یه دوره رایگان کاربرد هوش مصنوعی در مقاله نویسی داره برگزار میشه که پوسترش‌ رو دوستم برام‌ ارسال کرد.
من پوسترش‌ رو اینجا نمیذارم‌ چون به نظرم واقعا طراحی مزخرفی داشت و حتی دیدن مجددش حالمو بد میکنه. ولی به نظر دوره‌ی خوبیه، شرکت کنید شاید دستتون برای مقاله نوشتن روون‌تر شد. فراموش نکنین‌ گاهاً مقاله‌ی خوب، کلید گشایش مهاجرته‌.
لینک ثبت نام:
https://formafzar.com/form/ru1a2

یه‌ جاهایی فاصله گرفتن برام شبیه اون شربتیه که بچگی با علم به مزهٔ منفورش خوردم تا حالم خوب شه.

«کیست می‌رقصد به سوی این دل آرام، ناآرام؟»

-Look inside my heart and find a perilous ravine
Carved within the beauty, the darkness in between
Standing in the balance of complete and incomplete
I identify the echo of what is and what will be

کاش میشد زمان بهم تعارف کنیم. سلام من یکم زمان زیاد آوردم، میخوای؟ ميگما من امروز زمان کم آوردم، یکم بهم قرض میدی؟

-همچون کودکی که به زخم در زانوانش اشاره می‌کند، به قلبم اشاره می‌کنم و می‌گریم.

• مروان‌‌ البطوش

عزیز من، از امیدوار شدن می‌ترسم. حقیقت این است که از امیدواری‌هایم بیش از ناامیدی‌ها رنج کشیدم.

-کاش ما هم مثل درخت‌ها تو فصل سردی‌ها و ناملایمات می‌خوابیدیم‌ و وقتی بیدار میشدیم که نوبت شکوفه‌ دادن و به ثمر نشستن بود، مگه نه؟ ولی من حتی اگه درخت بودم هم کاج میشدم. همیشه بیدار، خانه‌ی کلاغ‌ها!

قربانت.🤍

و جالبه. وقتی بعد از یه یخبندان طولانی دمای هوا صفر میشه، یه بومی رو می‌بینی که با تیشرت و شلوارک وسط برفا داره قدم میزنه. درحالیکه تو توی کاپشن هزارلایه پشم شیشت‌ هنوز داری روحی و جسمی از سرما بندری میری.