این‌که‌ صنعت کاغذ کادو رو به افوله کمی برای من ناراحت‌کننده‌ست. خیلی قشنگ و ناز و هیجان‌انگیزه پروسه‌ی پاره‌کردن اون کاغذ. اصلاً همین‌که یهو نمی‌فهمی چی هدیه گرفتی خودش یه‌جور هدیه‌ست. لعنت به بگ.

یک چیزی که توی فیلم‌های مختلف خیلی خوشم میاد اینکه تغییرات زمانی رو با مدل/ رنگ موهای شخصیت اصلی زن نشون میدن و این خیلی جالب، زیبا و خلاقانه‌‌ست. خیلی زیاد. مثل فیلم‌های we live in time/ Eternal sunshine of the spotless mind/ Scott pilgrim vs The world

مامانم برام لاته و دونات خرید، merry Christmas???

خیلی وقت‌ها اون حرکتی که باعث شده ناراحت بشی مهم نیست اونقدر، با دو جمله حرف زدن حل میشه و میره، ولی جوری که اون آدم تصمیم میگیره بعدش رفتار کنه، باعث میشه حالت بهم بخوره.

باهمدیگه برای شب یلدا ژله‌ی سه رنگ درست میکنیم و خوش میگذره.?

حسِ شیشم مامانم خیلی متعجبم میکنه. از صد‌ها کیلومتر اونورتر بهم زنگ زده و میپرسه توی اتاقتون که تنشی/دعوایی/بحثی چیزی نیست؟ و من برای چند ثانیه مکث میکنم و میگم نه بابا، همه‌چی خوبه. درحالیکه ساعت به ساعت حس انزجارم به این دختره با هر حرف و حرکتش بیشتر و بیشتر میشه.

وای سریال بوسی‌بوسی واقعا زندگیم رو قشنگتر میکنه.

وای عاشق قسمت ۱۱ شدم.????????????

یک تایمی هم هست که هی باید به خودت یادآوری کنی بابا اینا همش توی مغز توعه، هیچکدوم اتفاق نیوفتادن. هیچ اتفاقی نیوفتاده. تو خوبی‌. همه چیز اوکیه‌. آروم باش. ولی معده‌ات توی هم میپیچه و دلشوره توی رگ‌هات جریان داره و نمیدونی چرا مغزت بهت حمله کرده. توی اوکی‌ای. اتفاقی نیوفتاده اصلا. واقعیت رو ببین.

Our shadows dance in a parallel plane, Just two different endings, you learn to repair, And I learn to keep me in one place.