قسمت جدید سریال Severance اومده.

سازوکار دنیا خیلی عجیب و درعین حال جالبه. هر چیزی یه شمشیر دولبه‌ست؛ درعین‌حال که می‌تونه مفید و کارآمد باشه، می‌تونه بهت آسیب بزنه و پرتت کنه تو باتلاق!

پست‌های قدیمی‌تر کانال رو که می‌خونم سیر تغییرم رو به چشم می‌بینم. چندوقت پیش توی گوگل درایو چندتا عکس پیدا کردم از دوران نوجوانیم و تا یه مدتی متعجب بهشون نگاه می‌کردم، اصلا جزئیات اون دوران رو یادم رفته بود. همیشه حسودیم میشه به کسانی‌که گذشته‌شون رو مو به مو یادشونه، چون خودم این قابلیت رو ندارم. بعد از گذشت یکی دوسال از یک ماجرای ساده و غیرمهم، به سختی به یادش میارم. مثلا چندروز پیش داشتم تلاش می‌کردم یادم بیاد چرا با فلان دوستم قطع ارتباط کردم، ماجرا از کجا شروع شد، اما یادم نیومد. از این به بعد تصمیم گرفتم هرچیزی که مربوط به زندگیم میشه و میتونه فاقد اهمیت باشه رو یک‌جوری ثبت کنم. وقتی برمی‌گردم و بهشون نگاه می‌کنم، به وضوح بهم نشون می‌دن که چی شد که تغییر مسیر دادم، افتادم توی این خط، قید فلان چیز رو زدم و به یکسری قول‌هایی که به خودم دادم پایبند موندم. پشت ِگرفتن تصمیمات کوچیک و بزرگ یک دلیل شخصی خوابیده که ممکنه یادم بره. برای اینکه مجبور به تکرار اشتباهات ساده نشم، باید ثبت کنم تا به خاطر بیارم، ثبت کنم که ببینم چی بودم و به چی تبدیل شدم، درست مثل یک فیلم، درست مثل ویکتور توی سریال فرام که از نقاشی کردن و مداد شمعی‌هاش برای فراموش نکردن کمک می‌گرفت.

*Hello, darkness, my old friend
I've come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence

In restless dreams, I walked alone
Narrow streets of cobblestone
'Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence

And in the naked light, I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never shared
And no one dared
Disturb the sound of silence
You might also like

"Fools," said I, "You do not know
Silence, like a cancer, grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach you"
But my words, like silent raindrops, fell
And echoed in the wells of silence*

– Attic ?

پیام ناشناس:سلام سی سالگی برات چه شکلیه؟ بحرانی که همه تجربه می کنند رو تجربه کردی؟ یا نمی ترسی ازش؟

جواب من:
فکر کنم نباید اسم بحران رو گذاشت روش، بحران خیلی کلمه بزرگ و سیاهیه براش، یا من تصورم از بحران چیزهای خییلی ترسناک‌تر و لاینحله. کل ِیکسال قبل صرفا داشتم بهش فکر می‌کردم؛ به هرحال هم عدد قابل توجهیه و هم انتظارات خودت و اطرافیان ازت متفاوت‌تر از دهه بیست سالگیه، خیلی جدی‌تر از همیشه باید به زندگی نگاه کنی و کاملا مسئولیت پذیر باشی؛ که این موارد از وقتی کار کردن رو شروع کردم برام به مرور زمان شکل منسجم‌تری به خودش گرفت. کلا عددها اینجوری نیستن که انقلابی درونت به وجود بیارن یا باعث بشن فردای روز تولدت دیگه یه آدم متفاوت باشی. این تفاوته در طول زمان رقم میخوره.
سی سالگی خیلی قشنگه، لااقل منکه دوستش دارم. چون هم شناخت کاملی از خودم به دست آوردم، هم همچنان جوونم و انرژی دارم، هم آرامش ذهنی به دست آوردم. چیزی که حداقل توی فاصله 18 تا 27 سالگی به هیچ وجه نداشتمش. این آروم شدنه واقعا سی سالگی رو برام جذاب کرد. ?

امسال میخوام دو تا فیلم برای هالووین نگاه کنم، یکی (1993) hocus pocus که ترسناک نیست و دومی The Conjuring (2013) که به گفته کسانی‌که دیدنش به شدت ترسناکه و براساس داستان واقعی ساخته شده. شما هم اگه دوست داشتین (فیلم ترسناک) تماشا کنین و داخل ربات نظراتتون رو برام بفرستید. ?

داشتم فکر میکردم که این موزیک چقدر شبیه موزیک فیلم یه حبه قنده که برگشتم و به آهنگسازش نگاه کردم و دلیلش رو فهمیدم. حالا احساس میکنم ما به جز حافظه بویایی و چشایی حافظه شنوایی هم داریم و اونجا یک دسته بندی کامل از همه موزیک ها، تُن صداها، لالایی‌ها، آواها و غیره داریم که با شنیدنِ چیزی مشابه اونها سریع گیرنده‌مون فعال میشه و خودش رو در کمترین زمان ممکن به اون حس در گذشته متصل میکنه. اینکه چرا این به خاطر سپاری وجود داره و چه کمکی به بقای ما می‌کرده رو نمی‌دونم، ولی هرچی هست بسیار لذت بخشه.
– Cave ?

به نظرم بهترین کیک پاییزی، کیک کدو حلواییه؛ خوشمزه و گرم. ???

– March | Aesthetic
⊹ ₊˚‧ ?‍♀️ @lenoirbooks ?‍⬛ ‧˚₊ ⊹