من نه خودم می‌دونم دارم چه‌کار می‌کنم نه دوروبرم کسی رو می‌بینم که بدونه داره چه‌کار می‌کنه. همگی تمام مدت مضطرب، متعجب و سردرگم هستیم.
صد رحمت به گله!

شعرِ دلتنگی/ شماره۱۲ دوست گرامی، مرا با صبر و مقدارِ نازکشی، تحمل برایِ بارکشی، استقامت در راه ترکشی، و تابشِ نور و آتشِ زبانه‌کشی، نسنج. که از پایه این خانه خراب‌ است. در وادیِ عاشقی، هیچ بایدی وجود ندارد. که فقط عشق و فاصله و دل‌تنگی‌ست در میانِ…

به‌دنبالِ نور بود.
همه‌جا، همه‌وقت.
مخصوصا پیشِ هر خدا.
آتش‌هایِ آتش‌کده روشن شد.
تخت جمشید سوخت.
ناقوسِ کلیسا به‌صدا آمد.
مسیح به صلیب کشده شد.
بانگِ اذان در مسجد بلند شد.
عرب به مغول سور زد.
گاو‌ها پرستیده ‌شدند.
کمپانیِ هند شرقی بوجود آمد.
کائنات دیده شد.
هیتلر متولد شد.
کارما مد شد.
همگی سنگدل شدند.
او هم کلافه.
به‌ استیصال رسید.
چشمانش را بست، جهان روشن شد.

اگه فکر می‌کنید همیشه حق باهاتونه،
واقعیت این نیست که حق با شماست،
واقعیت اینه‌که شما فقط فکر می‌کنید.

خضوع در برابرِ فردِ مغرور، عینِ تکبره!

شعارِ روز: امروز اگه غمیگینی، یادت نره شادی‌رو.

مهم‌ترین شباهتِ زندگی و نوشتن اینه‌که: زمانی‌که عصبانی و غم‌گین هستی هر چیزی به‌ذهنت میاد رو بنویس اما هیچ‌چیزی رو منتشر/بروز نکن. صبر مهمه دوسِتان.
صبر باعث می‌شه احترام‌ها نگه‌داشته بشه.