پیام روزانه ی قرآنی شماره : ۳۹۲

بخش : دوم

☀️ در دین خدا، هم بهره‌ی نقد و هم بهره‌ی نسیه وجود دارد (بخش دوم)

باید دانست که برای انجام هر فعلی در عالم دو اصل لازم است:

1. اسباب مربوطه.

هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُم مَّا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (سوره بقره : ۲۹]
او خدایی است که همه آنچه را (از نعمتها) در زمین وجود دارد، برای شما آفرید؛ سپس به آسمان پرداخت؛ و آنها را به صورت هفت آسمان مرتب نمود؛ و او به هر چیز آگاه است.
☘☘☘☘☘
۲. اراده‌ی خدا در نتیجه بخشی به آن امر

أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَبْلِهِم مِّن قَرْنٍ مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ مَا لَمْ نُمَكِّن لَّكُمْ وَأَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَيْهِم مِّدْرَارًا وَجَعَلْنَا الْأَنْهَارَ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَأَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ [سوره انعام : ۶]
آیا ندیدند چقدر از اقوام پیشین را هلاک کردیم؟! اقوامی که (از شما نیرومندتر بودند؛ و) قدرتهایی به آنها داده بودیم که به شما ندادیم؛ بارانهای پی‌درپی برای آنها فرستادیم؛ و از زیر (آبادیهای) آنها، نهرها را جاری ساختیم؛ (اما هنگامی که سرکشی و طغیان کردند،) آنان را بخاطر گناهانشان نابود کردیم؛ و جمعیت دیگری بعد از آنان پدید آوردیم.
☘☘☘☘☘☘☘☘
تعیین اسباب نیز امری بدون نظم و ترتیب نیست و نمی‌تواند منطبق بر هواهای نفسانی ما باشد بلکه دو منبع برای تعیین آنها وجود دارد که خداوند ، صاحب اسباب و معین‌کننده‌ی همه‌ی آنها می‌باشد و هر دو را در اختیار ما قرار داده است:

1. علوم تجربی

2. وحی الهی
   ☘☘☘☘☘☘☘☘
   با توجه به توضیحاتی که ارائه شد درمی‌یابیم که مؤمن ابتدا با مقایسه و تحقیق آگاهانه، جهان‌بینی و ایدئولوژی برتر را انتخاب می‌نماید و سپس برای رسیدن به اهداف مورد نظر (برای انجام هر کاری) چهار مرحله را طی خواهد کرد که نهایت وسع و توان وی را در بر‌ میگیرد:

3. شناخت حق و باطل و خیر و شر که مؤمن در اینجا کار پسندیده را تشخیص میدهد و به آن میل پیدا میکند و خود را موظف به انجام آن میداند.

4. عزم و تصمیم و نیت صد‌در‌صد بر انجام آن کار که برای کسب رضای خداوند باشد.

5. شناخت اسباب مربوطه و بکار بردن آنها طبق فرمان خدا.

6. دعا: مؤمن تأثیر اسباب را ذاتی نمیداند بلکه تنها خداوند را نتیجه‌بخش و مؤثر  میداند وتنها بر او توکل میکند. یعنی ایشان پس از بکار‌گیری اسباب برای وقوع  نتیجه به خداوند روی آورده و دست به دعا بر‌میدارد. توضیح اینکه برای مؤمن بعد از بکارگیری اصول چهارگانه‌ی مذکور مسئله‌ی دیگری مطرح نیست.
   ☘☘☘☘☘☘☘☘
   مؤمن با استفاده از این اصول در برابر تمام نعمت‌های مادی و معنوی خداوند قرار میگیرد و برای ادای وظیفه و شکر هر نعمتی آنها را بکار میبرد تا بدین وسیله وظیفه‌ی خود را انجام دهد زیرا در برابر تمام نعمتهای خداوند مسئول است.

ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ [سوره تکاثر : ۸]
سپس در آن روز (همه شما) از نعمتهایی که داشته‌اید بازپرسی خواهید شد!

ک . انسان در جستجوی خوشبختی . ص ۱۰۳ تا ۱۰۵

@mohamadhamedy

موضوع : جایگاه خانواده در جهان غرب و ممالک اسلامی

گوینده : محمد حامدی

زمان : ۳۲ دقیقه و ۳۱ ثانیه

زبان : کردی
@mohamadhamedy

جیگه و پیگه ی سنت له ژیانی مسلمانان دا به نه زه ری من ئه م چند شته یه :

1. ته فسیلی به عزیک له ئه حکام بو مسلمانان ئه کات که له قورئاندا ته فسیل نه دراون ، وه ک چونیه تی نویژ

2. ئولگوییکی عه مه لی ته تبیقی قورئانه بو مسلمانان له ژیانی فه ردی ، خانه واده گی و کومه لایه تی( لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه...)

3. ئیمه له قورئاندا داوامان لیکراوه که فه رمانبرداری له پیغه مبه ر بکه ین ، نه فه قه ت له کاتی ژیانی دا به لکو تا روژی قیامت.

اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم

لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه لمن کان یرجوا الله.

1. هه روه ک ئیمه بو فهمی زیاتر له قورئان له ته فاسیری مفسرینی قورئان ئیستفاده ئه که ین به راستی زور حه یفه که له گه وره ترین و موه سه قترین مفسرینی عاله م که پیغه مبه ره که لک وه رنه گرین و خومان له و مه نبه عه غه نیه محروم که ین.

2. له باری تجربه های عیرفانیش ئه و زاته مباره که بریک له تامو چیژه کانی خوی له دینداریا بو به یان کردوین که زور پیویستمان به و تجربه عالیانه هه یه.

و الله اعلم بالصواب
@mohamadhamedy

پیام روزانه ی قرآنی شماره : ۳۲۹

بخش : پایانی

? سوال:

چگونه آرام و بی دغدغه زندگی کنیم؟

? پاسخ:

سلام علیکم
خواهران و برادران ایمانی در این روزگار پرتنش و مضطرب لازم دانستیم جهت کسب آرامش قلبی نکاتی را یادآور شویم تا شاید با دلی آرام، ویروس کرونا و حوادثی از این قبیل را پشت سر بگذاریم. که عبارتند از:

1. همه‌ی ما این حقیقت را می‌دانیم که خداوند مالک جهان آفرینش و انسان است. همچنین این قاعده را نیز پذیرفته‌ایم که هر مالکی حق دارد بر ملک خویش بنا به مصالحی خاص تصرف نماید و هیچ کس حق ندارد او را به خاطر تصرفاتش سرزنش و منع کند. در این برهه از زمان نیز خداوند بنا به مصالحی خاص از طریق ویروس کرونا بر ملک خویش (انسان) تصرف می‌کند. و البته تصرفات خداوند بر عالم آفرینش و انسان بر اساس علم، حکمت و رحمت بی‌نهایت است و مانند تصرفات انسانی قابل ایراد نیست.

2. خداوند صراحتا به ما اعلام نموده که هدف از زندگی انسان در حیات دنیا زندگی بدون مانع و ضرر نیست. زیرا انسان برای امتحان به این مرحله از کمال آمده است و حیات حقیقی بدون مانع و ابدی در جهان آخرت است. به عبارت دیگر هدف از زندگی، کسب همه‌ی آرزوهای انسان در این مرحله نیست. بلکه خداوند ما را در این مرحله با خوشی‌ها و ناخوشی‌ها امتحان می‌کند. البته امتحان انسان از طریق ناخوشی‌ها تنها به صورت تقریبی ۲% از زندگی ما را تشکیل می‌دهد و تقربیا ۹۸% زندگی ما به مراد ما می‌چرخد.

3. در بسیاری از ناملایمات زندگی انسان،  خود ما مقصریم و برای تهیه‌ی امکانات از اسباب نادرست و ضررآور استفاده می‌کنیم و به فرمان متخصصین دو حوزه‌ی دینداری (حوزه‌ی علوم تجربی و انسانی _ حوزه‌ی علوم وحیانی) از نعمات خداوند بهره‌برداری نمی‌کنیم. که راه چاره، بازگشت به فرامین متخصصین مربوطه می‌باشد.

4. مصائبی که ما هیچ نقشی در ایجاد آنها نداشته‌ایم و خداوند حکیم آنها را بر ما واقع می‌کند یا حامل منافعی برای ماست و یا دافع مضراتی از زندگی ماست و یا پالایشگر ناخالصی‌های روحی و جسمی ماست. اما ما به خاطر دانش محدود از اسرار آنها بی‌خبریم.

5. توان ما در مقابله با ناملایمات زندگی به این امر محدود می‌شود که بر طبق فرامین متخصصین مربوطه اسباب دفع مصائب را به کار بگیریم و در ادامه از خداوند تاثیر گذار درخواست نتیجه را بنماییم. و کار دیگری از ما بر نمی‌آید و چاره‌ای جز توکل بر خداوند و رضایت بر قضایش نداریم. پس بیاییم بعد از این کارها بر خداوند بی‌نهایت علیم، حکیم و رحیم اعتماد کنیم و از ته دل بر قضایش راضی شویم تا سعادتمند زندگی کنیم.

6. دوران عمر مصائب کوتاه است و روزگار خوشی‌ها به زودی باز می‌گردد.

7. مدت عمر انسان قبلاً مقدر شده و هرگز به تاخیر نخواهد افتاد حال فرقی ندارد وسیله‌ی مرگ ما ویروس کرونا باشد یا هر وسیله‌ی دیگر. پس هرگاه ما بر وقایع ناگوار غم بخوریم یا نخوریم اجل ما در وقت مقرر خواهد آمد حتی اگر در اوج سلامت جسمی باشیم.

8. برای بازگشت صادقانه و کامل به خداوند هنوز فرصت داریم. پس با اصلاح کاستی‌ها و گناهانمان در دایره‌ی امنیت بخش خداوند قرار می‌گیریم. و ترس ما از مرگ نیز درمان می‌شود چون به قول معروف: آن را که پاک است از محاسبه چه باک است.

9. هرگاه انتظارات ما از زندگی برابر وقایع حیات (که هم مشمول خوشی‌هاست و هم شامل ناخوشی‌هاست) دنیا تنظیم شود زندگی با آرامش همراه خواهد بود زیرا ما قبلاً خود را برای وقوع آنها آماده نموده‌ایم.

محمد حامدی

@mohamadhamedy

پیام روزانه ی قرآنی شماره : ۳۲۸

بخش : پایانی

حاصل آیات مذکور سکونت و آرامش مداوم است. که البته برای تحقق این امر مهم نیازمند وجود ثبات و دوام در زندگی خانوادگی تا زمان مرگ هستیم و این امر مهم هرگز با تجویز متعه و ازدواج موقت صورت نخواهد گرفت. زیرا آرامش با وجود ثبات، محقق می‌شود و با امور موقت و متغیر، قابل دست‌یابی نیست.
لذا بر مبنای قرآن زندگی خانوادگی انسان مسلمان وقتی ماندگار، شیرین و آرام‌بخش خواهد شد که فاکتورهای فوق (وجود اشتراک زنان و مردان در خلقت در نفس واحده - مودت - رحمت - سکونت و آرامش) دقیقاً لحاظ شوند. به نحوی که در هیچ کدام از آنها رنگ بی‌ثباتی و زمان‌دار وجود نداشته باشد.

متعه از ابداعات بشری است و دین خداوند (خصوصاً قرآن) با آن ناسازگار است. گرچه بر اساس روایات پالایش نشده‌ی قرآنی در میان مذاهب اهل تشیع و اهل سنت، روایاتی متعدد مبنی بر تایید یا رد متعه ارائه شده است.

با وجود اختلاف مذاهب فقهی و دیدگاه‌های متفاوت فقها در مورد جواز یا عدم جواز متعه، قرآن با وضوح کافی دیدگاهش را در مورد زندگی خانوادگی آرام‌بخش قرآنی بر مبنای اصول فوق قرار می‌دهد و انسان مسلمان را از آشفتگی‌های حاصله از  طرفداران روایات پالایش نشده‌ی قرآنی به زندگی پر از سکونت و آرامش دعوت می‌کند.
چون مطلب مذکور از امور روشن و واضح قرآنی است، بیش از این خود را گرفتار آشفته بازار دیدگاه‌های مختلف فقها نمی‌کنیم و زندگی خانوادگی را بر اساس اصول فوق تنظیم می‌کنیم و افراد بشر را به حضور در این بهشت کوچک دعوت می‌کنیم.
تفصیل بیشتر موضوع را به فقهای دسته‌ی سوم (پالایش روایات بر اساس قرآن و معرفی دین در قالب قرآن و سنت) می‌سپاریم.

محمد حامدی

@mohamadhamedy

پیام روزانه ی قرآنی شماره : ۳۲۷

بخش : اول

? سوال:

دیدگاه قرآن درباره‌ی متعه یا ازدواج موقت چیست؟

? پاسخ بخش اول:

در مورد پاسخ به سوالات فقهی چنین شایسته است که درباره‌ی سه نوع خاص از دینداری مرسوم در میان مسلمانان بیان مختصری داشته باشیم تا از این منظر به صورت واضح‌تر پاسخ سوالات فقهی را دریافت نماییم.

1. دینداری روایت مدار:
   انسان بر اساس این دیدگاه، دین را از منظر روایات پالایش نشده‌ی قرآنی می‌شناسد. و تعاملش با قرآن تنها در راستای تأیید روایات مرسوم و منتخب می‌باشد. و هرگز راضی نیست با تحلیل‌های قرآنی، دین روایتی خود را دچار چالش کند و آنها را با دیدگاه‌های قرآنی معارض با دیدگاه روائیش تعویض نماید. لذا کار او مقابله با هر اندیشه‌ی مخالف با اندیشه‌های روائیش می‌باشد. که متأسفانه بیشتر امت اسلامی در طول تاریخ پر فراز و نشیبش قربانی این دیدگاه ویرانگر بوده که شکوه و عظمت اسلامی را مخدوش نموده است.

2. دیدگاه قرآنیون:
   در این دیدگاه همه‌ی امور دینداری انسان مسلمان بر عهده‌ی قرآن قرار می‌گیرد. و نسبت به حجیت و بکارگیری روایات و سنت نبوی، اعتنایی نمی‌شود. زیرا چنین معتقدند که روند اثبات حقانیت روایات ناممکن است. لذا بر آنها نمی‌توان اعتماد نمود. که تعدادی از مسلمانان نیز در این دایره‌ی محدود گرفتار می‌شوند و خود را از منبع عظیم و راهگشایی همچون سنت صحیح نبوی محروم می‌کنند.

3. طرفداران قرآن و سنت به صورت همزمان:
   در این دیدگاه در ابتدا انسان مسلمان با قرآن و قواعد هدایتش آشنا می‌شود. سپس به دنبال آن برای فهم درست و بیشتر قرآن به روایات منتسب به پیامبر(ص) مراجعه می‌کند. با این تفاوت که در ابتدا روایات مورد نظر را از صافی قرآن عبور می‌دهد، آنگاه آنچه را که براساس قرآن تایید می‌شود، برمی‌گزیند و آنچه را مردود می‌داند‌، رها می‌کند. که در اصل، وحی الهی روش این دسته از مسلمانان را تأیید می‌کند.
   اما با تأسف باید این را گفت که طرفداران این رویکرد قرآنی در اقلیت بوده و هستند.

میراث اسلامی ما نیز متأثر از این سه طیف مختلف است و شناسایی احکام فقهی نیز از این دیدگاهای مرسوم ارتزاق می‌کنند.
بنابراین تا زمانی که از دیدگاه‌های ناقص اول  و دوم فارغ نشویم و معیار کار را بر اساس دیدگاه سوم قرار ندهیم، در زمینه‌ی پاسخگویی به سوالات فقهی دچار آشفته بازاری همچون بیشتر کتب فقهی موجود، خواهیم شد. و در زمینه‌ی عصری کردن دین دچار مشکل اساسی خواهیم شد.

مسئله‌ی متعه در میان افراد بشر از دورانهای پیشین زندگی بشر وجود داشته و در زمان نزول قرآن ایجاد نشده است. و قرآن در روندی کوتاه تکلیف این حکم را روشن نمود. البته در همان ابتدای نزول وحی با صراحت با این پدیده‌ی مرسوم، مخالفتی صورت نگرفت و در چرخه‌ای کوتاه پس از تبیین قواعد ازدواج و نظام خانواده تکلیف آن را به وضوح روشن نمود. و به جای آن، ازدواج دائم را قرار داد. و برای همیشه متعه را ناروا اعلام نمود. که به قرار زیر است:

1. در ابتدا منشأ وجود مادی و روحی بشر (اعم از زن و مرد) را به صورت همسان و مشابه معرفی نمود. و تنها در بعضی از جزئیات آنها را متفاوت اعلام نمود. که این اصل در مشابه سازی خواسته‌های زنان و مردان و عدم وجود تبعیض در مورد هرکدام نقش اساسی را ایفا نمود.

يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا كَثِيرًا وَنِسَاءً ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالْأَرْحَامَ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا [سوره النساء : آیه ۱]
ای مردم از مخالفت پروردگارتان بپرهیزید همان کسی که همه‌ی شما را از یک انسان آفرید. و همسر او را نیز از جنس او خلق کرد و از آن دو مردان و زنان فراوانی در روی زمین منشر ساخت. و از خدایی بپرهیزید که همگی به عظمت او معترفید و هنگامی که چیزی از یکدیگر می‌خواهید نام او را می‌برید. و نیز از قطع رابطه با خویشاوندان خود بپرهیزید زیرا خداوند مراقب شماست.

1. قرآن مبنای زندگی خانوادگی را بر مودت (عشق و محبت خالصانه و بی شریک) و رحمت (جلب منافع و دفع مضرات) قرار می‌دهد.

وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً ۚ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ [سوره الروم : ۲۱]
و از نشانه‌های او اینکه، همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید و در میان‌تان مودت و رحمت قرار داد در این نشانه‌هایی است برای گروهی که تفکر می‌کنند.

محمد حامدی

@mohamadhamedy

نکاتی در مورد تفکر سیستمی موجود در قرآن
همه ی آگاهان بشر این حقیقت را پذیرفته که بهترین راهکار برای بهره وری از نعمات و مصنوعات ،  پیروی از فرامین سازنده ی آنهاست. زیرا کسی که مصنوعی را می سازد از تمام رموز علمی آن آگاه است. لذا برای بهره وری سعادتمند از نعمات موجود در جهان آفرینش لازم است که از فرامین خالق و سازنده ی آنها استفاده نمود.

نکته ی اساسی در این مورد این است که جهان آفرینش با همه ی وسعتش یک دستگاه واحد است ، که همه ی قطعاتش بصورت ارگان به هم متصل اند.لذا صدور هر فرمانی در مورد آنها مرتبط با تمام قطعات جهان آفرینش است. و این امر بدان معناست که احکام ، فرامین و باید و نبایدها تنها زمانی حکیمانه و سودمنداند که با تمام قطعات موجود در جهان آفرینش همخوانی داشته و موجب تولید فساد برای آنها نشده و به روند رشد آنها کمک نمایند. که این امر فراگیر و مهم تنها از عهده ی خالق کائنات بر می آید و انسان در این زمینه فاقد توانایی لازم است.

بنابراین جهان آفرینش و انسان با همه‌ی تنوعش یک دستگاه واحد است. و به صورت سیستماتیک در کنار یکدیگر چیده شده‌اند. و در صورتی می‌توانند رسالت خویش را بصورت کامل محقق نمایند که همه‌ی قطعات آن به صورت همسان بر اساس فرمان خالق‌شان به صورت سیستماتیک اداره شوند. که در صورت نافرمانی در یک قطعه از آن، رسالت مذکور انجام نمی‌شود.

بر این اساس، دینداری نیز امری منفصل و جدا از هم نیست. تا با فرمان‌برداری از خداوند، در بعضی از شئونات زندگی و فرمان‌برداری از غیر خدا در شئونات دیگر محقق شود. چون قضیه ی دینداری نیز همچون جهان آفرینش یک دستگاه واحد است و همانند قطعات موجود در موتور ماشین بایستی همه‌ی آنها در کنار همدیگر به صورت متصل قرار گرفته و هیچ کدام به صورت مجزا از سایر قطعات، قادر به انجام وظیفه نبوده و ماشین را به حرکت نخواهند انداخت.

بر اساس نکات فوق مشخص گردید که فلسفه ی هر حکمی از احکام الهی برابر است با تناسب آن با تمام قطعات پنهان و آشکار جهان آفرینش. که تشخیص این کار عظیم تنها از خداوندی بر می آید که بر کل جهان آفرینش احاطه ی وجودی و علمی دارد. لذا اینکه در دین خدا برای بعضی از احکام به تعدادی از حکمتهای آن اشاره شده ، به این معنی نیست که فلسفه ی آن حکم تنها در آنها منحصر شده ، بلکه این امر به معنی برگرفتن مشتی از خروار است.  و الا در صورتی که خداوند فلسفه ی جامع و مانع احکام را برای بشر بیان می نمود می بایست آثار آن حکم را بر تمام قطعات پنهان و آشکار جهان آفرینش تشریح می نمود. که این امر در طاقت و توان انسان نمی گنجد و حتی برای یافتن فلسفه یک حکم نیز همه ی عمر انسان کافی نیست. لذا خداوند از قاعده ی مشت نمونه ی خروار ، استفاده نموده تا هم پاسخ بشر را داده باشد و هم با تبیین فلسفه ی آن حکم در همه ی قطعات جهان آفرینش ، همه ی عمر انسان را در این امر غیر ضروری ضایع نکند.

بنابراین معلوم شد که غیر از خداوند هیچ کس فلسفه ی کامل احکام الهی را نمی داند. پس بهترین تلقی از فلسفه ی احکام الهی این است که بر اساس نمونه های بیان شده در وحی قناعت نموده و بقیه را به حکمت خداوند در سایر قطعات جهان آفرینش موکول کنیم ، که این امر تنها در اختیار ایشان است. [البقرة : 216]

بر اساس قرآن، برنامه‌ی هدایت انسان با تمام جهان آفرینش مرتبط است. زیرا کل جهان هستی یک دستگاه واحد است. که به صورت سیستماتیک به هم متصل شده است. و البته صدور برنامه‌ی زندگی سعادت‌بخش برای انسان، نیازمند وجود علم محیط بر این دستگاه عظیم است. که این امر بزرگ از توانایی بشر خارج است. لذا در صورتی که انسان‌ها میلیون‌ها سال در راستای تولید چنین برنامه‌ی سعادت‌بخشی تلاش می‌کردند، نمی‌توانستند بدان دست یابند. زیرا انسان دارای علم محیط بر انسان و جهان آفرینش نیست. به همین خاطر خداوند خود در این کار عظیم دخالت نمود. که ایشان در سوره‌ی قدر، عظمت آن را بیان نموده است. [سوره القدر]

منابع :

۱.تفسیر سوره قدر از استاد ناصر سبحانی

1. کتاب اسماء حسنی - استاد ناصر سبحانی

2. کتاب انسان در جستجوی خوشبختی - محمد حامدی

3. کتاب چرا معامله با خداوند - محمد حامدی

4. کتاب نگاهی بر انسان شناسی قرآنی - محمد حامدی

محمد حامدی
@mohamadhamedy

پیام روزانه ی قرآنی شماره : ۲۴۳

بخش : پایانی

در خاتمه باید گفت اجرای نعمت آزادی در میان انسان‌ها تنها از کسانی بر می‌آید که بر طبق فرمان خدا خود را تزکیه و تربیت نمایند و تنها در صورتی تضمین می‌شود که اکثریت قریب به اتفاق افراد جامعه به این نوع از ایمان دینی رسیده باشند و درون و بیرون زندگی آنها بر اساس دین خدا آراسته شود؛ در غیر این صورت، تضمینی برای اجرای آزادی وجود ندارد و در این راستا همیشه در طول تاریخ، بر مبنای ادیان آسمانی مؤمن نماها، آزادی انسان‌ها را مخدوش یا حذف نموده‌اند.

پس ما هرگز عملکرد نادرست مسلمانان را در طول تاریخ و در دنیای معاصر به حساب دین نخواهیم نوشت و آن را به عنوان بخشی از دین، تایید و تضمین نخواهیم نمود؛ اما خود دین و عملکرد مؤمنین حقیقی را برای تحقق آزادی‌های انسان‌ها تضمین می‌کنیم. و البته این کار بزرگ، تنها در میدان عمل قابل اثبات است و با ادعای صرف میانه‌ای ندارد.

خوش بود گر محک تجربه آید به میان
تا سیه رو شود هر که در او غش باشد

ضمناً در هر جایی از این کره‌ی خاکی بی‌عدالتی یا استبداد و ناامنی مشاهده شود با قاطعیت اعلام می‌داریم که در این حالت، یا دین خدا حضور ندارد یا حضور ضعیفی دارد که باید اصلاحات مورد نظر را تا پایان کار ادامه داد.

و من الله توفیق ...

محمد حامدی

@mohamadhamedy

پیام روزانه ی قرآنی شماره : ۲۴۲

بخش : پنجم

در ضمن، در حکومت اسلامی براساس قرآن، همه‌ی امورات جامعه به صورت شورایی اداره می‌شود و نهادهای مردمی در موضوعات مختلف تشکیل می‌شود و حضور آنها بر زندگی افراد جامعه جاری است و حتی رئیس حکومت اسلامی حق ندارد به صورت فردی بر مردم فرمان صادر کند، بلکه رئیس جمهور مجری مصوبات شورای اولی‌الامر می‌باشد، لذا از این طریق، از بروز و ظهور استبداد جلوگیری می‌کند. و این امر می‌تواند تضمین قابل ملاحظه‌ای را عملی کند و در کنار سایر عوامل تربیتی پروژه‌ی آزادی‌ها را تضمین قطعی کند. همچنین انتخاب مجریان حکومت براساس انتخابات آزادانه‌ی مردم کاملاً به صورت دموکراتیک انجام می‌شود و جایی برای حضور استبداد باقی نمی‌ماند و از این طریق، آزادی‌های فردی و اجتماعی به طور قطعی تضمین می‌شوند.

وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَىٰ بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ [سوره الشورا : آیه ۳۸]
و کسانی که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده و نماز را برپا می‌دارند و کارهایشان به صورت مشورت در میان آنهاست و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم انفاق می‌کنند.

بنابراین هم مؤمنین و هم غیرمؤمنین، اعم از اقلیت‌های دینی و غیردینی، در سایه‌ی حکومت اسلامی به همه‌ی حقوق مسلم خود از جمله حق آزادی بیان و انتقاد سالم برخوردار هستند؛ اما در این جا تذکر نکته‌ی بسیار مهمی ضروری است و آن این که ما تاکنون نظر دین را بیان داشتیم و تنها از این موضوع دفاع می‌کنیم و هرگز از عملکرد مسلمان نماها در طول تاریخ، که دین را به ابتذال کشیده و از این طریق، مظالم متعددی را مرتکب شده و آن را در شکل ظالمانه‌ای با فکر و عمل معرفی نموده‌اند، جانبداری نمی‌کنیم و تمام تلاش خود را در راستای اصلاح و تحقق عملی دین خدا در همه‌ی شئونات زندگی بشر بکار خواهیم برد تا در سایه‌ی حاکمیت دین خدا همه‌ی انسان‌ها آزادانه به زندگی خود ادامه دهند؛ حال تفاوتی نمی‌کند که انسان‌ها در این حالت، دین خدا را برگزینند یا خیر.
نکته‌ی اساسی در اینجا  این است که آزادی در سایه‌ی دین، تا زمانی حفظ می‌شود که مخالفین دین خدا اقدام به براندازی حکومت اسلامی منتخب مردم نکنند؛ زیرا در این صورت، با آنها بر طبق روش خودشان برخورد می‌شود. و البته این امر در تمام نظام‌های بشری نیز اجرا می‌شود و مخصوص دینداران نیست.

محمد حامدی

@mohamadhamedy

پیام روزانه ی قرآنی شماره : ۱۷۰

بخش : دوم

بنابراین درباره‌ی خلق انسان باید این را  گفت که چون این امر در حیطه‌ی علم، حکمت و رحمت بی‌نهایت خداوند دارای جمیع صفات کمال در حد بی‌نهایت است، کاری است کاملاً حکیمانه و بجا و قابل اعتراض نیست. چون فاعلش از هر نقصی بدور است.

از جهتی دیگر هر گاه خداوند می‌خواست برای خلق انسان از او نظر خواهی کند، می‌بایست قبلاً او را خلق کند و سپس از ایشان نظر خواهی کند که آیا مایل است خلق شود یا نه؟ که این کار از لحاظ فلسفی و عقلی تناقض و پارادوکسی غیر منطقی است. زیرا در این صورت مشکل این جاست که انسان نمی‌خواست خلق شود. در حالی که برای نظرخواهی می بایست قبلاً خلق شود.

ضمناً در این حالت، انسان برای نظرخواهی شایسته نیست زیرا هنوز زندگی دنیوی و عوارض و فوایدش (دینداری و متعلقاتش و زندگی غیر دیندارانه و متعلقاتش) را عملاً در مجالات مختلف مادی و معنوی تجربه ننموده تا در مورد خلق یا عدم خلق خود به درستی قضاوت کند و بدین وسیله یکی را برای خود برگزیند.

همچنین در صورتی که انسان در تاریخ عمر خویش، فرمانبردار خداوند می‌بود، زندگی سعادتمندی را تجربه می‌نمود و کاملاً از خلق خود، راضی و شادکام می‌شد و از خداوند در خواست فنا را نمی‌نمود.

مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ [سوره النحل : آیه ۹۷]
هر کس کار شایسته‌ای انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالی که مؤمن است، او را به حیاتی پاک زنده می‌داریم؛ و پاداش آنها را به بهترین اعمالی که انجام می‌دادند، خواهیم داد.

اما با کمال تأسف به صورت جاهلانه، آگاهانه و ستمکارانه زندگی فاجعه باری را برای خود برگزید که خداوند به شدت از آن ناراضی است. انسان تنها در این صورت است که چنین درخواست ناروایی را مطرح می‌کند و خواهان فنای خویش می‌شود.

إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَن يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا [سوره الاحزاب : آیه ۷۲]
ما امانت (تعهّد، تکلیف، و ولایت الهیّه) را بر آسمانها و زمین و کوه‌ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ امّا انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)!

محمد حامدی

@mohamadhamedy