کنفرانس مرکز پژوهش و تحلیل مسائل ایران | کالیفرنیا(۱۹۹۰)

✳️ @elm_o_falsafe

به رسم معمول ما حقیقت را در روشنایی‌ها می‌جوییم حال آنکه بعید نیست حقیقت در تاریکی‌ها باشد.
در نمی‌دانم‌ها
نیست‌ها
نبود‌ها
در نمی‌شودها!
هر علمی بنا به طبیعتش، کشف و شهودش، مدیون دل به دریای تاریکی‌ها و نمی‌دانم‌ها زدن است. تدوین نمی دانم‌های حقیر، گاه سدی می‌شود سر به ثریا، بر نمی‌دانم‌های سترگی که حقیقت از آن آغاز می‌شود.
بیاییم به یمن نمی‌دانم‌هامان، همدیگر را صادقانه‌تر، مشتاقانه‌تر و جستجوگرانه‌تر بشنویم و ببینیم.

#حسین_پناهی | #نوید_یک_روز_بلند_نورانی [مجموعه مصاحبه‌ها و چند سخنرانی—سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۳]

✳️ @elm_o_falsafe