خیلی دلم میخواد مثل هیدن بگم "وقتی نیستی بهشته حال من" ولی دارم پاره میشم.

یه روز میرم‌ زیر خاک ولی دوست دارم از اینجا تا ماه.

به موقعه‌ش میشینم همه کاراتونو مرور میکنم و یه شب واستون توی دلم قبر میکنم، همون شب توی قبر زنده زنده خاکتون میکنم و تا صبح‌هم واستون عزاداری میکنم.
بعد صداتونو از توی همون قبر میشنوم ولی دیگه باور نمیکنم که زنده اید و داستانتون برای همیشه واسم تموم میشه.

بعدا؟ بعدا عکساتو پاره کردم،نامه هاتو پاره کردم، فکر یه چاره کردم و کون لقت.

من سعی کردم ازت بدم نیاد، ولی تو هر روز بیشتر ثابت کردی چقدر لایق تنفری.

‏حتی غمی که تو توی دلم گذاشتی با بقیه فرق میکرد.