تنهایی عرفانی با جداافتادن از دیار مألوف و «نیستان معنا» درمی‌رسد. عموم سالکان سنتی که از فراق سخن رانده و از آن گله کرده‌اند، درواقع تنهاییه عرفانی را مزه‌مزه کرده‌اند؛ تنهایی‌ای که به جدایی تبدیل می‌شود و می‌توان به مدد کیمیای عشق بر آن فائق آمد، به‌سمت بی‌سو رفت و پای در «خلوت ابعاد زندگی» نهاد و گوهر وصال را فراچنگ آورد و تجربه کرد.

انحصارگرایی دینی:خداوند، خالق و پروردگار همه‌ی انسان‌هاست، نه فقط یک گروه یا ملت خاص. بر اساس تعالیم اسلام و سایر ادیان الهی، رحمت و بخشش خداوند عام است و شامل همه‌ی کسانی می‌شود که به او ایمان آورده و عمل صالح انجام دهند. این ایده که خداوند تنها پشتیبان یک گروه خاص است، با اصول عدالت و رحمت الهی در تعارض است.

تنهایی اگزیستانسیل با وجود انسان و زیستنش بر روی این کرۀ خاکی گره خورده و گریز و گزیری از آن نیست. وقتی سپهری می‌گوید:«حیات نشئۀ تنهایی‌ست»، از این نوع تنهایی پرده برمی‌‌گیرد

ترتر: مرطوب‌تر؛ خیس‌تر.

جالب است که صفتِ تفضیلیِ ترتر را به کار برده.

کَثیرا... طبعش به طبعِ صمغِ عربی نزدیک است، ولیکن این از او ترتر است.

ابومنصور موفقِ هِرَوی (قرنِ چهارمِ هجری)، الاَبنیه عَن حقایقِ الاَدویه، تهران: دانش‌گاهِ تهران، ص 272

قدرتِ هر روح را با این معیار می‌توان سنجید که تابِ چه اندازه از «حقیقت» را دارد. یا به زبانی روشن‌تر تا چه اندازه نیاز دارد که «حقیقت»، آبکی، بزک‌شده، شیرین‌شده و دروغ‌آمیز باشد.

فریدریش نیچه

فیلم بالا ?برای درس های فلسفه علم ،روان شناسی دین،معرفت شناسی ومباحث اگزیستانسیالیسم و فرگشت،مفید است.دانشجویان روان شناسی ملاحظه نمایند.

آیا دین با دموکراسی سازگار است؟

هیچ سلاحی برتر از ذهن آماده نیست.

ژوگ لیانگ

سیستم انگیزشی رفتار کدام است؟1-احساس 2-ایمان 3-نفس 4-عقل