این داستان: عدس و استمرار

هاجر چند وقت پیش یه رشته استوری گذاشت و گفت دوستی بهش یاد داده که وقتی می‌خوای عادتی در خودت نهادینه کنی جوری که بعد از یه مدت به یه تیکه‌ی ثابت از زندگیت تبدیل شه، باید تداوم داشته باشی. واسه این تداوم هرروز و هربار که انجامش دادی یه عدس بنداز توی یه شیشه. روزها می‌گذره و تو هربار با انجامش یه عدس انداختی تو شیشه. عدس ریزه، کوچولوئه. جلب توجه نمی‌کنه. باید خیلی روز و خیلی بار انجام بدی و پای قول و کارت بمونی که این عدس‌ها حرفی برای گفتن داشته باشن و چشم‌گیر شن. شوخی ندارن. مستمر نباشه، مث پتک می‌خوره به فرق سرت. اگه خیلی بچه‌ی خوبی باشی یه روزی با یه شیشه‌ی پر از عدس مواجه می‌شی. جایزه‌ت دیدن این صحنه‌ست. گرفتی چی شد؟ حالا پاشو برو. عدس‌ها منتظرتن.

ولی من با جفت چشمام دیدم که ثانیه ها می تونند زندگی نجات بدن. توی یه ثانیه مشخص میشه که باشی یا نباشی. تموم بشی یا نشی بمیری یا بمونی... می فهمی؟ثانیه ها بعد تو داری میزنی توی سرت و میگی توی ۹ روز هیچ کاری نمیشه کرد؟؟؟! بنظرم تلاش کردن،شکرانه زنده بودنه! تویی…

ولی من با جفت چشمام دیدم که ثانیه ها می تونند زندگی نجات بدن.
توی یه ثانیه مشخص میشه که باشی یا نباشی.
تموم بشی یا نشی
بمیری یا بمونی...
می فهمی؟ثانیه ها
بعد تو داری میزنی توی سرت و میگی توی ۹ روز هیچ کاری نمیشه کرد؟؟؟!
بنظرم تلاش کردن،شکرانه زنده بودنه!
تویی که زنده ای و ناشکری(تلاش نمی کنی) داری کفر می ورزی!
خیلیا واسه یه ثانیه زندگی جون میدن،بعد تو پاتو انداختی روو پات و میگی سال بعد؟
چجوری اینقدر مطمئنی که فردا زنده ای؟
واقعاً هیچ جا ننوشته تا ۷۰ سالگی عمر می‌کنی
تا حالا به این فکر کردی شاید یه ساعت دیگه نباشی؟
حتی شاید یه ثانیه دیگه.

ناشکر نباشید
شما زنده اید و آدم زنده باید تلاش کنه
وگرنه کفر ورزیده به نعمت زندگی و آدم کافر،مستحق هیچی نیست!

وقتی دانشجو شدین، ۸۰۰ صفحه پاتولوژی ، ۸۷ تا لام بیماری رو ، توی ی روز خوندین
میفهمین ۲۳ روز ی عمرمه

خیلی باید ناشکر و احمق باشی که وقتی یه شانس بهت داده میشه و فرصت مجدد میگیری،بشینی و زانوی غم بغل کنی و حسرت گذشته رو بخوری! بلند شو و تا جایی که جون داری بخون! ۲۳ روز فرصت داری فقط پاشو نتیجه به تو ربطی نداره تو باید وظیفه لعنتی تو انجام بدی و درس بخونی آدمی…

خیلی باید ناشکر و احمق باشی که وقتی یه شانس بهت داده میشه و فرصت مجدد میگیری،بشینی و زانوی غم بغل کنی و حسرت گذشته رو بخوری!
بلند شو و تا جایی که جون داری بخون!
۲۳ روز فرصت داری
فقط پاشو
نتیجه به تو ربطی نداره
تو باید وظیفه لعنتی تو انجام بدی و درس بخونی
آدمی که حتی به وظیفش عمل نمیکنه،چجوری میخواد موفق شه توی زندگیش؟!
سرتو بنداز پایین و تا جایی که میتونی بخون
در حال حاضر وظیفه‌ت همینه

اگر شرافت رو می‌فهمید،
اگر انسانیت رو می‌فهمید،
اگر طرفدار مظلومید و به ظالم معترض،
اگر حق رو از باطل تشخیص می‌دید و بلدید سمت درست تاریخ وایسید،
ازتون خواهش می‌کنم درس بخونید. درس بخونید و درس بخونید.
تا جایی که توانش رو دارید و جان در بدن دارید، درس بخونید.
درس بخونید و اجازه بدید صندلی‌های دانشگاه‌ها، با آدم‌های شریف و سالم پر بشه. با انسان‌هایی که انسانیت رو می‌فهمن. صدای‌حق رو می‌شنون و حقیقت رو می‌بینن.
چون دانشگاه؛
«آخرین» سنگرِ آزادیه و اولین قدم برای رسیدن به آزادی، اینه که دانشگاه مملو از آدم‌های آزادی‌خواه باشه.

می دونی چیه؟
قبول نشدن ترس نداره
اینکه بعدا بفهمی میشد قبول بشی و تو کم گذاشتی ترس داره :)

جوری درس بخونید که انگار دارید از ته قصه به ماجرا نگاه می کنید
دقیقاً مثل دیدن تکرار بازی فوتبال
شما می‌دونی قراره که این تیم بازی رو ببره
و اگه یه توپ هایی رو خراب کنه یا حتی اگه گل بخوره از حریف،بازم می‌دونی که قراره ببره!
باید همینقدر به خودت ایمان داشته باشی و مطمئن باشی