دکتر رضا انزابی‌نژاد در سال ۱۳۱۵ در تبریز به دنیا آمد. پس از گذراندن دوره‌ی تحصیلات ابتدایی و دبیرستان، در دانشگاه تبریز در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی موفق به دریافت گواهینامه‌ی کارشناسی در سال ۱۳۳۸ و کارشناسی ارشد در سال ۱۳۵۱ گردید و در سال ۱۳۵۶ از دانشگاه تهران دانشنامه‌ی دکتری گرفت.
دکتر انزابی‌نژاد افزون بر تخصص در متون کلاسیک به ویژه متون تاریخی دوره‌ی مغول، نظامی گنجوی، سعدی و ادبیات معاصر، به زبان‌های ترکی، عربی و فرانسه تسلط داشت. وی از سال ۱۳۵۱ تدریس در دانشگاه تبریز را آغاز کرد و از ۱۳۶۶ تا پیش از بازنشستگی، با دانشگاه فردوسی مشهد همکاری می‌کرد. او در این مدت افزون بر تدریس در دانشکده‌ی ادبیات، مدیریت «مجله‌ی دانشکده‌ی ادبیات» را بر عهده داشت. تألیف نزدیک به ۴۰ مقاله‌ی علمی در مجلات معتبر کشور و سخنرانی‌های علمی در چند کنگره‌ از جمله کنگره‌‌های جهانی فردوسی، حافظ، نظامی و فضولی بغدادی در ایران، هند، تاجیکستان و جمهوری آذربایجان در کارنامه‌ی فرهنگی این استاد دانشگاه وجود دارد. همچنین تألیف «فرهنگ لغت عامیانه»، «تصحیح و شرح مقامات حمیدی»، «تصحیح و شرح تجارب‌الامم فی تاریخ العرب و العجم»، «تصحیح و شرح چهار مقاله‌ی عروضی»، «تصحیح و شرح بوستان سعدی»، «فرهنگ لغت الرائد (عربی به فارسی)»، «رمان بابک (ترجمه از ترکی)»، و «گزیده‌ی تاریخ بلعمی (کتاب درسی دانشگاهی)».
در سال ۱۳۸۹ همکاران و شاگردان دکتر انزابی‌نژاد برای عمری فعالیت ادبی و نوشتاری او یادنامه‌ای به نام: «چو من در این دیار»، در بیش از ۵۰۰ صفحه توسط انتشارات سخن منتشر کردند.
دکتر رضا انزابی‌نژاد در  ۴ اسفند ۱۳۹۱ در ۷۶سالگی بدرود زندگی گفت.

@Mafakherferdowsi

۴ اسفند ۱۴۰۳ مصادف است با دوازدهمین سالروز درگذشت زنده‌یاد دکتر رضا انزابی‌نژاد، استاد برجستۀ گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد

مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه یاد و خاطرۀ این استاد برجستۀ دانشگاه را گرامی می‌دارد

@Mafakherferdowsi

خانم دکتر گیتی فلاح رستگار، استاد پیشکسوت دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، صبح امروز ۱۴۰۳/۱۱/۳۰ در موزه دانشگاه حضور یافتند و ضمن بازدید از موزه یک مجموعه دو جلدی از آثار خود زیر عنوان "شاهنامه منثور" را به موزه و مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه اهدا کردند.

مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسى مشهد از این اقدام ارزنده فرهنگی سپاسگزاری می‌کند.

@mafakherferdowsi

?نکوداشت استاد دکتر محمد هادی فراهی، استاد پیشکسوت گروه آموزشی ریاضی کاربردی دانشکده علوم ریاضی دانشگاه فردوسی مشهد

?زمان: دوشنبه ۱۴۰۳/۱۰/۰۳
ساعت ۱۲

?مکان: پردیس دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکدهٔ علوم ریاضی، تالار دکتر بزرگ نیا

@mafakherferdowsi

@Mafakherferdowsi

گزارش روزنامۀ شهرآرا از نخستین شب نیکوکاری (گرامیداشت استاد علی باقرزاده)

@Mafakherferdowsi

مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد برگزار می‌کند:

هشتمین نشست از سلسله نشست‌های «درخت معرفت»

با حضور
دکتر عباس روحانی
دانشیار گروه مهندسی بیوسیستم دانشکدۀ کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

⏱️ دوشنبه، ۱۶ مهرماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۴
⛳️ باشگاه مفاخر و پیشکسوتان دانشگاه فردوسی مشهد (جنب غذاخوری یاس)

? امکان حضور در نشست برای همه دانشجویان و استادان فراهم است. 

@Mafakherferdowsi

‍ ‍ هفتمین نشست از سلسله نشست‌های «درخت معرفت» بعد از ظهر چهار‌شنبه، ۱۱ مهر‌ماه ۱۴۰۳ در باشگاه مفاخر و پیشکسوتان دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد.

در هفتمین نشست «درخت معرفت»، از سلسله نشست های صمیمانۀ دانشجویان با استادان پیشکسوت که پیرو تفاهم‌نامه میان مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد و بنیاد نخبگان استان خراسان رضوی، چهارشنبه ۱۱ مهر‌ماه ۱۴۰۳ در باشگاه مفاخر و پیشکسوتان دانشگاه برگزار شد، آقای دکتر بهمن هنری استاد پیشکسوت گروه آموزشی علوم ریاضی با جمعی از دانشجویان و علاقمندان دیدار کرد و به گفت و گو با آنان پرداخت.

در این نشست ابتدا خانم دکتر فاطمه محروق، رئیس مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه به حاضران خوش آمد گفت و ضمن سخن از ضرورت موضوع و علاقۀ دانشجویان به استفاده از محضر استادان پیشکسوت، از آقای دکتر هنری دعوت کرد تا به ایراد سخنرانی بپردازند.

آقای دکتر هنری ابتدا به معرفی چگونگی شکل‌گیری دانشگاه فردوسی و رشته و گروه علوم ریاضی پرداخت و در ادامه از ویژگی‌های برجستهٔ استادان گروه آموزشی علوم ریاضی از جمله پروفسور فاطمی مطالبی بیان نمود و به ذکر خاطراتی از این استادان پرداخت.
آقای دکتر هنری سپس در خصوص تحصیلات و تجربه اشتغال خود مطالب مفیدی مطرح کرد و در ادامه به خاطراتی از دوره تحصیل و تدریس خود اشاره نمود.

در ادامه آقای دکتر سید هاشم طبسی از استادان گروه علوم ریاضی و آقای محسن نمازی از دانشجویان اسبق دکتر هنری در خصوص ایشان مطالبی بیان نمودند.

بخش پایانی این نشستِ صمیمانه به پرسش و پاسخ با دکتر بهمن هنری، اختصاص یافت.

@mafakherferdowsi

«عبدالعلی گويا» در سال ۱۳۰۰ شمسی در قم به دنیا آمد. در سال‌های اول عمر، همراه خانواده به شهر كرمانشاه رفت و تحصيلات خود را تا سال ۱۳۱۷ و پس از اخذ گواهی دوره دوم متوسطه (ديپلم) در رشتۀ رياضی ادامه داد و سپس برای ادامه تحصيل راهی تهران شد و تحصيلات عالیه را در رشتۀ فيزيك و شيمی در دانشكدۀ علوم دانشگاه تهران گذراند. وی در سال ۱۳۲۰ موفق به اخذ ليسانس در رشتۀ فيزيك و شيمی شد و برای تدريس به همدان رفت. پس از سه سال تدريس در آنجا، مجدداَ به تهران بازگشت و ضمن تدريس در دبيرستان‌های تهران و چند دانشكده و مدرسه عالی، در سال ۱۳۲۶ ليسانس حقوق در رشته قضايی را نيز كسب كرد. در ادامه نیز موفق به اخذ فوق ليسانس در رشتۀ فيزيك شد و در سال ۱۳۳۹ برای ادامۀ تحصيل عازم فرانسه شد و پس از اخذ درجه دكترا در رشتۀ فيزيك اتمی در سال ۱۳۴۲ به ایران بازگشت و در دانشگاه مشهد به تدريس رشتۀ فيزيك در دانشكده‌های علوم و پزشكی پرداخت و در دانشكدۀ معقول و منقول (الهيات و معارف اسلامی) دانشگاه مشهد نیز دروس هيأت و فيزيك تدریس کرد.

دکتر عبدالعلی گویا در کنار تحصیلات عالی فیزیک با قواعد و متون عربی، تاریخ اسلام و کتب و احادیث شیعه آشنا و مأنوس بود. او در سال‌های ۱۳۳۲- ۱۳۳۹ در كلاس‌های فوق ديپلم ويژه‌ای كه در اختيار و مديريت دكتر سحابی بود و در محل دانشسرای مقدماتی سابق تهران تشكيل می‌شد، به تدريس تاريخ اديان ملل و نحل پرداخت و در همين دوران بود كه با تاريخ اديان آسمانی نظير يهود و نصارا و فرق اسلامی و ... آشنايی پيدا كرد.
دکتر گویا در سال ۱۳۵۰ از طرف دانشگاه مشهد برای تأسيس دانشكدۀ علوم و چند دانشكدۀ ديگر مأموريت يافت كه به كرمانشاه برود و پس از چهار سال، دستاورد او در کرمانشاه، تأسيس چند دانشكده و دو دبيرستان وابسته به آنها بود و بر این اساس در حقیقت باید وی را مؤسس دانشگاه رازی كرمانشاه دانست. او پس از بازگشت به مشهد در سال ۱۳۵۴، به مدیريت دورۀ شبانه دانشگاه فردوسی مشهد منصوب شد و در بهمن ماه ۱۳۵۶ به علت نامعلومی با وی قطع همکاری و بازنشسته شد.

در سال ۱۳۵۷ پس از پيروزی انقلاب اسلامی ايران از طرف مقام توليت آستان قدس رضوی به مديريت كتابخانه و موزه ملی ملك در تهران انتخاب شد و نزديك به ۱۵ سال در همين سمت باقی ماند تا اينكه در آذرماه سال ۱۳۷۳ بنا به درخواست خود و به دلیل عدم توانايی جسمی، از اين شغل نيز كناره‌گيری كرد.
حضور ۱۵ سالۀ دکتر گویا در كتابخانه و موزه ملی ملك سبب شد در ادامۀ مطالعات سال‌های گذشته، بار ديگر كتب بسياری را در زمينۀ احاديث و اخبار اهل بيت (ع) و مكتب شيعه مورد مطالعه قرار دهد و نیز كتب فلسفی چندی را از نظر بگذراند. اين امر موجب تکمیل مطالعات گذشته و زمينه‌ای برای تأليفات آينده ايشان کتابهای «دورۀ معارف و عرفان معصومین (علیهم السلام)» و «علی (ع) و زیارت جامعۀ کبیره» شد.

دکتر گويا، در ايام تدريس در دانشگاه فردوسی مشهد نیز مؤفق به تأليف شش مجلد كتاب دربارۀ فيزيك عالی در شاخۀ الكتريسيته و الكترونی شده است كه سه مجلد آن در شمار انتشارات چاپخانۀ دانشگاه مشهد آمده و دو مجلد ديگر آن با كوشش و سرمايه شخصی، اما به همان نحو در چاپخانه دانشگاه مشهد به چاپ رسيده است. مجلد آخر (ششم) بنا به دلايلی به چاپ نرسيده است.

این استاد فیزیک‌دان، قرآن‌پژوه و حديث‌شناس شيعی که از وی به عنوان شاگرد شیخ رجبعلی خیاط یاد شده، در ۹ مهرماه سال ۱۳۷۴ به سرای باقی کوچ کرد.

@mafakherferdowsi

دکتر مسعود فرنود متولد سال ۱۳۱۹ و اصالتا از اهالی اسفراین بود. وی از دانشجویان کارشناسی تاریخ در دهه ۴۰ در دانشگاه مشهد بود که برای ادامۀ تحصیل راهی فرانسه شد و تحصیلاتش را در مقطع دکتری در دانشگاه سوربن فرانسه گذراند.

او پس از بازگشت به ایران، به عنوان متخصص تاریخ قاجار و روش تحقیق در تاریخ، حدود سی سال در دانشگاه فردوسی مشهد مشغول به تدریس و تربیت دانشجویان شد و از سال ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۲ مدیریت گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد را بر عهده داشت.
او به رغم مطالعات زیاد و مطالب ارزنده‌ای که گردآوری نموده بود، آثار خاصی از خود منتشر نساخت. وی در جایی گفته است:«یک خانه پر از فیش دربارۀ تاریخ قاجاریه دارم و اگر آن سرنوشت محتوم ناگاه در رسد کسی از اینهمه کارهای من سر در نخواهد آورد». از وی مقاله‌ای تحت عنوان «مأموریت میرزا رضای قزوینی در دربار ناپلئون بناپارت» در مجلۀ بررسی‌های تاریخی ۱۳۵۷ شماره ۷۷ منتشر شده است. او در سال ۱۳۸۱ از دانشگاه فردوسی مشهد بازنشسته شد و در هفتاد و پنجمین سال زندگی‌اش، در ۲۸ شهریور ماه ۱۳۹۴ چشم از جهان فروبست.

@mafakherferdowsi