📻 صوت نشست مجازی بازخوانی الگوی خانه‌های پهلوی دوم آذربایجان با توجه به سبک زندگی؛ نمونه‌های موردی: ملکان، مراغه، بناب
🗓 چهارشنبه ۲۶ دی ۱۴۰۳

👤 سخنران‌:
ندا عباسی ملکی - دانش‌آموختۀ کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران

❇️ به همت انجمن علمی دانشجویی مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران با همکاری رسانۀ کوبه

@iasa_ut
@koubeh

📻 صوت نشست مجازی جستجویی در پیدایی پیش‌متن و الگو‌های معماری ایرانی در بناهای قلمرو عثمانی؛ با نگاهی به سیاق معمارانۀ معمار علی تبریزی (اسیرعلی‌ - عجم‌علی)
🗓 چهارشنبه ۵ دی ۱۴۰۳

👤 سخنران‌:
مهدی فرجی - دانش‌آموختۀ کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران

❇️ به همت انجمن علمی دانشجویی مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران با همکاری رسانۀ کوبه

@iasa_ut
@koubeh

▪️ التقاط‌گرایی؛ معماری لیبرال دموکراسی

🖋 نویسنده: دانیل مورالس | 2018
🖋 مترجم: حسین کاشانیان | کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران

اگر قدرت و دانش در اختیار گروه کوچکی باشد، آزادیِ بیانِ خود و نوآوری محدود می‌شود. این واقعیت به همان اندازه در معماری صادق است که در سیاست. پس از جنگ جهانی دوم، بدون توجه به کاربرد یا زمینه‌ی بنا، مدرنیسم به تنها سبک پذیرفته‌شده در دانشگاه‌ها تبدیل شد. به عبارتی، هر چیزی که طراحی یک بنا قصد داشت انتقال دهد، همواره به‌عنوان بیانی از قدرت حامی آن در نظر گرفته می‌شد، خواه کلیسا باشد یا دولت. این وضعیت هنگامی شروع به تغییر کرد که لیبرال دموکراسی و جهانی‌شدن رشد کردند. توانمندسازی و برخورداری تدریجی مردم بیشتری از حق رأی، سرانجام مطلق‌گرایی را در سیاست و هنر ضعیف کرد. ظهور التقاط‌گرایی در قرن نوزدهم میلادی، درواقع یک سبک جدید نبود، بلکه نتیجۀ اجتناب‌ناپذیر کثرت‌گرایی سبکی بود که شاعر انگلیسی ویلیام کوپر آن را چنین توصیف می‌کند: «همان است که سراسر پیشرفت‌ها را در اوج پروازشان می‌پذیرد، عجایب گوناگون و حتی غریبه را در چشمان مخاطب می‌افشاند، هر آنچه انسانیت به بهترین شکل ابداع کرده را گرد هم می‌آورد و می‌رقصد تا با بهترین‌هایش هماهنگ شود یا حتی از آن برتری یابد». در این نوشتار، پایه‌های تاریخی و فلسفی التقاط‌گرایی توضیح داده خواهد شد و خواهیم دید چرا بهتر است دانشگاه‌ها باری دیگر، آن را در آغوش بگیرند.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/hk02-1-01-14
https://telegra.ph/hk02-2-01-14
https://koubeh.com/hk02-1-01-14

@koubeh

انجمن علمی دانشجویی معماری و قطب علمی فناوری معماری دانشگاه تهران با همکاری مجمع مطالعات معماری ایران و رسانۀ کوبه برگزار می‌کنند:

نشست
«تجارب معماری معاصر در ایران؛ جستجویی برای یافتن زبان اختصاصی» به همراه گفت‌وگو دربارۀ کتاب «یک سَده معماری، ده عمارت تهران»

? سخنران‌ها:
حسین شیخ زین‌الدین - معمار و چهرۀ پیشکسوت حرفه و آموزش
حامد مظاهریان - عضو هیئت‌علمی دانشکدۀ معماری دانشگاه تهران
سعید خاقانی - عضو هیئت‌علمی دانشکدۀ معماری دانشگاه تهران
نگار منصوری - پژوهشگر میراث معاصر معماری و نویسندۀ کتاب

? میزبان:
وحید آقایی - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه تهران

? چهارشنبه ۲۳ آبان‌ماه ۱۴۰۳
? ساعت ۱۷:۰۰ تا ۱۹:۰۰
? تهران، خیابان انقلاب، خیابان قدس، دانشگاه تهران، دانشکدگان هنرهای زیبا، نگارخانۀ تهران

▪️ حضور برای عموم آزاد و رایگان است.

@aa_ut
@ceat_ir
@iascouncil
@koubeh

▪️ گذشته‌ی نزدیک: معماری مدرنیستی لار (بخش دوم)

? حبیب طالبی | معمار و پژوهشگر

در بخش نخست از یادداشتِ گذشته نزدیک‌، از معرفی و مرور میراث مدرنیستی شهر لار به‌عنوان چشم‌انداز و هدف متن یاد شد. همچنین به زلزله‌ی سال ۱۳۳۹ و اتفاقات پس‌ازآن اشاره شد. بعد از حادثه‌ی طبیعی و دل‌خراش، جمعیت شیروخورشید سرخ، نقش برجسته‌‌ای در احداث و بازسازی شهر پسا-سانحه ایفا ‌‌می‌کند. افراد و شخصیت‌های مهمِ عضو جمعیت شیروخورشید‌، نقش اساسی در شکل‌گیری کالبد‌های ارزشمند شهری (لارِ نو) داشته‌اند. در بخش دوم به لکه‌ی مجاور پانسیون پزشکان‌، یعنی «بیمارستان لار» مشهور به بیمارستان کوروش و بنیان‌گذاران آن مهندس مصطفی فاضلی و مهندس صداقت خواهیم پرداخت. گروه مهندسان شیروخورشید سرخ به دستور مدیرعاملِ جمعیت تشکیل ‌‌می‌شود و کارها به دست مهندس جوان (۳۲ ساله) مصطفی فاضلی سپرده ‌‌می‌شود و در یک همکاری نزدیک‌تر مهندس صداقت تأثیر مستقیم بر پیشرفت کالبدی طرح بیمارستان لار داشته است. به نقل از پژوهشکده‌ی تاریخ معاصر: در سال ۱۳۴۰ پس از زلزله‌ای ‌که در شهرستان لار در استان فارس پیش آمد و خرابی‌های بسیاری به‌جا گذاشت، مرحوم فاضلی در ساختن شهر جدید لار و ایجاد مراکز مختلف و بیمارستان این شهر مشارکت فعال داشت (لازم به ذکر است که بهره‌برداری در ۱۳۴۷ اتفاق ‌‌می‌افتد). بیمارستان کوروش یکی از مهم‌ترین کالبد‌های مدرنیستی لار با عملکرد درمانی در یک وضعیت حساس جغرافیایی و انسانی محسوب ‌‌می‌شود و در موقعیت جنوبی بافت شطرنجی شهر نو بناشده است. نقشه‌ی شهر جدید را مهندسان نقشه‌بردار ارتش‌، شیروخورشید و شرکت ملی نفت ایران پیاده‌سازی کرده‌اند.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/ht02-11-06
https://koubeh.com/ht02-11-06

@koubeh

انجمن علمی دانشجویی مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران با همکاری رسانۀ کوبه برگزار می‌کند:

? سلسله وبینار پایان‌نامه‌های دانش‌آموختگان مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران

? نشست سوّم:
فرآیند معماری کردن و تولید فضا در سکونتگاه‌های غیررسمی

? مسعود تقوی

? چهارشنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۱۶:۰۰
? تهران، دانشگاه تهران، دانشکدگان هنرهای زیبا، ساختمان تحصیلات تکمیلی دانشکدۀ معماری، طبقۀ دوّم، آتلیۀ زرد

▪️حضور برای عموم آزاد و رایگان است.
▪️ همچنین این نشست به‌صورت زنده از صفحۀ اینستاگرام انجمن علمی دانشجویی مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران پخش خواهد شد.

@iasa_ut
@koubeh

? صوت نشست مجازی روایت پیدایش و رشد یوسف‌آباد؛ قصۀ شکل‌گیری و توسعۀ محله‌ای در تهران
? دوشنبه ۱۲ شهریور ۱۴۰۳

? سخنران‌:
نرگس عافی - دانش‌آموختۀ کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران

❇️ به همت انجمن علمی دانشجویی مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران با همکاری رسانۀ کوبه

@iasa_ut
@koubeh

▪️ خیابان شاه‌رضا هنر است!
نگاهی به خیابان شاه‌رضا از زمان شکل‌گیری تا پیروزی انقلاب اسلامی

? امیرحسین مقتدایی| کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران

در سال‌های آغازین قرن ۱۴ شمسی تهران شهری دارای حصار و خندق بود؛ حصاری هشت‌ضلعی که دوازده دروازه داشت. دروازه دولت و یوسف‌آباد (بهجت‌آباد)، دروازه‌های شمالی آن بودند. در بیرون از این محدوده کمتر نشانی از خانه و زندگی دائم دیده‌ می‌شد و قسمت عمدۀ آن به‌ویژه نزدیکی حصار را باغ و زمین‌های کشاورزی تشکیل می‌دادند. باغ وزیر نظام و امین‌السلطان در کنار دروازه یوسف‌آباد قرار داشتند و در اطراف آن‌ها نیز اراضی جلالیه و بهجت‌آباد بود. راه‌های بیرون از حصار نیز یا به دروازه‌ها ختم می‌شدند یا راه ارتباطی زمین‌ها با یکدیگر و روستاهای شما شهر بودند. تا پایان دوره قاجاریه توسعه شهر درون همین حصار بود و کمتر نمودی در بیرون شهر داشت اما با به سلطنت رسیدن رضاشاه در سال ۱۳۰۴ جریان توسعه در ایران و به طبع گسترش تهران شتاب بیش‌تری به خود گرفت.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:
https://telegra.ph/am23-11-02
https://telegra.ph/am23-2-11-02
https://telegra.ph/am23-3-11-03
https://koubeh.com/am23-11-02

@koubeh

▪️ پیش و پس از گونه‌های شهری در خوی، کوچۀ حتم‌خان

? علی لطفی | کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران دانشگاه صنعتی جندی‌شاپور دزفول

رویکرد گونه شناسی فرایند؛ در پی یافتن محیط انسان‌ساخت از طریق سنجش سازوکار دقیق و فرایند تاریخی شکل‌گیری آن است. مطالعات این گروه از یک تمایز بین ارتباطات فضایی و ارتباطات زمانی آغاز می‌شود که از آن به «هم حضوری» و «اشتقاق» نام می‌برند. تجزیه‌وتحلیل‌های هم حضوری از یک مجموعۀ انتزاعی یا شمایی از اجزا دارای سلسله‌مراتب آغاز می‌شود: اجزاء ساختار، اجزاء نظامات ساختارها و ارگانیزم‌های نظامات این طرح کلی، در ابتدا بر تک ساختمان‌ها و اجزای آن‌ها مانند آجر، الوار چوب، کاشی و غیره اعمال می‌شود ساختار اجزا در اینجا پیوند میان مواد ساختمانی مثلاً، دیوارها کف و سقف است. نظامات ساختاری نظم موجود در ساختار اجزا در اتاق‌ها، پلکان، راهروها و غیره است در ارگانیزمی به نام ساختمان طرح مشابهی در مورد شهرک‌ها قابل پیاده‌سازی است که ساختمان‌ها را به‌عنوان اجزا در نظر می‌گیرد. در این صورت ساختار اجزا مجموعه‌ای از ساختمان‌ها یا یک بافت شهری خواهد بود و نظام ساختارها، ترکیبی از بافت‌هایی است که مناطق شهری را شکل می‌دهد که با یکدیگر ارگانیزم یک شهر را می‌سازند. در این رویکرد فرم‌هايی که در سطوح مختلف یافت می‌شوند به نام «گونه‌ها» شناخته می‌شوند و ریشه در فرآیند محلی توسعه فرهنگی دارند. شهر خوی به‌عنوان یکی از شهرهای تاریخی و فرهنگی ایران، از الگوهای خاص گونه شناسی فرآیندی برخوردار است. این رویکرد علمی، به مطالعۀ سازوکارهای دقیق و فرایندهای تاریخی شکل‌گیری شهر می‌پردازد و به بررسی تمایزات فضایی و زمانی که در ساختارهای شهری دیده می‌شوند، اشاره می‌کند.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/al01-10-29
https://koubeh.com/al01-10-29

@koubeh

▪️ درآمدی بر فقدان رویکرد‌های اقتصاد سیاسی فضایی به‌عنوان چهارچوب‌هایی برای مواجهه‌ با فضاهای شهری در ایران

? میلاد محبی | پژوهشگر مطالعات شهری

هرچند امروزه در جهان طراحی شهری همچنان در سیطرۀ موضوعاتی نظیر پایداری محیطی، مشارکت اجتماعی، تحلیل داده‌ها و فناوری، حمل‌ونقل، اقتصاد شهری و برندینگ، نوآوری‌های معمارانه و دغدغه‌های فرمی و مانند آن است؛ اما موضوعات انتقادی در طی سال‌های گذشته نظیر نقد ساختارهای قدرت، تبیین فرایندهای پیدایش فضاهای شهری، تحلیل ذی‌نفعان قدرت و نقش آن‌ها در ظهور و اضمحلال فضاهای شهری و مانند آن موردتوجه پژوهشگران این دیسیپلین قرار گرفته است. از این منظر (بوآنو و همکاران، ۲۰۱۴) معتقدند که روش‌شناسیِ جریان غالب در طراحی شهری، فاقدِ یک تحلیل کل‌نگر از بستر سیاسی، اقتصادی و اجتماعی‌ای است که در آن عمل می‌کند، طراحی شهری در مواجهه با دستور کارهای پُرقدرتِ سیاسی و اقتصادی، غالباً به همان «همدستیِ خاموشی» تن درداده و دچار می‌شود که پروژه‌های معماری نیز مبتلابه آن هستند. بدین نحو، طراحی شهری را می‌توان در قامت یک ابزار نزد صاحبان قدرت در جهت مشروعیّت‌بخشی به اَشکال کاسب‌کارسالارانه‌ی حکمروایی به کار گرفت؛ طراحی شهری‌ای که نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادیِ نوظهور را به‌راحتی در پس پرده پنهان کرده و درباره آن حرفی نمی‌زند که وقتی پای طراحی شهری در بستر جهان جنوب مطرح باشد، اهمیّت چنین کنشی به‌مراتب بیشتر است؛ جایی که چالش‌های منحصربه‌فردِ طراحیِ قلمروی عمومی توسط میراث‌ و اقتصادِ پسااستعماریِ برخوردار از رشد پُرشتاب اما همراه با توزیع نابرابر تشدید می‌شود؛ و این وضعیّتی است که مفهوم متداول و ساده‌شدة آن است.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/mm01-10-25
https://telegra.ph/mm01-2-10-25
https://koubeh.com/mm01-10-25

@koubeh