در هر صورت ترامپ با این شیوه بیان مسئله، سعی در انداختن توپ در زمین ایران دارد و حکومت و دولت برای تنویر افکار عمومی هم شده باید مذاکراتی مبنی بر راستی‌آزمایی وعده‌ها و خواسته‌های دولت جدید آمریکا داشته باشد.
@kharmagaas

فرهاد قنبری
نامزدهای اسکار

در جشنواره‌های سینمایی مانند برلین و اسکار و کن و امثالهم سه دسته آثار که شهرتشان به عوامل غیر هنری و غیر سینمایی مدیون است (که در سالهای اخیر هیاهوی رسانه‌ای بسیاری هم حول آنها ایجاد می‌شود) را نباید چندان جدی گرفت.

۱- هم‌جنس‌بازی و ووکیسم:
در غرب امروز هم‌جنس‌بازی و ترنس‌بودگی و فمنیسمِ ولنگار نه یک مسئله و انتخاب شخصی بلکه یک کنش سیاسی و اجتماعی رادیکال محسوب می شود و به این واسطه کارگردانان و هنرمندان و روشنفکران بسیاری برای کسب شهرت و ثروت بیشتر هم شده به همجنس‌گرایی یا تظاهر به همجنس‌گرایی و یا ساخت آثاری در این مورد روی می آورند. عموم این آثار از کوهستان بروکبک تا آبی گرمترین رنگ است و مرا به نامت صدا بزن و بیچارگان و ده‌ها اثر دیگر همگی فاقد ارزش هنری و سینمایی بوده و به واسطه پرداختن به ووکیسم مورد توجه واقع شده‌اند. امسال هم آثار بی ارزشی چون «امیلیا پرز» و «ماده» به نمایندگی از این جریانات ضدفرهنگی، بیشترین نامزدی اسکار به نام خود ثبت کرده‌‌اند.

۲- یهودیان مظلوم و قهرمان:
فیلمهای اغراق شده و کاریکاتوری از شجاعت و استقامت یهودیان (اگر این میزان شجاعت داشتند چرا کوچکترین مقاومت چریکی هم در برابر هیتلر نداشتند) در جنگ جهانی دوم، همیشه در جشنواره های سینمایی غرب جایگاه ویژه‌ای دارند و بسیاری از کارگردانان متوسط و ضعیف برای کسب شهرت و ثروت به ساخت آثاری با موضوع هلوکاست روی می‌آوردند. این آثار عموما در جشنواره‌های غربی هم مورد استقبال فراوان قرار می‌گیرند. (بهترین کارگردان جهان هم بخواهد درباره مقاومت واقعی (نه فیک) و قهرمانانه حزب‌الله لبنان و رزمندگان قسام و مردم غزه و یحیی سنوارها فیلم بسازد مطمئن باشید نه تنها تشویق جشنواره‌های غربی را نخواهد داشت بلکه آن کارگردان و عوامل فیلم برای همیشه تاریخ منزوی خواهند شد)

۳- شرق وحشی:
جابجایی معنایی «غرب وحشی» با «شرق وحشی» به سادگی نبوده و سینما یکی از ابزارهای اصلی این جابجایی معنایی است. امروزه کافیست با سواد ابتدایی و بدون هیچ شعور هنری و سینمایی یک دوربین به دست گرفته و علیه مردم و تاریخ و فرهنگ ایران و چین و روسیه فیلم ساخت و چند شعار سیاسی هم وسط آن اضافه کرد تا در تمام جشنواره های سینمایی اروپا در صدر نشانده شد. کافیست چند کلیپ از رقص و فحاشی دختران نوجوان ایرانی با چند شعار و تحصن سیاسی و چند متلک به آخوند و سپاه و گشت ارشاد و سنت و امثالهم را سرهم‌بندی کرد تا از برلین تا کن و اسکار به عنوان هنرمند آوانگارد و کاربلد معرفی شد.
غرب به هر ایرانی و چینی و روس که تصویر بسیار زشت و متوحشی از جامعه خود ارائه دهد اعتبار و بهای فراوانی می دهد. غرب به چنین افرادی برای روز مبادا (حمله و تحریم با این توجیه که بی تمدن و وحشی‌اند) نیازمند است و آنها را آگاهانه در همه امور فرهنگی و بشری (اسکار، برلیانه، نوبل صلح و...) بر صدر می نشاند.

👈 کاراکتر هنری ایده‌آل رسانه و گفتمانهای حاکم بر افکار عمومی امروز اروپا و آمریکا، یک فرد سیاهپوستِ یهودیِ همجنسگرا (اگر زن هم باشد مزیت بیشتری شامل حالش می شود) یا دوجنسه است. در غرب امروز اگر کارگردانی چنین موجودی را تولید کند به احتمال بسیار چندین جایزه مهم سینمایی را به خانه خواهد برد.
@kharmagaas

"اگر زندگی کلاف نخی باشد من آن را باز کرده میبینم. کاملا گسترده و صاف. پیچ و تابش نمی‌دهم و رشته هایش را به دست و پایم نمی‌بندم. برای همین است که عده ای را دوست می دارم و عده ای را دوست نمی دارم. اما به کسی کینه ای ندارم. آماده ام که به دیگران کمک کنم، زیرا دلیلی نمی بینم که از این کار سر باز زنم. هوا و آفتاب و عشق و غذا و علم و مرگ و حیات و کوهها را می پسندم و به آنها دل می بندم. بهر چیز قانعم، اما قناعتی که نتیجه تصور خاص من از زندگی است.."

ملکوت- بهرام صادقی
@kharmagaas

فرهاد قنبری
کالای بدن

"آمیزش انسان‌ها، عشق‌ورزی نیست بلکه فقط آمیزش است، مثل اسب‌ها و خوک‌ها: این رفتارِ بعضی مردها با زن‌هاست"
(راهی به سوی بهشت - یوسا)

ژان بودریار پورنوگرافی را به دو دلیل مقصر می دانست. اول به خاطر دستكاری در سكس تا مبارزه طبقاتی را جدا نمايد. و دوم به خاطر، تباهی سكس با كالايی كردن آن.

امروزه فضای مجازی و رسانه های تصویری پر از عکس ها و فیلم های پورن است. تبلیغات با وسواس و دقت بیشتری کمک ابزارهای رابطه جنسی از قبیل قرص ها، ژل ها و ابزارهای مصنوعی جنسی را تبلیغ می کنند. شبکه های تلویزیونی پورن سال به سال در حال گسترش است و برخی بازیگران پورن چهره های شناخته شده جهانی (به ویژه در کشور ما) تبدیل می شوند.

امروزه به همان میزان که به "هوس" پرداخته می شود "عشقبازی" به امری فراموش شده بدل می شود، چرا که این سبک رابطه روز به روز از جای خود را به کالای «بدن تراش خورده و دستکاری شده» می دهد. امروزه قیافه های دفُرمه اینستاگرامی (داف و پلنگ و خزعبلاتی از این قبیل) و فلان بازیگر پورن بیشتر الگوی زنانه تبلیغ می شوند تا زنی با پوشش و ظاهر بومی و محلی نقاط مختلف کشور.

امروزه «هوس‌بازی» با پول و تبلیغات گره خورده است و سکس به صنعتی پول ساز و جذاب برای سرمایه داران اعم از صاحبان شبکه های تلویزیونی، بازیگران و عوامل فیلم ها، مجلات، مد‌ل‌های سکسی، داروها و ابزارهای کمک جنسی تبدیل شده است.

آنچه در جهان رسانه ای امروز مشاهده می شود تبلیغ و جایگزینی «هوس کالایی» به جای «عشقبازی» است. در این دستگاه طویل و پولساز شکل گرفته حول بدن، رابطه جنسی دیگر نه یک رابطه انسانی از روی عشق و علاقه بلکه سایش و اصطکاک تن‌های دستکاری شده و اندام های برجسته است.

امروزه در فیلم ها و تصاویر پورنوگرافی و هرزه نگاری با افرادی مواجه ایم که مقابل دوربین ادای لذت بردن در می آورند اما در نهایت کرختی و ملال ایام خود را سپری می کنند و با روح و جسمی خسته محل کار را ترک می گویند. (طبق آمارها خودکشی در میان بازیگران پورن بیشتر از متوسط جامعه است)

در جهان ما نه تنها منعی برای روابط متعدد جنسی وجود ندارد، بلکه "بدن اغواگر" با تمام قدرت در رسانه ها تبلیغ می شود و افراد را به لذت بردن بیشتر فرا می خواند.

اما آنچه در در این بازار کالایی شده قربانی می شود، «عشق ورزیدن»، جدای از برجستگی های جسم و تن است.
امروزه صنعت هرزه نگاری به کارخانه ای بدل شده است که محصول تولیدی آن بدن های ورزیده با آرایش های غلیظ و عمل های جراحی فراوان است که چیزی شبیه ربات های تولید شده در کارگاه، جسمی خالی از هرگونه روح و علایق انسانی را تداعی می کند.
@kharmagaas

فرهاد قنبری
از جا کَندگی اروس

رولان بارت در کتاب "امپراطوری نشانه ها" می نویسد: "در ژاپن یا در کشوری که من ژاپن می‌نامم، امور جنسی فقط در خود رابطه جنسی است و نه در هیچ کجای دیگر" [تصور نمی‌کنم ژاپن امروز هم تفاوتی با سایر نقاط جهان داشته باشد]

بارت در این زمینه نگاه انتقادی به جوامع غربی به ویژه ایالات متحده امریکا داشت و معتقد بود رابطه جنسی در جامعه پست مدرن و مصرف گرای آمریکا در همه جا حاضر است.

به جرات می توان گفت این حضور همه جانبه "امر جنسی" در تمام ساحات و شئونات اجتماعی امروزه در هیچ جامعه ای به اندازه ایران پر رنگ و قابل مشاهده نیست. جامعه ایران به علت هاشور زدن بر گفتمان های جنسی و به حاشیه راندن "اروس" از گفتار روزمره جامعه باعث شده است، امر جنسی و گفتمان جنسی به شکل دفُرمه و پنهانی در همه ساحات و شئونات اجتماعی خود را به نمایش درآورد.

در ایران امروز از دیدار سعید جلیلی و جواد ظریف با کاترین اشتون و موگرینی تا هر سیاستمدار زنی در جهان خوانش اروتیک صورت می گیرد.

در ایران امروز از گفتار معلمی که سر کلاس از برخی واژه ها مانند صابون یا برخی اعداد و واژه هایی که حتی به فکر هیچ جنبنده ای خطور نمی کند، استفاده می کند تا راه رفتن و در پارک نشستن خوانش اروتیک صورت می گیرد.

در ایران امروز از درختان و شمشادهای داخل دانشکده ها تا کلاس های درس و وسایل حاضر در آزمایشگاهها، از خوابگاه و پادگان و سربازخانه و نشستن در تاکسی در کنار زنان و شوخی های کودکان و نوجوانان خوانش الوتیک صورت می گیرد.

در ایران امروز از آرایش های ظاهری تا نوع لباس پوشیدن و شکل و دکوراسیون منزل تا برخی غذاها و میوه ها خوانش اروتیک صورت می گیرد.

در این جامعه از رابطه خصوصی پزشک و بیمار، پزشک و مشاور، معلم و دانش آموز، استاد و شاگرد ، شاعر و کارگردان با کارآموز و بازیگر خوانش اروتیک صورت می گیرد.

در این جامعه از تئاتر و سینمای پر از سانسور تا ساده ترین کلمات و شوخی ها، سخیف ترین خوانش های اروتیستی صورت می گیرد.

در این جامعه از سریال های دست چندم کره ای، زانوی داور زن ورزشی تا هواداران حاضر در ورزشگاههای مختلف خوانش اروتیک صورت می گیرد.

در این جامعه از روضه فلان طلبه جوان تا سخنرانی امام جمعه ها و بحث در مورد خوراکی ها و غذاهای مقوی با محوریت پنهان اروس صورت می پذیرد.

جامعه ایران با هدف به حاشیه راندن سکس و سرپوش گذاشتن بر گفتمان های جنسی، اروس را به تمام شئونات اجتماعی کشاند و به همان میزان عشقبازی را از درون تهی و بی معنا کرد.
@kharmagaas

فرهاد قنبری
اروس بیمار است.

امروزه از فضای مجازی گرفته تا جلسات عمومی و خصوصی و روانشناسی و تراپی و مشاوران ازدواج و طلاق همه به اتفاق ریشه اصلی بحرانهای روابط اجتماعی را در بحران اروتیک می دانند. یکی تمام بیماری های مسری و غیرمسری را به کم بودن اروتیسم در زندگی ربط می دهد، دیگری علت نود درصد طلاق ها را عدم رضایت جنسی می داند و آن دیگری هذیانهای اروتیک خود را به اسم شعر و داستان و فیلم و تئاتر و...، به جماعت تشنه چنین خزعبلاتی می فروشد.

در اینجا پرسشی که باید مطرح کرد این است که آیا واقعا تمام مشکلات جامعه از کمبود اروتیک است؟ آیا واقعا عامل اصلی طلاق ها آنگونه که مشاوران و روانشناسان می گویند در بحران رابطه جنسی است؟ آیا علت خشونت طلبی و غیرستیزی و خودخواهی و تمام مشکلات دیگر در کمبود اروتیسم است؟

پاسخی که از جامعه دریافت می شود، چیز دیگری است و به نظر نمی‌رسد عمده بحرانهای اجتماعی ریشه در کمبود اروتیسم داشته باشند. تصویری که از جامعه می بینیم این است که ایران پرچمدار شوگرددیسم شده است، یکی چهار زن در کنار خود نشانده و پزش را می دهد، آن یکی خانه مخفی برای [به اصطلاح] شیطنت های میانسالی و کهنسالی خود خریده یا اجاره کرده است، آن دیگری همزمان چهار رابطه مجازی و سه رابطه حقیقی را مدیریت می‌کند و یکی دیگر صبح تا شب در فضای مجازی و روز تا شب در خیابان ها مشغول پرداختن به اروتیسم است. در چنین شرایطی به نظر نمی رسد بحران اروتیک به آن صورت که در گفته ها و نوشته ها مطرح می‌شود وجود خارجی داشته باشد.

امروزه اکثر زنان یا مردان در آستانه طلاق که عدم تفاهم جنسی را عامل اختلاف معرفی می کنند، بیشتر به دنبال توجیه خودخواهی و زیاده خواهی خود هستند تا پرداختن به علت ریشه ای اختلاف مابین خود و همسرشان. یا مردان و زنانی که خیانت به روابط زناشویی را به عدم ارضاء جنسی نسبت می دهند بیشتر به دنبال رفع اتهام از خویشتن و توجیه خود هستند تا ارائه دلیل منطقی و عقلانی برای توجیه رفتارشان.

در این سالها تاکید بیش از اندازه بر سکس باعث شده است که بسیاری از مردم انتظار خارق العاده و عجیبی از غریزه جنسی و اروتیسم داشته باشند. آنها با چنین تصوری در همان در مواجهه های نخست با پیش پاافتادگی و تکرار و کرختی حاصل از پرداختن بیش از حد به اروتیسم [که رابطه جنسی همین است] و اروتیزه کرده بیش از حد زندگی زناشویی و زندگی اجتماعی دست به انکار و کتمان آن زده و تصویر رویایی خود از این مسئله را در روابط متعدد یا بهانه جویی به نام عدم توافق جنسی جستجو می کنند.

جامعه امروز ایران بیشتر از آنکه تشنه اروس باشد، تشنه «عشق» است و به نظر عنصر اصلی خشونت طلبی، غیرستیزی، طبیعت ستیزی، عدم توجه به حقوق دیگری و خودخواهی هایمان همه در غیاب این عنصر حیات بخش زندگی است. امروزه عامل اصلی گسترش طلاق و اختلافات در زندگی زناشویی نه عدم ارضاء جنسی بلکه مصادره مفهوم عشق به نفع رابطه جنسی و پرداخت بیش از حد معقول به اروس است.
@kharmagaas

سالها پیش شبکه تلویزیونی سازمان رجوی برنامه ای به اسم «پیک شادی» اجرا می کرد که به غیرخلاقانه ترین شکل ممکن درصدد تمسخر مسئولین کشور بود.

آن سالها با خود می گفتم برداشت این جماعت از جامعه ایرانی چیست که تصور می کنند با چنین شوهای مبتذل و بی نمکی جامعه را تحت تاثیر قرار می دهند!

اما این روزها با مشاهده برخی رفتارها و شعارها و توییتها و کامنتهای پرطرفدار احساس می کنم، که کاملا در اشتباه کامل بودم و آنها شناخت بهتری از سطح آگاهی سیاسی جامعه ایران داشتند.

حال مهم نیست جامعه از نام رجوی نفرت دارند یا توییت‌ها و سخنان او بیشترین واکنش منفی را دریافت می کند، واقعیت این است که بدنه اصلی اپوزسیون خارج و داخل کشور و دولتهای حامی اپوزسیون (از کانادا و آمریکا تا اتحادیه اروپا و عربستان و اسرائیل و...) و رسانه هایی مانند اینترنشال و صدای آمریکا و بی بی سی فارسی و رادیو فردا و دیگران همگی در خدمت سازمان رجوی هستند و مو به مو الگو و منش این سازمان را دنبال می کنند.

هر چند امروز کسی حوصله و علاقه ای به شنیدن این روضه ها ندارد اماگذر زمان این واقعیت را به همگان ثابت خواهد کرد.@kharmagaas

اسرائیل و عربستان و ناتو و آمریکا با بودجه سالیانه‌ای کمتر از هزینه ساخت یک موشک بالستیک کاری را با جامعه ایران کردند که هزار بمب‌افکن و موشک قادر به انجام آن نبود.
آنها با چند شبکه تلویزیونی و استخدام چند جوانک نادان موفق شدند تمام نیروی اجتماعی و اعتراضی جنبش اصلاحات و جنبش سبز را به نفع سازمان رجوی مصادره کرده و بدنه تحول خواه طبقه متوسط ایران را به مشتی کینه‌توز حامی خشونت و تروریسم تبدیل کنند. آنها با کمترین بودجه ممکن توانستند بیشترین استفاده ممکن را از تنگ‌نظری‌ها و دگماتیسم و تحجر بخشی از جریان به ظاهر فوق انقلابی و بلاهت حاکم بر تلویزیون ملی ایران کرده و بخش قابل توجهی از جامعه ایران را به دشمن امنیت و کلیت و موجودیت سرزمین خود تبدیل کنند.
@kharmagaas

بارها در این صفحه اشاره شده است که جمهوری اسلامی اپوزسیون خارج‌نشین به معنای یک نیرو و جریان سیاسی صاحب گفتمان که دنبال براندازی نظام سیاسی و به دست گرفتن قدرت است ندارد و از سازمان رجوی تا جیش العدل و شازده پهلوی و دیگران هر کدام به عنوان کارت و مهره بازی در دست غرب و اسرائیل و همسایگان قرار دارند و در صورت نیاز و برای فشار به ایران یا گرفتن امتیاز به کار گرفته می‌شوند.
@kharmagaas

به سازمان رجوی وزن بیخود ندهیم. آنها پس از سقوط صدام به صورت پیمانکار و مزدور اسراییل و برخی همسایگان عمل می‌کنند.
به جیش العدل و برخی گروهک‌های تروریستی سلطنت‌طلب و تجزیه‌طلب هم وزن ندهیم، آنها از ابتدا به دستور و فرمان دیگری ایجاد شده و از بدو تاسیس پیمانکار و مزدور بودند.
اسراییل و هم‌پیمانانش از ترور علیمحمدی و احمدی روشن و انفجار مشکوک در شهادت تهرانی مقدم و ترور سردار سلیمانی و فخری زاده تا ترور هنیه و زاهدی و سیدنصرالله و انفجار پیجرها و ترورهای امروز و بسیاری ترور ریز و درشت دیگر کارفرمای اصلی است و تا زمانی که پاسخی متناسب دریافت نکرده است، اوضاع بر همین منوال خواهد بود.
اسرائیل پس از فشارهای داخلی به علت پذیرش شروط حماس برای آتش‌بس به چنین عملیاتی نیاز داشت.
@kharmagaas