گرچه دوریم از بساط قُرب، همّت دور نیست... أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ رَفَعَ الْحَدِيثَ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: دَخَلَ حَنَانُ بْنُ سَدِيرٍ الصَّيْرَفِيُّ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَ عِنْدَهُ…

گرچه دوریم از بساط قُرب، همّت دور نیست...

أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ رَفَعَ الْحَدِيثَ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: دَخَلَ حَنَانُ بْنُ سَدِيرٍ الصَّيْرَفِيُّ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَ عِنْدَهُ جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَالَ يَا حَنَانَ بْنَ سَدِيرٍ تَزُورُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فِي كُلِّ شَهْرٍ مَرَّةً قَالَ لَا قَالَ فَفِي كُلِّ شَهْرَيْنِ مَرَّةً قَالَ لَا قَالَ فَفِي كُلِّ سَنَةٍ مَرَّةً قَالَ لَا قَالَ مَا أَجْفَاكُمْ لِسَيِّدِكُمْ فَقَالَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قِلَّةُ الزَّادِ وَ بُعْدُ الْمَسَافَةِ قَالَ أَ لَا أَدُلُّكُمْ عَلَى زِيَارَةٍ مَقْبُولَةٍ وَ إِنْ بَعُدَ النَّائِي قَالَ فَكَيْفَ أَزُورُهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ اغْتَسِلْ يَوْمَ الْجُمُعَةِ أَوْ أَيَّ يَوْمٍ شِئْتَ وَ الْبَسْ أَطْهَرَ ثِيَابِكَ وَ اصْعَدْ إِلَى أَعْلَى مَوْضِعٍ فِي دَارِكَ أَوِ الصَّحْرَاءِ وَ اسْتَقْبِلِ الْقِبْلَةَ بِوَجْهِكَ بَعْدَ مَا تَبَيَّنَ أَنَّ الْقَبْرَ هُنَاكَ يَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ ثُمَّ تَقُولُ:

السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلَايَ وَ ابْنَ مَوْلَايَ وَ سَيِّدِي وَ ابْنَ سَيِّدِي السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلَايَ الشَّهِيدَ بْنَ الشَّهِيدِ وَ الْقَتِيلَ بْنَ الْقَتِيلِ السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ أَنَا زَائِرُكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ بِقَلْبِي وَ لِسَانِي وَ جَوَارِحِي وَ إِنْ لَمْ أَزُرْكَ بِنَفْسِي مُشَاهَدَةً لِقُبَّتِكَ فَعَلَيْكَ السَّلَامُ يَا وَارِثَ آدَمَ صِفْوَةِ اللَّهِ وَ وَارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اللَّهِ وَ وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللَّهِ- وَ وَارِثَ مُوسَى كَلِيمِ اللَّهِ وَ وَارِثَ عِيسَى رُوحِ اللَّهِ وَ وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِيبِ اللَّهِ وَ نَبِيِّهِ وَ رَسُولِهِ وَ وَارِثَ عَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَصِيِّ رَسُولِ اللَّهِ وَ خَلِيفَتِهِ وَ وَارِثَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ وَصِيِّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ لَعَنَ اللَّهُ‏ قَاتِلِيكَ وَ جَدَّدَ عَلَيْهِمُ الْعَذَابَ فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ أَنَا يَا سَيِّدِي مُتَقَرِّبٌ إِلَى اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ وَ إِلَى جَدِّكَ رَسُولِ اللَّهِ وَ إِلَى أَبِيكَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِلَى أَخِيكَ الْحَسَنِ وَ إِلَيْكَ يَا مَوْلَايَ فَعَلَيْكَ السَّلَامُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ بِزِيَارَتِي لَكَ بِقَلْبِي وَ لِسَانِي وَ جَمِيعِ جَوَارِحِي فَكُنْ لِي يَا سَيِّدِي شَفِيعِي لِقَبُولِ ذَلِكَ مِنِّي وَ أَنَا بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِكَ وَ اللَّعْنَةِ لَهُمْ وَ عَلَيْهِمْ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَيْكُمْ أَجْمَعِينَ فَعَلَيْكَ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ رِضْوَانُهُ وَ رَحْمَتُهُ

ثُمَّ تَحَوَّلْ عَلَى يَسَارِكَ قَلِيلًا وَ تتحول [تُحَوِّلُ‏] وَجْهَكَ إِلَى قَبْرِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ هُوَ عِنْدَ رِجْلِ أَبِيهِ وَ تُسَلِّمُ عَلَيْهِ مِثْلَ ذَلِكَ ثُمَّ ادْعُ اللَّهَ بِمَا أَحْبَبْتَ مِنْ أَمْرِ دِينِكَ وَ دُنْيَاكَ ثُمَّ تُصَلِّي أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ فَإِنَّ صَلَاةَ الزِّيَارَةِ ثَمَانٌ أَوْ سِتٌّ أَوْ أَرْبَعٌ أَوْ رَكْعَتَانِ وَ أَفْضَلُهَا ثَمَانٌ ثُمَّ تَسْتَقْبِلُ نَحْوَ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَ تَقُولُ:

أَنَا مُوَدِّعُكَ يَا مَوْلَايَ وَ ابْنَ مَوْلَايَ وَ يَا سَيِّدِي وَ ابْنَ سَيِّدِي وَ مُوَدِّعُكَ يَا سَيِّدِي وَ ابْنَ سَيِّدِي يَا عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ وَ مُوَدِّعُكُمْ يَا سَادَاتِي يَا مَعَاشِرَ الشُّهَدَاءِ فَعَلَيْكُمْ سَلَامُ اللَّهِ وَ رَحْمَتُهُ وَ رِضْوَانُهُ وَ بَرَكَاتُهُ.

كامل الزيارات، ص289
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏98، ص367

@emameakher

دل ما لک زده برای حرم...

عَنِ الْبَزَنْطِيِّ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا علیه السلام أَيُّ الْأَوْقَاتِ أَفْضَلُ أَنْ أَزُورَ فِيهِ الْحُسَيْنَ علیه السلام قَالَ النِّصْفَ مِنْ رَجَبٍ وَ النِّصْفَ مِنْ شَعْبَانَ.

🌸 بزنطی گوید: از امام رضا -علیه السلام- پرسیدم: چه اوقاتی برای زیارت امام حسین -علیه السلام- افضل است؟ فرمود: نیمه‌ی رجب و نیمه‌ی شعبان.

عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِذَا كَانَ أَوَّلُ يَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ نَادَى مُنَادٍ مِنْ تَحْتِ الْعَرْشِ يَا وَفْدَ الْحُسَيْنِ لَا تُخْلُوا لَيْلَةَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ مِنْ زِيَارَةِ الْحُسَيْنِ فَلَوْ تَعْلَمُونَ مَا فِيهَا لَطَالَتْ عَلَيْكُمُ السَّنَةُ حَتَّى يَجِي‏ءَ النِّصْفُ.

🍀 معاویه بن وهب از امام صادق -علیه السلام- نقل می‌کند که ایشان فرمود: چون روز اول شعبان فرا رسد، ندا دهنده‌ای از زیر عرش ندا می‌کند: ای رهسپارانِ حسین، شب نیمه‌ی شعبان را از زیارت حسین -علیه السلام- فرو نگذارید، زیرا اگر می‌دانستید چه فضلی در آن است گذرِ سال برایتان طولانی می‌شد تا اینکه نیمه‌ی شعبان فرا رسد.

عن أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيِّ قَالَ سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام مَا لِمَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام فِي النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ مِنَ الثَّوَابِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام فِي النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ يُرِيدُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ وَ مَا عِنْدَهُ لَا عِنْدَ النَّاسِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ فِي تِلْكَ اللَّيْلَةِ ذُنُوبَهُ وَ لَوْ أَنَّهَا بِعَدَدِ شَعْرِ مِعْزَى كَلْبٍ ثُمَّ قِيلَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ يَغْفِرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ الذُّنُوبَ كُلَّهَا قَالَ أَ تَسْتَكْثِرُ زَائِرَ الْحُسَيْنِ ع هَذَا كَيْفَ لَا يَغْفِرُهَا وَ هُوَ فِي حَدِّ مَنْ زَارَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِي عَرْشِهِ.

✨ از امام صادق -علیه السلام- پرسیده شد: کسی که در نیمه‌ی شعبان قبر امام حسین -علیه السلام- را زیارت کند چه ثوابی دارد؟ امام (ع) فرمود: کسی که در نیمه‌ی شعبان قبر حسین بن علی -علیهما السلام- را زیارت کند و هدفش خدا و پاداش او باشد نه مردم، خداوند در همان شب گناهانش را می‌بخشد، حتی اگر به تعداد موی بزهای قبیله‌ی کلب باشد. سپس عرض شد: فدایت شوم، آیا خداوند همه‌ی گناهانش را می‌بخشد؟ فرمود: آیا این مقدار را برای زائر حسین (ع) زیاد می‌شماری؟ چگونه او را نیامرزد در حالی که او در حد کسی است که خدا را در عرش زیارت کرده است.

إقبال الأعمال (ط - القديمة)، ج‏2، ص711
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏98، ص97

@emameakher

???????

آن قعر و سقفِ عرشی...

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَجْلَانَ السَّكُونِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ -علیه السلام- يَقُول‏:
بَيْتُ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ مِنْ حُجْرَةِ رَسُولِ اللَّهِ -صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ- وَ سَقْفُ بَيْتِهِمْ عَرْشُ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ فِي قَعْرِ بُيُوتِهِمْ فُرْجَةٌ مَكْشُوطَةٌ إِلَى الْعَرْشِ مِعْرَاجُ الْوَحْيِ وَ الْمَلَائِكَةُ تَنْزِلُ عَلَيْهِمْ بِالْوَحْيِ صَبَاحاً وَ مَسَاءً وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ وَ طَرْفَةِ عَيْنٍ وَ الْمَلَائِكَةُ لَا يَنْقَطِعُ فَوْجُهُمْ فَوْجٌ يَنْزِلُ وَ فَوْجٌ يَصْعَدُ وَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى كَشَطَ لِإِبْرَاهِيمَ -علیه السلام- عَنِ السَّمَاوَاتِ حَتَّى أَبْصَرَ الْعَرْشَ وَ زَادَ اللَّهُ فِي قُوَّةِ نَاظِرِهِ وَ إِنَّ اللَّهَ زَادَ فِي قُوَّةِ نَاظِرَةِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ -صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ- وَ كَانُوا يُبْصِرُونَ الْعَرْشَ وَ لَا يَجِدُونَ لِبُيُوتِهِمْ سَقْفاً غَيْرَ الْعَرْشِ‏...

? از امام باقر -علیه السلام- روایت شده که ایشان فرمود:
خانه‌ی علی و فاطمه بخشی از خانه‌ی رسول خدا -صلوات الله علیهم- و سقف خانه‌ی آنان عرش پروردگار جهانیان بود. در دلِ خانه‌ی ایشان شکافی گشوده شده تا عرش وجود داشت که همان معراج وحی است و فرشتگان، صبح و شام و در هر لحظه و چشم بر هم زدنی با وحی بر آنان نازل می‌شدند. گروهی از فرشتگان فرود می‌آمدند و گروهی دیگر به آسمان عروج می‌کردند و رفت و آمدشان متوقف نمی‌شد.

خدای متعال برای ابراهیم -علیه السلام- از آسمان‌ها پرده برداشت تا اینکه عرش را مشاهده کرد و قدرت بینایی او را افزایش داد. و نیز بر قدرت بینایی محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین -صلوات الله علیهم- افزود و آنان عرش را می‌دیدند و جز عرش الهی سقفی برای خانه‌ی خود نمی‌یافتند...

تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة، ص792
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏25، ص97

در همان آستانه‌ای کز عرش

قدسیان را به آن نظرها بود

اشک چشم ستارگان می‌ریخت

بین دیوار و در خبرها بود

من به حسرت نگاه می‌کردم

باغ گل را میان آتش و دود

جز خدا هیچ‌کس نمی‌داند

که چه آمد به روز یاس کبود...

@emameakher

???????

???????

کار زهراست، مثمرِ ثمر است...

وَ رُوِيَ أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام قَالَ لِرَجُلٍ مِنْ بَنِي سَعْدٍ أَ لَا أُحَدِّثُكَ عَنِّي وَ عَنْ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ، أَنَّهَا كَانَتْ عِنْدِي فَاسْتَقَتْ بِالْقِرْبَةِ حَتَّى أَثَّرَ فِي صَدْرِهَا وَ طَحَنَتْ بِالرَّحَى حَتَّى مَجِلَتْ يَدَاهَا وَ كَسَحَتِ الْبَيْتَ حَتَّى اغْبَرَّتْ ثِيَابُهَا وَ أَوْقَدَتْ تَحْتَ الْقِدْرِ حَتَّى دَكِنَتْ ثِيَابُهَا فَأَصَابَهَا مِنْ ذَلِكَ ضُرٌّ شَدِيد...

? از امیرالمؤمنین -علیه السلام- روایت شده که در خصوص سخت‌کوشیِ حضرت فاطمه -علیها السلام- در امور منزل فرمود:

او با مَشک، آب می‌کشید تا اینکه جای آن بر سینه‌اش اثر گذاشت، و با آسیاب دستی آرد می‌ساخت تا جایی که دست‌هایش تاول زد و پینه بست، و خانه را جارو می‌کرد تا اینکه لباس‌هایش غبارآلود می‌شد، و زیر دیگ آتش می‌افروخت تا جایی که لباس‌هایش دود گرفته می‌شد و از این بابت سختی شدیدی به وی رسید...

من لا يحضره الفقيه، ج‏1، ص320
علل الشرائع، ج‏2، ص366
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏43، ص82

هیچکس مثل او شکسته نشد

از تمام جهان گسسته نشد

چند ماهی میان بستر بود

زخمهایش چه سود، بسته نشد

هیچ خیری ندید از دنیا

بعد از او هم جهان خجسته نشد

خسته شد از تلاش او دستاس

دستش از کارِ خانه خسته نشد

کار زهراست مثمر ثمر است

دست حیدر دوباره بسته نشد...

@emameakher

???????

???????

انوار ائمه (علیهم السلام) و شیعیان
در نظر ابراهیم خلیل (علیه السلام)

كنز جامع الفوائد و تأويل الآيات الظاهرة مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ وَهْبَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ وَخِيمٍ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ أَنَّهُ سَأَلَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ -علیهما السلام- عَنْ تَفْسِيرِ قَوْلِهِ تَعَالَى وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ فَقَالَ ع إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمَّا خَلَقَ إِبْرَاهِيمَ -علیه السلام- كَشَفَ لَهُ بَصَرَهُ فَنَظَرَ فَرَأَى نُوراً إِلَى جَنْبِ الْعَرْشِ فَقَالَ إِلَهِي مَا هَذَا النُّورُ فَقَالَ هَذَا نُورُ مُحَمَّدٍ -صلی الله علیه و آله- صَفْوَتِي مِنْ خَلْقِي وَ رَأَى نُوراً مِنْ جَنْبِهِ فَقَالَ إِلَهِي مَا هَذَا النُّورُ فَقَالَ نُورُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ -علیه السلام- نَاصِرِ دِينِي وَ رَأَى إِلَى جَنْبِهِمَا ثَلَاثَةَ أَنْوَارٍ فَقَالَ إِلَهِي مَا هَذِهِ الْأَنْوَارُ فَقِيلَ لَهُ هَذَا نُورُ فَاطِمَةَ -علیها السلام- فَطَمْتُ مُحِبِّيهَا مِنَ النَّارِ وَ نُورُ وَلَدَيْهَا الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ -علیهما السلام- قَالَ إِلَهِي وَ أَرَى تِسْعَةَ أَنْوَارٍ قَدْ أَحْدَقُوا بِهِمْ قِيلَ يَا إِبْرَاهِيمُ هَؤُلَاءِ الْأَئِمَّةُ مِنْ وُلْدِ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ فَقَالَ إِبْرَاهِيمُ إِلَهِي بِحَقِّ هَؤُلَاءِ الْخَمْسَةِ إِلَّا عَرَّفْتَنِي مَنِ التِّسْعَةُ قِيلَ يَا إِبْرَاهِيمُ أَوَّلُهُمْ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ ابْنُهُ مُحَمَّدٌ وَ ابْنُهُ جَعْفَرٌ وَ ابْنُهُ مُوسَى وَ ابْنُهُ عَلِيٌّ وَ ابْنُهُ مُحَمَّدٌ وَ ابْنُهُ عَلِيٌّ وَ ابْنُهُ الْحَسَنُ وَ الْحُجَّةُ الْقَائِمُ ابْنُهُ‏ -علیهم السلام-
فَقَالَ إِبْرَاهِيمُ إِلَهِي وَ سَيِّدِي أَرَى أَنْوَاراً قَدْ أَحْدَقُوا بِهِمْ لَا يُحْصِي عَدَدَهُمْ إِلَّا أَنْتَ فَقِيلَ يَا إِبْرَاهِيمُ هَؤُلَاءِ شِيعَتُهُمْ شِيعَةُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع فَقَالَ إِبْرَاهِيمُ وَ بِمَا تُعْرَفُ شِيعَتُهُ قَالَ بِصَلَاةِ إِحْدَى وَ خَمْسِينَ وَ الْجَهْرِ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ الْقُنُوتِ قَبْلَ الرُّكُوعِ وَ التَّخَتُّمِ فِي الْيَمِينِ فَعِنْدَ ذَلِكَ قَالَ إِبْرَاهِيمُ اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ شِيعَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ فَأَخْبَرَ اللَّهُ تَعَالَى فِي كِتَابِهِ فَقَالَ وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ.

? از جابر جعفی روایت شده که از امام صادق -علیه السلام- درباره‌ی تفسیر آیه‌ی «وَ إِنَّ مِنْ شيعَتِهِ لَإِبْراهيم‏ - به درستی که ابراهیم از شیعیان و پیروان او بود - صافّات، 83» پرسید.
امام (ع) فرمود: خداوند سبحان هنگامی که ابراهیم -علیه السلام- را خلق کرد، بیناییِ او را گشود و وی نوری را در کنار عرش مشاهده کرد و عرضه داشت: پروردگارا، این نور چیست؟
خدای متعال فرمود: این نور محمد -صلی الله علیه و آله- است، برگزیده‌ی من از میان مخلوقاتم.
سپس نور دیگری را در کنار آن دید و گفت: پروردگارا، این نور چیست؟
فرمود: نور علی بن ابی‌طالب -علیه السلام- یاور دین من است.
سپس در کنار آن دو نور، سه نور دیگر مشاهده کرد و گفت: پروردگارا، این نورها چیستند؟
به او گفته شد: این نور فاطمه -علیها السلام- است که محبینش را از آتش جهنم جدا کرده و بازداشته‌ام، و نور دو فرزندش حسن و حسین -علیهما السلام- است.

پس ابراهیم (ع) گفت: پروردگارا، نُه نور دیگر می‌بینم که آنها را احاطه کرده‌اند. به او گفته شد: ای ابراهیم، اینان ائمه از نسل علی و فاطمه (ع) هستند. ابراهیم گفت: پروردگارا به حق این پنج نفر، مرا آگاه کن که آن نُه نفر چه کسانی هستند؟
گفته شد: ای ابراهیم، اول آنها علی بن حسین است و پس از او فرزندش محمد و فرزندش جعفر و فرزندش موسی و فرزندش علی و فرزندش محمد و فرزندش علی و فرزندش حسن و نیز حجّتِ قائم فرزند اوست -صلوات الله علیهم-

ابراهیم (ع) گفت: ای مولا و پروردگار من، نورهایی می‌بینم که آنان را احاطه کرده و شمارشان را جز تو نمی‌تواند شمرد. گفته شد: ای ابراهیم، اینان شیعیانِ ایشان هستند، شیعه‌ی امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب (ع).
ابراهیم پرسید: شیعیانِ او به چه چیزی شناخته می‌شوند؟ خدای متعال فرمود: به پنجاه و یک رکعت نماز [در شبانه روز] و بلند خواندنِ بسم الله الرحمن الرحیم و قنوتِ قبل از رکوع و انگشتر به دستِ راست کردن.
ابراهیم (ع) در آن هنگام عرضه داشت: پروردگارا، مرا از شیعیان امیرالمؤمنین قرار ده. پس خدای متعال این را در کتابش خبر داد و فرمود: «وَ إِنَّ مِنْ شيعَتِهِ لَإِبْراهيم».

تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة، ص485
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏36، ص151

@emameakher

???????

«غدیر، عید برتر»

چهل حدیث در فضیلت و بزرگداشت عید غدیر

@emameakher