Иш куни оғир бўлди. “Мактабда ишлаш ҳар кимга ҳам эмасда”. Йўл-йўлакай ўз ўзига гапириб келаркан, уйда кутиб турган рўзғор ишларини ўйлаб юраги сиқилди.
“Ойим келдилар!” Чопқиллаб пешвоз чиққан ўглини нари сураркан, ивирсиб ётган уй гўё тобора кичрайиб уни бўғаётгандай нафаси қайтди.
— Аҳмоқ! Лоақал еган овқатининг идишини тозалаб қўйса бўлади-ку! Ғазабини ютолмай айтиб юборган гапини эшитган ўғлига юзланиб, сохта табассум билан:
— Азизбек ўғлим, мактабингга яхши бориб келдингми? Нечта беш олдинг? — деди.
— Ҳеч қанча! — қўрслик билан қайтарилган жавобдан сергак тортди.
— Ақлли болалар ойисига шундай жавоб қайтарадими, ўғлим? — деди ўзини зўрға босиб.
— Мен дадамнинг ўғлиман-ку, ойи?! — деди юзи тундлашган ўғли ошхонада куймаланаётган отаси томон кетиб бораркан.

Аллома Ҳакимова@drabllar — қисқа ҳикоялар

Отнинг обрўси

Эшак ишлади-ишлади сомон, хашак тўплади. Ҳам ўзини боқди, ҳам қулунни тойчоқ қилди. Яна ишлади-ишлади ҳам ўзини боқди, ҳам тойчоқни ғўнон қилди. Яна ишлади-ишлади, ҳам ўзини боқди ҳам ғўнонни отча қилди. Яна ишлади-ишлади, ҳам ўзини боқди ҳам отчани ОТ килди. ОТ бўлгандаям чопқир ОТ, улоқчи ОТ , айирғич ОТ бўлди. Лекин эшак эшаклигича қолаверди.

Тўйчи Қурбанов

@drabllar — қисқа ҳикоялар

Суратдаги уруш

Уруш йиллари Францияни босиб олган немис фашистлари машҳур рассом Пикассонинг устахонасига тез-тез кириб туришарди. Мусаввир уларга ўзининг битта асаридан олинган фотонусхани “Эсдалик учун” дея имзо қўйиб, туҳфа этаверарди. Унда Испан қишлоғининг фашистлар томонидан яксон қилиниши тасвирланган эди. Кунлардан бир кун устахонага Гестапо агенти кириб келади ва сумкасидан ўша фотонусхани жаҳл билан олиб, рассомга кўрсатади:
— Бу сизнинг ишингизми?
— Йўқ, бу сизларнинг ишингиз! – деб жавоб қилади рассом.

Шодмон Отабек таржимаси

@drabllar — қисқа ҳикоялар

Юк

— Собир, ёмғир тингунча бизникига кириб тур.
Мактабдан қайтишда ўртоғининг уйигача келишлари билан жала қуйиб юборди. Собирнинг хаёлига йўл бўйида турадиган онасининг хоним араваси келди. Дўстининг қистовига қарамай, уйга кирмади. Кичик келиб қолган пояфзали билан оёғини ер тишлаётгандек сакраб-сакраб кўча бошига қараб чопиб кетди…

Аржумандбегим

@drabllar — қисқа ҳикоялар

Опа-сингиллар

Опа-сингиллар турмушга чиқишди: бири мол-дунёси беҳисоб эркатойга, иккинчиси сўмни сўмга улаб яшаётган бечораҳолга.
Опада данғиллама уй, қатор-қатор машина, калондимоғ қайнона, олифта эр.
Сингилда пахса уй, нураётган девор, содда қайнона, меҳнатдан боши чиқмаган эр.
Унисининг қадами ўлчовли, сўровли, терговли. Ўз уйида бегона.
Бунисида борини баҳам кўришган, уйим-жойим деб туришган. Яримта нон — роҳатижон. Қизиқ, кичик қиз опасига ҳавас қилади...
Опа эса синглисига...

Лола Ўроқова

@drabllar — қисқа ҳикоялар

​​Меҳр

Кеч куз эди. Ҳавода қишнинг изғирини кезиб юрарди.
– Она, келинг оёғингизни ювиб қўяйлик, – деди ака-ука.
– Оббо, янами? – сўради онаси юраги увишиб. – Тирнет, деган бало чиқди, менинг тинчим бузилди.
– Келақолинг энди! – ялинишди ўғиллар. – Шу охиргиси!
Она ноилож кўнди, ҳовлига чиқиб, супага ўтирди. Ўғиллари дарров тоғорага кран жўмрагидан сув тўлридиб олиб келишди. Ака-ука бир олиб, бири қўйиб, онанинг оёғини “ювиб”, тўрт-беш мартадан суратга тушишди: энг яхшисини интернетга қўяди. “Фотосессия” тугагач, улар қилган ишидан мамнун, хоналарига шошилишди. Она ҳам гарчи совуқ сувда оёғи музлаган бўлса-да, хурсанд эди:
– Ҳаҳ, ўзимни меҳрибонларим-а!

Байрам Оға

@drabllar — қисқа ҳикоялар

Zar qadrini zargar biladi deyishganidek, kanaldagi 3 000 dan ziyod zargarlarga assalomu alaykum! ✨****

#mutolaa

Muso paygʻambar bir yaylovdan oʻtayotganida bir choʻponga duch keladi. Choʻpon Xudoga nola qilib der edi: “Ey Xudojon, Sen qayerdasan, kel, sochlaringni tarayin, chorigʻlaringni tikayin, naki oʻz jonim, balki qoʻylarim, farzandlarim ham senga fido boʻlsin. Qayerdasan, borib dastyoring boʻlsam, sut-qaymogʻim bilan qorningni toʻydirayin, boshing ogʻrisa, boshingni silayin, yuz-qoʻlingdan oʻpayin, oyoqlaringni uqalayin...”

Muso buni eshitib choʻponni koyiydi: “Ey ahmoq, kofir boʻlding, Xudoning chorigʻi ham, tuni ham yoʻq, u yemaydi, ichmaydi, Uni oʻzingga oʻxshatma. U goʻyo quyosh, sen bir chivin...” Choʻpon Musoning bu gapidan qattiq xafa boʻladi va jimib qoladi.

Shunda Parvardigori olamdan Musoga vahiy keladi: “Ey Muso, nima qilding, bandamizni bizdan ayirding, qoʻy, aytsin, sen bandalarning dilini Parvardigorga ulash uchun yuborilgansan, ajratib tashlash uchun emas. Biz har odamga, har bir elga oʻz darajasida, oʻz tilida muhabbat izhor etishga imkon berdik. Hindlarni hind tilida, sindlarni sind istilohida soʻzlatdik”.

Bu rivoyatda ham Rumiy tashqi belgilar, soʻzlar shakliga eʼtibor qilmaslik, balki soʻzning maʼnosiga, samimiyligiga eʼtibor berish lozimligini taʼkidlaydi. Choʻponning soʻzlari juda toʻpori, sodda. Choʻpon Xudoni oʻziga oʻxshatib tasavvur etadi. Ammo uning soʻzlari, muhabbati soxta emas, tama-gʻarazga asoslanmagan. U bor-budini Xudo yoʻlida sarflashga tayyor. **Albatta, yurakdan aytilgan gaplar qanday tilda boʻlmasin aytuvchining sadoqatini ifodalaydi.

“Ma’naviy masnaviy” asaridan@drabllar — qisqa hikoyalar**

#mutolaa

Toʻrt millatdan toʻrt kishi – turk, fors, arab va yunonlik yoʻlga birga ketayotganlarida ularga birov bir dirham pul beradi. Toʻrtovlon bir-birining tilini tushunmagani sababli pulga nima sotib olish kerakligi ustida janjallashib qoladilar: fors “angur” (uzum) olamiz desa, arab “man angur yemayman, inab (uzum) istayman” deydi. Turk “uzum” olamiz deb turib olsa, yunonlik “yoʻq, istofil (uzum) yemoqchiman” deb musht oʻqtaladi. Natijada ular bir-birini tushunmay, yoqalashib ketadilar. Shu payt “yuz tilni biladigan sirlar sohibi” bir odam yoʻliqib, ularning nizosiga quloq solib, pulni qoʻllaridan olib, bozordan uzum sotib olib berganida, toʻrtalasi ham bir narsani xohlaganini koʻrib hayron qolishadi, istaklari amalga oshib, yarashib ketadilar.

Rumiy ushbu rivoyat bilan nafaqat nomlar, ifodalarning xilma-xilligi maʼno-mohiyatini yashirib, odamlarni adashtirishini anglatish barobaridan muhim bir gʻoya – Xudoning mohiyatini anglashda insonning xushyorligi, aqliy va maʼrifiy kamolotiga asosiy eʼtiborni qaratadi. Odam qanchalik nodon boʻlsa, u shuncha xurofotga, soʻzlar sehriga, shakllarga mahliyo boʻladi, rasm-rusumga, aqidalarga beriluvchan boʻladi.

“Ma’naviy masnaviy” asaridan@drabllar — qisqa hikoyalar

Келин-куёв турмуш қурганларининг биринчи кунида эшикни ҳеч кимга очмасликка қарор қилишди.

Биринчи бўлиб куёвнинг ота-онаси ёш оилани кўришга келди. Келин-куёв бир-бирига қаради, куёв эшикни очишни истади, лекин қарорлари туфайли шаштидан қайтди. Шундай қилиб, ота-она кўп кутмай қайтиб кетишди.

Ўша куни бироз вақтдан кейин келиннинг оиласи келди. Келин-куёв бир-бирига термулди. Келин кўзида ёш билан “бундай қилолмайман“, деб эшикни очди. Куёв ҳеч нима демади...

Йиллар ўтиб эр-хотин бирин-кетин тўрт ўғил кўришди. Кейин тўрт ўғил ортидан қиз фарзанд дунёга келди. Ота янги туғилган чақалоқ учун катта тантана ўтказишни истади ва ҳамма танишларини таклиф қилди. Хотини эридан нима учун 4 ўғлига бундай тантана ўтказмай, бу сафар бундай қилганини сўради. Эр ўйчан нигоҳ билан шундай жавоб берди:
— Чунки қизим менга эшик очади!

**Туркчадан Марям Осиё таржимаси

??** Драбллар | қисқа ҳикоялар