آرامش دارم ولی ترسیدم

این دختر همه شیرینی روزامه
انقدر انرژیمون بهم نزدیکه
از صبح گشنه بودم و دستم سمت غذایی که تو کیفم بود نمیرفت
تا رفتم مانی رو دیدم خیلی بدون برنامه ریزی و دیدم که اونم گشنشه
اسنک امروز برای هردومون دلچسب بود
نجات‌دهنده واقعی من مانیه.

اتاقامون داره پر از نشونه‌های همدیگه میشه.
اصلش وقتیه که نشونه‌هارو دورهم جمع کنیم.

چون دوست دخترمی پس میشه میشه بخوابم روی پاهات و موهامو ناز کنی

بزرگسالی اینجوریه که دیگه فرصتی برای تو تختت موندن و ابراز ناراحتیت و گریه کردن نداری؛ چون باید بری سرکار، باید بری دانشگاه، باید ظرفارو بشوری، لباساتو بشوری، خونه رو تمیز کنی، خریدای خونه رو انجام بدی، آشغالارو ببری سر کوچه، قبضارو پرداخت کنی، قرض و بدهیاتو صاف کنی.

من باز اون غذای بیخودو خوردم ...
کی اخه مرغ ابگوشتی میپزه؟
این غذای من در اوردی چیه ؟

احساساتش آخر منو از پا درمیاره.
دختر مگه میتونی از صبح تا شب بهم نشون بدی که به آدم چقدرها میتونه امن باشه
بعد تو چشمام نگاه کنی و انقدر عجیب بگی اونجا خیلی دوری؟
بعد مثل هرکول پامیشی صندلیو بلند میکنی؟

بهترین دیت امروز خیلی زود تموم شد..

خوشگلیت باعث میشه گریه کنم.
هزار هزار بار گریه کنم.

آدمایی که شبیه حرفاشونن واقعا دوست داشتنی‌ان.